Μια σκοτεινή νουβέλα άλλης εποχής από την πένα ενός από τους καλύτερους συγγραφείς και ποιητές της γαλλικής λογοτεχνίας τον Honoré de Balzac, φιλοξενείται από το όμορφο θέατρο Arroyo σε διασκευή και σκηνοθεσία Λάζαρου Βαρτάνη και Στέφανου Παπατρέχα, που αυτή τη φορά δοκιμάζουν να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό με την προσέγγιση τους στην γαλλική ποίηση και λογοτεχνία.
Η παράσταση Το καταραμένο παιδί περιέχει τα περισσότερα στοιχεία που μπορεί να αναζητήσει κάποιος που επιθυμεί να προσθέσει ποιητικά χαρακτηριστικά σε ένα θεατρικό έργο. Ένα θεμελιώδες έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας σκηνοθετημένο προσεκτικά με επιθυμητό αποτέλεσμα τον συνδυασμό του με την σύγχρονη τέχνη χωρίς όμως να καταργηθεί το νόημα του μυθιστορήματος. Η προσέγγιση κατ' εμέ είναι εξαιρετικά πετυχημένη και η σωστή επιλογή σκηνικών, φωτισμού και κίνησης των ηθοποιών που συμμετέχουν, παρουσιάζουν ένα όμορφο ποιητικό αποτέλεσμα που αποδεικνύει την επιτυχημένη έμπνευση που αναζητούσαν οι δύο σκηνοθέτες. Κατά κάποιον τρόπο επιτελέστηκε μια δημιουργία μέσα από τη δημιουργία· είναι εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Η ιστορία, που περιγράφει η νουβέλα, είναι πολύ παλιά, από τον σκοτεινό αιώνα της Ιεράς εξέτασης, δηλαδή λίγο μετά τον Μεσαίωνα, όταν η εκκλησία θέλησε να επιβληθεί με τους ονομαζόμενους θρησκευτικούς πολέμους που εγκληματούσαν στο όνομα της πίστης, με μόνο σκοπό το χρήμα και την επιβολή.
Τότε, λοιπόν, ο κόμης ντ' Ερουβίλ, ένας κακός και φεουδαρχικός άρχοντας, παντρεύεται την Ιωάννα. Ως αποτέλεσμα του γάμου, επτά μήνες μετά, γεννιέται ο αδύναμος Ετιέν, που εξοργίζει τον κόμη αμφισβητώντας ανοικτά την τιμιότητα της συζύγου του και αρνούμενος να έχει οποιαδήποτε σχέση με το παιδί. Η σκληρή διαταγή του είναι να καταραστεί το μπάσταρδο (κατά αυτόν) βρέφος και να διατάξει την Ιωάννα να το μεγαλώσει μακριά του, στον περίβολο του πύργου του. Όμως οι συγκυρίες παρουσιάζονται σαν τις Ερινύες αφού χάνει τον δεύτερό του γιο που τον αφήνει μετέωρο και με μία μόνο επιλογή εάν επιθυμεί να μην σβήσει ο οίκος του· τον Ετιέν, το καταραμένο παιδί.
Όμως αυτή η σκοτεινή νουβέλα έχει γραφτεί και για να προσφέρει μια εξιλέωση στους παθόντες και μια προβλεπόμενη σωστή μοίρα για τους θύτες. Μπορεί η ιστορία να είναι μυθιστορηματική αλλά είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα από μεγάλους οίκους με σκληρούς άνδρες που έβλεπαν τις γυναίκες τους σαν αντικείμενα του σπιτιού και τα παιδιά τους απόλυτα υποταγμένα στην εξουσία τους. Δείχνει ξεκάθαρα την έπαρση της εξουσίας, την απόλυτη υποταγή στα θέλω του άρχοντα και μοναδικού αφέντη και την χειραγώγηση των παιδιών για να εκπληρώσουν τα σχέδιά τους. Μια χαρτογράφηση της φεουδαρχίας, της διαφθοράς της και τα πρότυπα της τότε οικογένειας.
Μια παράσταση ιδιαίτερη, ξεχωριστή μελωδία, πολύ καλό κείμενο και εξαιρετικές ερμηνείες από τους προσεκτικά διαλεγμένους ηθοποιούς που μεταφέρουν άψογα, κινητικά και ερμηνευτικά, την προσπάθεια του έργου να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το φως από το σκοτάδι, την συντριβή της αγάπης από την ορμή της εξουσίας... μια σκιαγράφηση της σκληρής αλήθειας που δείχνει την ψυχολογία της ανθρώπινης φύσης χωρίς φραγμούς.
Ένα έργο που συγκλονίζει από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν αφήνει το κοινό να χαλαρώσει καμία στιγμή από τη δύναμη και την εκρηκτικότητα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και επηρεάζει όλους μας.
Ευχαριστώ την κυρία Παπάκη, υπεύθυνη επικοινωνίας, που μου διέθεσε τις προσκλήσεις για να δω αυτή την καταπληκτική παράσταση ευχόμενος να συνεχιστεί όσο δυνατόν περισσότερο και ένα μπράβο σε όλους τους συντελεστές για το αποτέλεσμα που δημιούργησαν με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς τίποτα περιττό ή λάθος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
