Στην υπόθεση: διαβάζουμε τις παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών -ταυτόχρονα με τις υποϊστορίες άλλων ζευγαριών ή μη. Άνθρωποι που χαίρονται, στενοχωριούνται, διεκδικούν, μοιράζονται, μένουν πιστοί ή απιστούν... Ζωές καθημερινού ρεαλισμού, οικείες σε όλους μας, είτε επειδή τις βιώνουμε/βιώσαμε είτε επειδή τις εντοπίζουμε έτσι κι αλλιώς τριγύρω μας.
Το κέντρο βάρους των ιστορήσεων είναι διπλό: από τη μια το θέμα της υπογονιμότητας και από την άλλη της συζυγικής απιστίας. Κατά το πρώτο σκέλος παρακολουθούμε το πρόβλημα ενώ διακρίνουμε την αντίθεση ανάμεσα στα ζευγάρια που ένα παιδί ως νέο μέλος της οικογένειας είναι κάτι απλό και δεδομένο ενώ για άλλους αποτελεί ολόκληρο αγώνα και κατά το δεύτερο κομμάτι βλέπουμε σε αντιπαραβολή τις αποχρώσεις πίστης-απιστίας, για μία φορά ή κατ' εξακολούθηση. Θίγονται κι αναδεικνύονται θέματα που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια που έχουν και μεγαλώνουν παιδιά αλλά και τα προβλήματα εκείνων που θέλουν να αποκτήσουν, και μάλιστα σε πολυεπίπεδη ματιά αφού γνωρίζουμε και άτεκνους και ζευγάρια με παιδιά αλλά και εγκυμονούντα.
Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι γραμμένοι με μια χειρόγραφης υφής γραμματοσειρά, το ίδιο και τα αρχιγράμματα αυτών· επιλογή που συνδράμει αισθητικά και εκπέμπει μια ηθελημένη παιδικότητα. Μεταφορές όπως φωνακλάδικα κοτσιδάκια προσφέρουν επίσης στο ίδιο χρώμα και η όμορφη αφηγηματικότητα του συγγραφέα εξυπηρετεί άψογα την εμπειρία.
Θεωρώ σίγουρο ότι πολλοί αναγνώστες θα βιαστούν να το χαρακτηρίσουν υποτονικό ή προβλέψιμο· χαρακτηρισμοί που θα αποδειχτούν λάθος αν διαβάσει κανείς όλο το βιβλίο. Ο Γιώργος Γιαντάς ανταποκρίνεται επάξια στο κοινωνικό χαρακτήρα της μυθιστορίας του, «προβλέπει» την απλότητα των αστών με ό,τι φέρνει η καθημερινότητά τους: δουλειά, άγχη, προβληματισμοί και στον αντίποδα οι επιθυμίες και οι πειρασμοί τους. Σκιαγραφεί λεπτομερώς την αγωνία των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα γονιμότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται και ως προς το ψυχολογικό μέρος (άγχος, αμηχανία, νεύρα, ντροπή...) και ως προς το πρακτικό (έξοδα, τρέξιμο...) όπως επίσης και την επιβαρυμένη καθημερινότητα εκείνων που μεγαλώνουν παιδιά (πήξιμο, υποχρεώσεις, τρέξιμο, φροντίδα, άγχη...) και όλα αυτά με ρεαλιστική απεικόνιση, χωρίς υπερβολές, υπερευαισθησίες και δράματα χάριν φιλαναγνωστικής συγκίνησης, χωρίς λογοτεχνισμούς χάριν συναισθηματικής φόρτισης, μένοντας απλός, ανθρώπινος και γήινος· όπως πρέπει να «στέκεται» κανείς μπροστά στην πραγματικότητα, γιατί έτσι αντιμετωπίζονται όλες οι συνθήκες εδώ. Επιπλέον, περνά τα μήνυματά του άμεσα κι ευανάγνωστα ενώ μαθαίνεις και πράγματα ιατρικής φύσης.
Διάφορες φιλοσοφημένες φράσεις τραβούν την προσοχή και χρωματίζουν το σύνολο, όπως όταν γράφει ότι κάθε ζωή τραβά το δρόμο της, όπως και μετά από ένα θάνατο, έτσι και μετά την ηδονή. Με κέρδισε πολύ με την πρόταση: Η παλικαριά ενός άντρα έγκειται στο να μπορεί να κάνει μία, μονάχα μία, γυναίκα ευτυχισμένη, εκεί λίγο πριν το τέλος ενώ γενικότερα στο δεύτερο μισό του βιβλίου και όσο προχωράς προς «την αυλαία», οι εξελίξεις είναι όλο και πιο ενδιαφέρουσες.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ψυχογράφημα αστικών προσώπων με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς, μέσα από εικόνες της καθημερινότητάς τους και διαλόγους με το περιβάλλον τους: οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, κ.ο.κ., μια πανέμορφη ιστόρηση που ολοκληρώνεται αρκετά συγκινητικά κι εφόσον σου έχει δείξει το μόνο σταθερό δεδομένο -τελικά- που είναι η ευτυχία (και η αναζήτηση αυτής), έχουν κλείσει όλες οι επιμέρους ιστορίες και σε έχει προβληματίσει ή σε έχει οδηγήσει να πάρεις θέση για τις επιλογές των χαρακτήρων. Κι αν ισχύει ότι οι υποχρεώσεις είναι οι «χαρτόκουτες» της καθημερινότητας εξίσου ισχύει και ότι η αγάπη γεννιέται μέσα από το βάρος της δυσκολίας.
Το μυθιστόρημα του Γιώργου Γιαντά, Για ένα παιδί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Ευχαριστώ τον συγγραφέα για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Θεωρώ σίγουρο ότι πολλοί αναγνώστες θα βιαστούν να το χαρακτηρίσουν υποτονικό ή προβλέψιμο· χαρακτηρισμοί που θα αποδειχτούν λάθος αν διαβάσει κανείς όλο το βιβλίο. Ο Γιώργος Γιαντάς ανταποκρίνεται επάξια στο κοινωνικό χαρακτήρα της μυθιστορίας του, «προβλέπει» την απλότητα των αστών με ό,τι φέρνει η καθημερινότητά τους: δουλειά, άγχη, προβληματισμοί και στον αντίποδα οι επιθυμίες και οι πειρασμοί τους. Σκιαγραφεί λεπτομερώς την αγωνία των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα γονιμότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται και ως προς το ψυχολογικό μέρος (άγχος, αμηχανία, νεύρα, ντροπή...) και ως προς το πρακτικό (έξοδα, τρέξιμο...) όπως επίσης και την επιβαρυμένη καθημερινότητα εκείνων που μεγαλώνουν παιδιά (πήξιμο, υποχρεώσεις, τρέξιμο, φροντίδα, άγχη...) και όλα αυτά με ρεαλιστική απεικόνιση, χωρίς υπερβολές, υπερευαισθησίες και δράματα χάριν φιλαναγνωστικής συγκίνησης, χωρίς λογοτεχνισμούς χάριν συναισθηματικής φόρτισης, μένοντας απλός, ανθρώπινος και γήινος· όπως πρέπει να «στέκεται» κανείς μπροστά στην πραγματικότητα, γιατί έτσι αντιμετωπίζονται όλες οι συνθήκες εδώ. Επιπλέον, περνά τα μήνυματά του άμεσα κι ευανάγνωστα ενώ μαθαίνεις και πράγματα ιατρικής φύσης.
Διάφορες φιλοσοφημένες φράσεις τραβούν την προσοχή και χρωματίζουν το σύνολο, όπως όταν γράφει ότι κάθε ζωή τραβά το δρόμο της, όπως και μετά από ένα θάνατο, έτσι και μετά την ηδονή. Με κέρδισε πολύ με την πρόταση: Η παλικαριά ενός άντρα έγκειται στο να μπορεί να κάνει μία, μονάχα μία, γυναίκα ευτυχισμένη, εκεί λίγο πριν το τέλος ενώ γενικότερα στο δεύτερο μισό του βιβλίου και όσο προχωράς προς «την αυλαία», οι εξελίξεις είναι όλο και πιο ενδιαφέρουσες.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ψυχογράφημα αστικών προσώπων με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς, μέσα από εικόνες της καθημερινότητάς τους και διαλόγους με το περιβάλλον τους: οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, κ.ο.κ., μια πανέμορφη ιστόρηση που ολοκληρώνεται αρκετά συγκινητικά κι εφόσον σου έχει δείξει το μόνο σταθερό δεδομένο -τελικά- που είναι η ευτυχία (και η αναζήτηση αυτής), έχουν κλείσει όλες οι επιμέρους ιστορίες και σε έχει προβληματίσει ή σε έχει οδηγήσει να πάρεις θέση για τις επιλογές των χαρακτήρων. Κι αν ισχύει ότι οι υποχρεώσεις είναι οι «χαρτόκουτες» της καθημερινότητας εξίσου ισχύει και ότι η αγάπη γεννιέται μέσα από το βάρος της δυσκολίας.
Το μυθιστόρημα του Γιώργου Γιαντά, Για ένα παιδί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Ευχαριστώ τον συγγραφέα για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
