Άγριοι, στο θέατρο Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία και κείμενο Γιώργου Παλούμπη. Παίζουν: Μανώλης Μαυροματάκης, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Έκτορας Λιάτσος, Χριστίνα Μαριάνου, Φώτης Λαζάρου, Δάφνη Λιανάκη.
Σε ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη, σήμερα, στην εποχή όπου όλα επιτρέπονται, δεν υπάρχουν όρια, φραγμοί, οι σύντροφοι εναλλάσσονται, στο ερωτικό παιχνίδι συμμετέχουν πάνω από δύο άτομα και η παιδοφιλία είναι –δυστυχώς– μάστιγα.
Ο καθηγητής Πανεπιστημίου, οι φοιτητές του, μια χαλαρή βραδιά, συζήτηση αρχικά πάνω σε θέματα της εργασίας τους ενώ σταδιακά η ένταση κορυφώνεται, άγρια ένστικτα ανασύρονται, δεν τηρούνται τα προσχήματα και η κατάσταση γίνεται έκρυθμη.
Μία παράσταση που ενώ στην αρχή με προβλημάτισε πολύ, για πάνω από μισή ώρα σκεφτόμουν τι ήθελε να πει ο σκηνοθέτης, σιγά σιγά κατάφερε και ανέσυρε στην επιφάνεια όλα τα άγρια ένστικτα που κρύβουμε μέσα μας πηγαίνοντας την πλοκή του έργου εκεί που ήθελε. Σαν ανθρωπόμορφα τέρατα, κανίβαλοι έτοιμοι να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς να βλέπουμε τα όρια που χωρίζουν το καλό από το κακό, βγάζουμε στην επιφάνεια τον άλλο μας εαυτό, τον βίαιο, τον απάνθρωπο. Η ένταση κορυφώνεται στο τελευταίο εικοσάλεπτο και η ανατροπή είναι απρόσμενη.
Το χειροκρότημα παρατεταμένο, η ικανοποίηση όλων μας αισθητή αφού, βγαίνοντας από την αίθουσα, κουβεντιάζαμε για αρκετή ώρα αυτό που μόλις παρακολουθήσαμε. Αν θέλω να βρω κάτι αρνητικό –που δεν θέλω– θα πω ότι είχε πολλές βωμολοχίες από τα πρώτους κιόλας διαλόγους, αλλά δε με ενόχλησαν αφού όπως προείπα ήρθαν και ταίριαξαν με το όλο θέμα.
Ζούμε σε άγριες εποχές, ο κόσμος γύρω μας έχει αγριέψει κατά πολύ, φοβόμαστε και τη σκιά μας, δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν, νιώθουμε ανυπεράσπιστοι, έρμαια στα πυρά του καθενός. Η αστυνομία απλός παρατηρητής, το κράτος ανύπαρκτο, οι ζωές μας σε κίνδυνο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
