Ο Στέφανος, αδικημένος και πληγωμένος, θα αφήσει την πατρίδα του στην ηπειρωτική Ελλάδα και θα βρει τη δύναμη να ξεκινήσει ξανά, μια νέα ζωή σε ένα νησί με νέο όνομα. Πολλές οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στην πορεία. Η μεγαλύτερη όμως αυτών θα αποδειχθεί το να κόψει κάθε σχέση του με το παρελθόν και να προχωρήσει προσηλωμένος στο παρόν. Όμως κάποια στιγμή, η ζωή που πολλά παιχνίδια παίζει, θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν που νόμιζε πως είχε ξεχάσει και, έστω κι αργά, θα απολαύσει τη δικαίωση. Όλα αυτά εξελίσσονται σε μία Ελλάδα διαλυμένη, που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Πόλεμος, Χούντα και μια Ελλάδα που αλλάζει στο παρασκήνιο, τρεις γενιές με πολλά πάθη και λάθη στο προσκήνιο.
Ο τρόπος γραφής της συγγραφέως, από πλευράς λεξιλογίου είναι εξαιρετικός. Χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, χωρίς υπερβολικά εξεζητημένες λέξεις, δένει εξαιρετικά με το ύφος της εποχής που επιχειρεί να περιγράψει. Παρόλα αυτά, πρέπει να ομολογήσω ότι η ανάγνωση του με κούρασε.
Η απουσία διακριτών κεφαλαίων, που δίνει την αίσθηση μιας υπερβολικά μακριάς αφήγησης, ήταν το πρώτο που διέκρινα σαν πηγή αυτής της κούρασης. Ενίοτε βρίσκεις ένα μικρό κενό μεταξύ διαδοχικών παραγράφων που πιθανολογεί αλλαγή θεματικής ενότητας, αλλά και αυτό το κενό δεν είναι αρκετά ευδιάκριτο, ούτε ορθά τοποθετημένο ώστε να σου δημιουργεί την αίσθηση της ολοκλήρωσης μιας ενότητας και το πέρασμα σε μία νέα.
Οι διάλογοι και οι συλλογισμοί των εκάστοτε πρωταγωνιστών της σκηνής συμβολίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ώστε, αρκετές φορές, πρέπει να διαβάσεις εκ νέου μία παράγραφο για να ξεχωρίσεις πόσα ειπώθηκαν και πόσα έμειναν στη σφαίρα του λογισμού.
Επίσης, όσον αφορά την πλοκή, πρέπει να επισημάνω ότι στο τέλος, αν και κάποιες σχέσεις αποκαθίστανται, η πραγματική δικαίωση του πρωταγωνιστή δεν έρχεται ποτέ και εκείνοι που τον αδίκησαν δεν φανερώνονται. Ναι μεν έρχονται έτσι τα πράγματα που δεν λαμβάνουν όσα υπολόγιζαν, αλλά δεν καλούνται να απολογηθούν ούτε να πληρώσουν για τις δόλιες πράξεις τους.
Το μυθιστόρημα της Δέσποινας Λάππα-Κόντου, Το παρελθόν που δεν λησμόνησα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Περισσότερα θα βρείτε εδώ
Στο οπισθόφυλλο γράφει μεταξύ άλλων:
Η συγκλονιστική ιστορία μιας οικογένειας που προσπαθεί να επιβιώσει παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα. Τρεις γενιές που πορεύονται άλλοτε δημιουργώντας άρρηκτους δεσμούς και άλλοτε γκρεμίζοντας γέφυρες στην προσπάθειά τους να ξεχάσουν. Βιώματα τραυματικά… ριζωμένα βαθιά στο μυαλό και στην καρδιά. Σκηνές από τον πόνο των ανθρώπων εκείνης της εποχής που άθελά τους θα πληγώσουν και θα πληγωθούν.
