Η Άννα Γαλανού Όταν φεύγουν τα σύννεφα

Χριστίνα και Κώστας - Στην παραλία.

Μια διαφορετική προσέγγιση της παραγράφου που υπάρχει στο βιβλίο μου, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα, με τις επιλεγμένες λέξεις από την αγαπημένη Τζένη Κουκίδου.

Άννα Γαλανού

Ο ήλιος έγερνε προς τη δύση και τα χρώματα που κυριαρχούσαν γύρω τους ήταν το κόκκινο και το πορτοκαλί. Λες κι είχε πάρει φωτιά η θάλασσα. Καθώς περπατούσαν, άφηναν τα χνάρια τους πάνω στην βρεγμένη άμμο, σε μια απέραντη παραλία, που έμοιαζε να μην έχει τέλος

…κι ύστερα σκοτείνιασε απότομα και η γραμμή του ορίζοντα έσβησε μέσα σε μια θάλασσα ήρεμη μα σκοτεινή. Μαύρη σχεδόν.

Εκείνη του έσφιξε το χέρι βουβή, δεν ήθελε να του αποκαλύψει πως το συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα της ήταν η θλίψη. Μόνο για απόψε θα τον είχε κοντά της, από αύριο και πάλι ξανά τα ίδια. Επιστροφή στα ωράρια, στα τηλέφωνα, στην πίεση, στο άγχος. Πραγματικά πως θα το άντεχε;

"Η δράση θέλει αντίδραση", της έλεγε η μητέρα της και η Χριστίνα χαμογέλασε πικρά, μόλις θυμήθηκε τα λόγια της. Δεν ήξερε αν θα μπορούσε τελικά να ξεφύγει απ’ όλον αυτόν τον κυκεώνα που ηθελημένα είχε επιλέξει να ζήσει.

Μια ιστορία χωρίς τέλος μήπως; Άραγε αυτή θα ήταν από δω και πέρα η ζωή της;

Μα όχι, θα αντιδρούσε! Από τις σκέψεις και τα πρέπει, θα περνούσε στην υλοποίηση εκείνων που πραγματικά ήθελε, εκείνων που την γέμιζαν, που είχαν ουσία. Τις αφηρημένες λέξεις, θα τις έκανε πράξεις και θα σύντομα θα άλλαζε όλα τα στάτους μιας ζωής που μέχρι τώρα την προσπερνούσε.

Δεν ήταν ήρωας, αυτό το ήξερε, όμως ταυτόχρονα ήξερε πολύ καλά, πόσο πεισματάρα ήταν και πόσο απόλυτα συνειδητοποιημένη τώρα πια, γι αυτά που ήθελε να κάνει από δω και πέρα.

Θα μετέτρεπε την θλίψη σε χαρά και κανένας πόνος δεν θα ήταν πλέον συνοδοιπόρος στις ανατολές της. Όχι, με τίποτα δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.

Τώρα βιαζόταν, αδημονούσε, είχε αγωνία να επιστρέψει πίσω, για να κάνει πράξη, όσο πιο σύντομα γινόταν, τούτες τις ώριμες αποφάσεις και να πετάξει οριστικά στα σκουπίδια όλα εκείνα τα πράγματα, που τόσο καιρό την πήγαιναν πίσω και στέκονταν εμπόδιο στην ζωή της.

Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.

Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ.

Το νέο μυθιστόρημα της Άννα Γαλανού, Όταν φεύγουν τα σύννεφα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Στο οπισθόφυλλο γράφει:

Χριστίνα και Αλέξης. Εκείνη, πασίγνωστη τηλεπαρουσιάστρια, εκείνος, πλούσιος επιχειρηματίας. Η ευτυχία αποτελεί κενό γράμμα στη σχέση τους και οι διαδρομές τους ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ένα ζευγάρι με πολλά μυστικά. Καθένας τους κουβαλά το δικό του σκοτεινό παρελθόν. Αρκεί μια στροφή της μοίρας για να τους φέρει αντιμέτωπους με το πεπρωμένο τους.

Κώστας. Τρυφερός, ρομαντικός και βαθιά ερωτευμένος με τη Χριστίνα. Ένας από επιλογή μοναχικός άνθρωπος με μεγάλες ευαισθησίες, που ψάχνει την αληθινή αγάπη. Ένας άντρας που οι περιστασιακοί έρωτες δεν τον αφορούν.

Ελίνα. Η γυναίκα που κάνει τη μεγάλη ανατροπή στην πλοκή της ιστορίας. Όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο, όλα αλλάζουν αμέσως.

Φανή. Η μητέρα της Χριστίνας και λυδία λίθος της ιστορίας.

Άραγε κάποια πράγματα έρχονται τυχαία στη ζωή μας ή μια ανώτερη δύναμη τα φέρνει στον δρόμο μας; Μπορεί το πεπρωμένο να κινεί τα νήματα του σύμπαντος, να καθοδηγεί τις ζωές μας και να χαράζει το μέλλον μας; Πόσο δύσκολο είναι να του ξεφύγει κανείς; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν διεκδικεί την αληθινή αγάπη;

Οι πέντε ήρωες του βιβλίου ακολουθούν μονοπάτια που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Όλοι γράφουν τις ιστορίες τους, σε πρώτο πλάνο, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα.

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά του Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να γράφει στην αρχή μικρά έμμετρα ποιήματα και αργότερα διηγήματα και άλλα είδη πεζού λόγου. Στην Α’ Λυκείου απέσπασε το πρώτο Παγκρήτιο βραβείο για τη συγγραφή κειμένου της για το βιβλίο Αναφορά στο Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη και 2 χρόνια αργότερα, στην Γ’ Λυκείου κέρδισε το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο αποφοίτων Λυκείου, με τη μελέτη που έκανε συνολικά πάνω στο έργο του Καζαντζάκη. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την ποίηση και δυο χρόνια αργότερα το ποίημα της "Άδειος κόσμος" πήρε πρώτο Πανελλήνιο βραβείο και βραβείο ΕΡΤ και συμπεριλαμβάνεται σε πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές και ανθολόγια. Στα επόμενα χρόνια απέσπασε πολλές διακρίσεις με τη συμμετοχή της στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας και απέσπασε το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο με το διήγημα της "Με Αντίπαλο Τη Ζωή". Δυο χρόνια αργότερα πήρε το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα με το θεατρικό της έργο "Το Τέλος Μιας Κωμωδίας", σε Πανελλήνιο διαγωνισμό της ΕΡΤ. Το έργο της αυτό μεταγλωττίστηκε στα Ισπανικά και Πορτογαλικά. Έχει γράψει πολλά πεζογραφήματα, ποιήματα καθώς και τα παραμύθια: Ένας φτωχός πλούσιος, το παραμύθι του καθρέπτη, ο Νικήτας και φιλία και διαφορετικότητα.

Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: Αντιμέτωποι με το Χθες, Το Παράπονο μου Μια Κραυγή, Οι Τρεις Φωτιές

Από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ κυκλοφορούν: Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί, Σμαράγδι στη Βροχή, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα

Για τα παιδάκια προσχολικής ηλικίας από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα τρία πρώτα παραμυθάκια της σειράς Λόκο: Ο Λόκο στο σχολείο, Ο Λόκο στο χιόνι, Ο Λόκο και οι γάτες του.

Η Άννα Γαλανού σημειώνει: «Η λέξη που αντικαθιστώ είναι "πόνος", με την αντίστοιχη, "αυτοσκοπός".».
Περισσότερα από/για την Άννα Γαλανού:
Η Άννα Γαλανού και το Σμαράγδι στη βροχή
Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί
Η Άννα Γαλανού για το Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί