Επτά διαβολικές περικοπές (Δεκ. 20-Φεβ. 21)
Γιώργου Καριώτη
— Καλά εδώ είσαι πάλι;
— Πού θέλεις να 'μαι δηλαδή; Εδώ γεννήθηκα και ζω.
— Εχθές σε θάψαμε, αν θυμάσαι.
— Από πότε θυμούνται οι πεθαμένοι;
— Πού θες να ξέρω: Εσύ έχεις πεθάνει.
— Τώρα που το λες, σαν κάτι να θυμάμαι.
— Σαν τι δηλαδή; Για να το έχω υπόψη μου μήπως μου χρειαστεί.
— Ήρθε ένας μορφονιός μέσα στο σκοτάδι. Τον κάνανε κέφι οι ξετσίπωτες οι αδελφές μου. Ξέρεις, απ' αυτούς τους μαλλιάδες με τα γένια που τους έχουνε βάλει σε κορνίζα στους τοίχους των σχολείων σήμερα...
— Ε και!
— ...και μου είπε: «Άντε φιλάρα ξύπνα να πάμε για το ρημάδι το μεροκάματο.».
— Μα μόλις με κλάψατε κολλητέ, τόλμησα να πω.
— Σήκω τώρα ρε δικέ μου. Μη με κάνεις ρόμπα στους πελάτες.
— Έξω κόσμος πολύς να με παρακαλάει να πάω στη δούλεψή του. Μέχρι χτες με φτύνανε. Ζούσα με δανεικά κι αγύριστα. Τα είχα χαμένα αγουροξυπνημένος όπως ήμουνα.
— Δεν μου λες που να τον βρω γιατί έχω ξεμείνει.
— Ξέρω κι εγώ. Περίμενε στο νεκροταφείο μπορεί να ξαναφανεί.
Copyright © Γιώργος Καριώτης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε λιθογραφία Φίλιππου Τσιαρά (Η.Π.Α.)
Διαβάστε την επόμενη Διαβολική Περικοπή. Αρχίστε από την πρώτη Διαβολική Περικοπή