Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία * Τα βάσανα του Τεό και της Λέας

Το χωριό των χρωμάτων ανακαλύπτει την _ _ _δικότητα

Βασιλικής Κωσταρέλη


Κάποτε στο χωριό των χρωμάτων ξέσπασε άγριος καβγάς. Εφτά χρώματα άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους για την αξία τους:
«Εγώ είμαι το πιο σημαντικό χρώμα» είπε το κόκκινο. «Εξάλλου όλοι με θεωρούν το χρώμα της αγάπης».
«Μα τι είναι αυτά που λες;» φώναξε θυμωμένο το πορτοκαλί. «Εγώ είμαι το πιο σημαντικό χρώμα. Θεωρείς τυχαίο ότι με αυτό το χρώμα ντύνεται ο ήλιος το δειλινό σκορπώντας τριγύρω του απαράμιλλη ομορφιά;»
«Ποιο χρώμα όμως διάλεξε ο ήλιος τις ώρες που μας φωτίζει και μας ζεσταίνει; Και γιατί το φεγγάρι μα και τα αστέρια ντύνονται με το ίδιο χρώμα;» πετάχτηκε το κίτρινο. «Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μην είμαι εγώ το πιο σημαντικό;»
«Αντιπαθητικοί συγχωριανοί μου, για σκεφτείτε λίγο τι χρώμα έχουν τα λιβάδια μα και τα πολύτιμα σμαράγδια» είπε με περηφάνια το πράσινο. «Είμαι ξεκάθαρα το πιο σημαντικό χρώμα».
«Μισό λεπτό!» αναφώνησε το γαλάζιο. «Κοιτάξτε ποιο χρώμα διάλεξε ο ουρανός! Ποιος μπορεί να ζήσει ευτυχισμένα δίχως ουρανό; Είναι αδύνατο να μην είμαι εγώ το πιο σημαντικό χρώμα».
«Αν εσύ είσαι το πιο σημαντικό, τότε γιατί δεν έκανε την ίδια επιλογή και η απέραντη θάλασσα; Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να είναι κάποιο άλλο χρώμα πιο σημαντικό από εμένα» είπε με καύχημα το μπλε.
«Φυσικά και υπάρχει βεβαιότητα πως δεν είσαι το πιο σημαντικό χρώμα. Θεωρείς τυχαίο το χρώμα που διάλεξαν οι βιολέτες που μας ταξιδεύουν σε παραμυθένια μέρη με το μεθυστικό τους άρωμα;» είπε με σιγουριά το βιολετί.
Και η φασαρία συνεχιζόταν και συνεχιζόταν…

Ξαφνικά ένα σύννεφο που περνούσε πάνω από το χωριό των χρωμάτων προβληματίστηκε πολύ με όσα έβλεπε και άκουγε:
«Μα τι συμβαίνει εδώ; Γιατί τέτοια αναστάτωση;» ρώτησε.
Τότε το κόκκινο χρώμα πήρε το λόγο: «Μα πώς να μη μαλώνουμε αφού τα υπόλοιπα χρώματα που βλέπεις μπροστά σου δεν αναγνωρίζουν ότι εγώ έχω τη μεγαλύτερη αξία;»
«Αν είναι δυνατόν, τι είναι αυτά που λες;» φώναξαν τα υπόλοιπα χρώματα με μια φωνή.
Τότε το πορτοκαλί είπε στο σύννεφο: «Καλό μου σύννεφο, εσύ που ταξιδεύεις σε τόσες πολιτείες γιατί δε μας λες ποιο χρώμα είναι το πιο σημαντικό;»
Το σύννεφο κοντοστάθηκε για λίγο και αποκρίθηκε: «Να θυμάστε πάντα ότι όλοι είστε το ίδιο σημαντικοί… Είναι πολύ σπουδαίο όμως να είστε και ενωμένοι, γιατί τότε μπορείτε να χαρίσετε την ελπίδα στον κόσμο».
«Μα δε μας απάντησες…» παραπονέθηκαν τα χρώματα με μια φωνή. Τότε το σύννεφο χαμογέλασε και στη συνέχεια άρχισε να βρέχει…
Σε λίγο τα χρώματα άρχισαν να ζητωκραυγάζουν. «Το ουράνιο τόξο» φώναξαν με μια φωνή και αγκαλιάστηκαν. Τα χρώματα κατάλαβαν πια τα λόγια του σύννεφου.
Αντιλήφθηκαν την αξία της μοναδικότητας αλλά και της ομαδικότητας…


Βασιλική Κωσταρέλη
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα βάσανα του Τεό και της Λέας, MuzoΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου