Ο ιατροδικαστής

Απόψε είχα την χαρά να δω το έργο Ο ιατροδικαστής ή Στη μνήμη της Έλλης Λαδά του Κώστα Λεϊμονή στο θέατρο Αλκμήνη. Κατ' αρχήν πάντα ενθουσιάζομαι όταν βλέπω έργα νέων Ελλήνων συγγραφέων στο θέατρο· είναι ιδιαίτερα παρήγορο να βλέπεις ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές του Ξενόπουλου και του Καμπανέλλη και ότι το σύγχρονο ελληνικό θέατρο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μεταφρασμένα έργα ξένων δημιουργών. Ένα μπράβο λοιπόν στο θέατρο Αλκμήνη που δίνει αυτήν την ευκαιρία σε νέους συγγραφείς. Ο Κώστας Λεϊμονής είναι μόλις τριάντα δύο ετών αλλά ο Ιατροδικαστής είναι το δεύτερο θεατρικό του έργο, το πρώτο ονόματι Εκτός ύλης ανέβηκε πάλι στο θέατρο Αλκμήνη το 2016 και παρουσιάστηκε στην Βουλή των Ελλήνων στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, τον Μάρτιο του 2018. Αξίζει να αναφερθεί ότι είναι το πρώτο θεατρικό έργο που ανέβηκε ποτέ στην Βουλή των Ελλήνων!

Σε αυτό το δεύτερο έργο του, γνωρίζουμε τον Ιάκωβο Αναστασίου, έναν μεσόκοπο ιατροδικαστή που σπούδασε και εργάστηκε στην Γερμανία και που αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα, παρόλη την οικονομική κρίση. Για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της διαβίωσης αναγκάζεται να εργαστεί ως καθηγητής γερμανικών αρχικά και σιγά σιγά καταφέρνει να ασχοληθεί με την ιατροδικαστική. Μετά από προσπάθεια γίνεται γνωστός και αποκτά αρκετή πελατεία. Κάποια στιγμή πεθαίνει μυστηριωδώς μια παλιά του συμφοιτήτρια, γνωστή γιατρός, η ογκολόγος Έλλη Λαδά, η οποία εργαζόταν στην έρευνα και προσπαθούσε να βρει λύση στο πρόβλημα του καρκίνου. Κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά τα αίτια του θανάτου της και ο Ιάκωβος αναλαμβάνει να εξετάσει ως επαγγελματίας την αιτία θανάτου. Και από εκείνη την στιγμή και ύστερα αλλάζει η ζωή του, αφού δέχεται πιέσεις από διάφορους ανθρώπους για το πόρισμα της έκθεσής του: φαρμακευτικές εταιρείες που είχαν συμφέρον να μην βρεθεί ποτέ λύση στην γνωστή ασθένεια, η εκκλησία που δεν θέλει να φαίνεται ότι η γνωστή γιατρός αυτοκτόνησε, δημοσιογράφοι που επιθυμούν να βγάλουν «λαυράκια».

Ο Ιάκωβος όμως δεν υποκύπτει σε κανέναν, προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά του με ευσυνειδησία και γιατί είναι ακέραιος χαρακτήρας αλλά και για να τιμήσει την μνήμη της παλιάς του συμφοιτήτριας που εκτιμούσε απεριόριστα. Δεν θα λυγίσει ακόμα και στην απειλή της αποκάλυψης μιας παλιάς του ομοφυλοφιλικής σχέσης. Τι θα γίνει στο τέλος; Θα καταφέρουν να σπάσουν το ηθικό του έντιμου ιατροδικαστή; Δεν θα σας το αποκαλύψω αυτό γιατί ειλικρινά θα ήθελα να δείτε την παράσταση και να το ανακαλύψετε μόνοι σας.

Και σας προτρέπω να δείτε τον Ιατροδικαστή γιατί πρόκειται για μια ιδιαίτερα φροντισμένη παράσταση από όλες τις απόψεις. Η ερμηνεία του Χάρη Σώζου ως Ιάκωβου Αναστασίου είναι εξαιρετική, φυσικά είναι ένα παλαίμαχος ηθοποιός και τον έχω απολαύσει αρκετές φορές στις ελληνικές σκηνές αλλά αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Ο Χάρης Σώζος αλλάζει αυτόματα τον τόνο της φωνής του και καταφέρνει την μία στιγμή να χαρίσει γέλιο διηγούμενος τη γνωριμία του με τον πρώτο του πελάτη και την αμέσως επόμενη στιγμή να προτρέψει τους θεατές να αναλογιστούν τις αδικίες και τις παθογένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Βοηθός του βέβαια σε αυτήν την τέλεια ερμηνεία είναι το πολύ έξυπνο κείμενο του Κώστα Λεϊμονή.

Ο Χρήστος Ευθυμίου αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να υποδυθεί πέντε διαφορετικούς χαρακτήρες: είναι ο πρώτος πελάτης του ιατροδικαστή (σε ένα συμπαθητικό και ταυτόχρονα κωμικό σκετς στην αρχή του έργου), ο διάσημος δικηγόρος μιας φαρμακευτικής εταιρείας, ο εκπρόσωπος τύπου της εκκλησίας, ο δημοσιογράφος που προσπαθεί να βγάλει την καυτή είδηση και τέλος ο ηλικιωμένος πατέρας της Έλλης Λαδά. Με τη βοήθεια διάφορων αξεσουάρ: χαρτοφύλακας, κομποσκοίνι, καπέλο, γυαλιά κ.λπ. αλλά και με τις δικές του υποκριτικές ικανότητες προσπαθεί να δώσει ξεχωριστή οντότητα σε κάθε περσόνα. Το καταφέρνει αρκετά καλά. Σε μια πιο ακριβή παραγωγή θα είχαμε ίσως πέντε διαφορετικούς ηθοποιούς που ο καθένας τους θα είχε πολύ πιο εύκολο έργο να κάνει. Ο Ευθυμίου όμως μας αποδεικνύει ότι για έναν καλό ηθοποιό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και δύσκολο και επιτυγχάνει να αποδώσει τέλεια και τους πέντε χαρακτήρες.

Την σκηνοθετική μπαγκέτα κρατά ο Παντελής Παπαδόπουλος, μας δίνει ένα υπέροχο φλας μπακ των γεγονότων, καθοδηγεί με πραγματική μαεστρία τους δυο ηθοποιούς του χωρίς υπερβολές, κρατώντας ισορροπία σε κωμικές και δραματικές στιγμές και πάνω από όλα δεν μεταμορφώνει το δράμα σε μελόδραμα.

Τα σκηνικά και τα κουστούμια είναι της Πολυτίμης Μαχαίρα, λιτά αλλά φροντισμένα στη λεπτομέρεια και αρκετά συμβολικά: σε όλη την σκηνή κρέμονται πλαστικά σακουλάκια με ιατροδικαστικά ευρήματα προς μελέτη, στην ασημί βαλίτσα του εκπρόσωπου τύπου της εκκλησίας διακρίνει κανείς τα τάματα των πιστών, ο ιατροδικαστής περνάει τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας σκάκι με τον εαυτό του. Η μόνη ίσως παραφωνία είναι η βέρα στο χέρι του χωρισμένου και μάλλον ομοφυλόφιλου Ιάκωβου. Θα μου πείτε τώρα ποιος θα παρατηρήσει κάτι τέτοιο; Και ειλικρινά σε όλο αυτό το έργο, δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι αρνητικό.

Όλο το κείμενο του έργου αλλά και το CD με την μουσική της παράστασης διατίθενται προς πώληση στο ταμείο του θεάτρου.

Εύη Ρούτουλα

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Κείμενο: Κώστας Λεϊμονής
Σκηνοθεσία: Παντελής Παπαδόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Πολυτίμη Μαχαίρα
Πρωτότυπη Μουσική: Ραφαήλ Πυλαρινός
Φωτισμοί: Mανώλης Μπράτσης

Ερμηνεύουν οι:
Χάρης Σώζος
Χρήστος Ευθυμίου

Φιλική συμμετοχή: Πόπη Τσαπανίδου
Σχεδιασμός αφίσας: Φίλιππος Νικόλας Μπάρλας
Τρέιλερ: Κώστας Γεραμπίνης
Παραγωγή: EIG PRODUCTIONS
Καλλιτεχνική διεύθυνση - Οργάνωση παραγωγής: Πολυτίμη Μαχαίρα
Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης
Προβολή - Επικοινωνία: Νατάσα Παππά