Ιωάννα Γκανέτσα: Ό,τι με ωθεί πάντα. Η ανάγκη να μιλήσω για το συναίσθημα και τη δύναμή του μέσα από διάφορες πραγματικότητες, στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή του The Museum of Broken Relationships, το οποίο υπάρχει στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας και φιλοξενεί αντικείμενα ερώτων που ναι μεν πέρασαν αλλά ήταν τόσο δυνατοί, ώστε οι άνθρωποι να μην θέλουν ή ίσως να μην μπορούν να πετάξουν ή να καταχωνιάσουν το αντικείμενο με το οποίο τους συνέδεσαν. Αλήθεια, εσείς, έχετε σκεφτεί: τι θα αφήνατε σε ένα τέτοιο μουσείο;
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ι.Γ.: Έρωτας, τι άλλο!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ι.Γ.: Να ξεκινήσει το ταξίδι της ανάγνωσης απαλλαγμένος από προσωπικές πεποιθήσεις. Να δει τον έρωτα μέσα από τα μάτια των ηρώων. Κάθε έρωτας είναι στην ουσία οι επιλογές δυο ανθρώπων. Δεν ωφελεί να τους κρίνουμε. Άλλωστε, στη διαδρομή είναι βέβαιο ότι ο καθένας θα βρει και δικά του μικρότερα ή μεγαλύτερα κομμάτια.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ι.Γ.: Όπως το προηγούμενο βιβλίο μου «Το άνθος της Ζωής» είχε ως κεντρικό τόπο εξέλιξης τον Βοτανικό κήπο του Εδιμβούργου, οπότε η Σκοτία ήταν η μόνη απάντηση, έτσι και σε αυτό, «Το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων» η απάντηση είναι ξεκάθαρα η Κροατία. Όσο για τις μέρες, δεν θέλω να βάλω περιορισμό. Κάποια ταξίδια διαρκούν μέρες και τα βιώσαμε σαν μια ολόκληρη ζωή και άλλα κράτησαν χρόνια και ήταν λες και πέρασε μονάχα μια στιγμή.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ι.Γ.: [...] Ίσως δεν έπαιζε δίκαια. Πότε είναι δίκαιος ο έρωτας; Η ζυγαριά πάντα γέρνει. Πάντα κάποιος από τους δυο θέλει πιο πολύ, αγαπά πιο πολύ, κάνει πίσω πιο πολύ, διεκδικεί πιο πολύ, πιο πολλά. Πώς ζυγίζονται τα συναισθήματα, άλλωστε; Βάζεις λίγο έρωτα κι αν σου βγει παραπάνω από τον άλλο τον βγάζει από το ζύγι;
Η Μάρα γνώριζε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Καθένας δίνει και δίνει και απλώς ελπίζει ότι θα πάρει. Συνήθως μάλιστα παίρνει περισσότερο πόνο παρά ευχαρίστηση. Ακόμη κι έτσι, όμως, άξιζε τον κόπο. [...]
Η Ιωάννα Γκανέτσα σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά της, Το μουσείο των ραγισμένων σχέσεων, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νίκας. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Ο Στέφανος μια ζωή έφευγε πριν πληγωθεί. Πού πηγαίνουν, άραγε, οι έρωτες όταν παλιώνουν, όταν τελειώνουν, όταν πεθαίνουν; Υπάρχει κάποια γωνιά που μπορούν να αφεθούν στη λήθη; Γιατί κάθε κεφάλαιο στον έρωτα που κλείνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αφήνει και τα χνάρια του, υλικά και άυλα. Κι αυτά είναι τόσα, που αρκούν να γεμίσουν ένα μουσείο, το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων…
Το Museum of Broken Relationships στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας οδηγεί τον επισκέπτη σε ένα συναισθηματικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Είναι ο τόπος όπου ζουν οι αναμνήσεις, ο χώρος όπου φυλάσσονται οι πολύτιμες στιγμές, το παράθυρο στην ψυχή εκείνων που ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, πόνεσαν και προχώρησαν παρακάτω, χωρίς να ξεχνούν όσα έζησαν. Είναι ένα μουσείο για σένα, για εμάς, για τον τρόπο που κερδίζουμε και χάνουμε στον έρωτα, για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις νίκες και τις ήττες μας στις ανθρώπινες σχέσεις.
Περισσότερα από/για την Ιωάννα Γκανέτσα:
