Θύτης και θύμα

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Απίθωσες στα πρέπει τους όλα τα όνειρά σου

και υπηρέτης έγινες, πρόσφορο, αυτοβούλως.

Θυσίασες το είναι σου, μούλιασες το Εγώ σου

σε μία λίμνη κλάματα, του νου σου αποκαΐδια.

Η μπόρα η ενδόμυχη πώς να καταλαγιάσει;

Τα άδυτα της λύπης σου σού στοίχειωσαν τον ήλιο.

Ματιά που τρέχει στο κενό, τρεκλίζει κι η φωνή σου,

η φλόγα σου απόκοσμο μαγκάλι που 'χει σβήσει.

Ως το μεδούλι έφτασε δική σου προδοσία,

τον εαυτό σου γέλασες, σε δίκη σ’ έχει πάει.

Σε άσπλαχνα κατηγορώ τώρα βουβά θυμώνεις

και μόνος σου δικαίωση τολμάς να αξιώσεις.

Άνθρωπε, πώς ν’ αθωωθείς αφού κι ο ίδιος ξέρεις

εγκληματίας κι αυτόχειρας πως ήσουνα συνάμα;

Διπλό το έγκλημα λοιπόν, διπλή κι η τιμωρία.

Μαστίγωση το τίμημα και τώρα εσύ καλείσαι

τις τύψεις για μαστίγιο να πάρεις στο φευγιό σου,

κι υπάκουος να υποκλιθείς στην ετυμηγορία.

Τα ξεχασμένα θέλω σου, δύναμη στους καρπούς σου

θα δώσουνε, μην πτοηθείς, πίσω στιγμή μην κάνεις.

Τα προδομένα όνειρα στους μύες και στα μπράτσα

ρώμη θα σου χαρίσουνε, ώθηση, ισορροπία.

Όλα μαζί θα ενωθούν τότε να σε βοηθήσουν

ύψος εις στο μαστίγιο να δώσεις, και με φόρα

πάνω στη ραχοκοκαλιά σου τούτο να προσγειώσεις,

πόνο που ως θύτης έδωσες, ως θύμα να τον νιώσεις.

🍁

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα του Luis Duro

Της ίδιας:
Μαύρο θεριό
Ζητά η πένα
Έρωτας είναι...