Έμαθα να διαβάζω τη σιωπή του διαστήματος,
να κοιτώ τα μάτια σου μέσα στην αιώνια νύχτα
καθώς μου τραγουδάς νοερά
Μου αρέσει τόσο πολύ που μιλάμε χωρίς λέξεις
μόνο με τα όνειρά μας που απλά περιμένουμε να ζωντανέψουν
μέσα στο φλεγόμενο Σύμπαν
Με κοιτάς στα μάτια και μου μιλάς με τη σκέψη σου
Κι αν δεν σου μιλώ εγώ σε νιώθω περισσότερο με την σιγή μου
Ξέρω όμως ότι μπορώ να σπάσω αυτά τα αόρατα δεσμά
Κι αν δεν τα καταφέρω να ξέρεις σε θέλω
Αν με θέλεις κι εσύ άναψε τον πόθο στην καρδιά σου
Θα δω το άπλετο φως του
έως το πρωί ώσπου να ξημερώσει ώσπου να σε συναντήσω
πέρα απ' τις ραγισματιές του χωροχρόνου
Θα κρατώ κάτι για εσένα, ένα ζευγάρι άστρα
Φύλαξέ τα,
ένα για μένα και ένα για εσένα
Μετά κλείσε τα μάτια σου και ανάπνευσε
την ευωδιά της σκουληκότρυπας
που θα σε οδηγήσει αστραπιαία στην αγκαλιά μου
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Mukesh Tanwar (Star Night)
