Αυτό ακριβώς μας προσφέρει και η συλλογή μικρών ιστοριών, Μια στάλα λόγος, υπό την πένα της Γεωργίας Γιαννιού, των εκδόσεων Λεξίτυπον.
Ιστορίες στρωτές στη γραφή, οικείες στα συναισθήματα που προκαλούν, ανθρώπινες ή και ονειρικές, ανάλαφρες ή βαρύγδουπες που τις νιώθεις σαν ακουμπούν πάνω στη συνείδησή σου.
Η συγγραφέας βουτάει την πένα της βαθιά στο μελανοδοχείο και χαράσσει ακούραστα τόπους και χαρακτήρες και μας ζητά να τους ακολουθήσουμε μέσα σ’ ένα τρένο, σ’ ένα βομβαρδισμένο τοπίο, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, σε ένα χριστουγεννιάτικο πρωινό, σ’ ένα λασπόλακκο απ’ όπου ένα παιδί της Αφρικής πίνει να ξεδιψάσει.
Ολοζώντανες, μικρές ανθρώπινες ιστορίες που κρύβουν μέσα τους κάτι από τον καθένα μας. Θερμά συγχαρητήρια για την αμεσότητα και τη γλαφυρότητα της γραφής. Ας είναι καλοτάξιδο.
