Cleansed (Καθαροί πια), στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά. Παίζουν: Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά, Δημήτρης Καπουράνης, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιώργος Ζυγούρης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Θανάσης Ραφτόπουλος.
Μόνο παρακολουθώντας αυτή την παράσταση θα καταλάβει κάποιος γιατί προκάλεσε τόσο σάλο και θύελλα αντιδράσεων όταν γράφτηκε το 1998.
Σκληρές σκηνές ακραίας βίας, γυμνό, άσχημη φρασεολογία από εφτά ανθρώπους που κυριολεκτικά ξεγυμνώνονται πάνω στη σκηνή ζητώντας κάθαρση. Φωνάζουν τις αλήθειες τους, τα ανομολόγητα πάθη τους. Ψάχνουν να βρουν την ταυτότητά τους, τη σεξουαλικότητά τους, τη φωνή τους. Ζητούν αγάπη, ελευθερία του λόγου, τολμούν, διεκδικούν, καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες μέσω σκληρών κι απάνθρωπων δοκιμασιών να διεκδικήσουν μια θέση στην κοινωνία.
Δε θα πω αν μου άρεσε αυτό που είδα· δεν έχει σημασία η δική μου γνώμη. Θα πω μόνο ότι δεν έχω ξαναδεί ποτέ –μα ποτέ!– τέτοιου είδους σκηνές, ολοζώντανες, πάνω στο θεατρικό σανίδι. Ξεπέρασαν κάθε αρρωστημένη φαντασία όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου.
Αυτό που μπορώ να τονίσω και να το υπογράψω είναι ότι δεν απευθύνεται σε όλο το θεατρόφιλο κοινό, ούτε σε ανήλικους λόγω του ακατάλληλου περιεχομένου της.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη Καρατζά είναι καταπληκτική. Κατάφερε να αποτυπώσει, πάνω σε μια αρχικά άδεια σκηνή θεάτρου, όλα τα νοήματα που ήθελε να μας περάσει δημιουργώντας σιγά σιγά την άβυσσο, την κόλαση και τέλος τον παράδεισο.
Οι δε ηθοποιοί απλά εκπληκτικοί, έδωσαν τα πάντα, ψυχή και σώμα, δένοντας απόλυτα μεταξύ τους.
Φωτογραφικό υλικό δεν υπάρχει γιατί μπαίνοντας στην αίθουσα τα κινητά μας τηλέφωνα σφραγίζονται σε φάκελο και δεν επιτρέπεται να ανοιχτούν παρά μόνο μετά το τέλος της παράστασης για ευνόητους λόγους.
Δείτε την – όσοι αντέχετε.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
