Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία * Τα βάσανα του Τεό και της Λέας

Το βραβείο

Το βραβείο, Σταυρούλας Δεκούλου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Το ξημέρωμα βρήκε την Ελένη να μισοκοιμάται στο γραφείο του πατέρα της. Ο ήχος από το ξυπνητήρι την έκανε να πεταχτεί απότομα και ένας μορφασμός πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπό της, αποτέλεσμα της στάσης που είχε το σώμα της στον καναπέ. Ήταν ήδη οκτώ και στις έντεκα πετούσε για Κρήτη. Σηκώθηκε βιαστικά και αφού έβαλε καφέ να ετοιμάζεται κατευθύνθηκε στον πάνω όροφο για ένα ντουζ που θα τη βοηθούσε να συνέλθει από την ταλαιπωρία της προηγουμένης νύχτας. Έπιασε τα μαλλιά της ψηλά και αφού τέλειωσε το μπάνιο της προσπάθησε να κρύψει τα σημάδια της έλλειψης ύπνου στο πρόσωπό της. Άπλωσε λίγη ενυδατική κρέμα και με ένα κονσίλερ βάλθηκε να φωτίσει την περιοχή κάτω από τα μάτια της. Μια ελαφριά πούδρα και λίγο μπρονζέ ρουζ φώτισαν την επιδερμίδα της ενώ το nude κραγιόν που επέλεξε έδωσε μια γλυκιά και φυσική απόχρωση στα χείλη της. Είχε ακούσει πως θα είχε ζέστη εκείνη την ημέρα, είχε και το ταξίδι… Το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν να τρέχει το μακιγιάζ της πάνω στα ρούχα της.
    Κατέβηκε στην κουζίνα και γέμισε μια κούπα με καφέ. Άνοιξε το κουτί με τα μπισκότα και έβαλε ένα με γεύση κανέλα όλο μέσα στο στόμα της. Έκλεισε τα μάτια της και ήταν πάλι παιδί. Χριστούγεννα του '74. Το σπίτι ήταν στολισμένο και το δέντρο γεμάτο δώρα. Η μαμά μέσα στα γέλια σιγοτραγουδούσε ενώ ετοίμαζε τη γαλοπούλα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ήταν τα πρώτα λεύτερα Χριστούγεννα μετά την επταετία. Μετά από επτά χρόνια στρατιωτικής και πολιτικής κατοχής ο λαός είχε ανακτήσει και πάλι την πολιτική του αυτονομία. Οι εξόριστοι είχαν επιστρέψει και οι φυλακισμένοι είχαν ελευθερωθεί. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που δεν γύρισαν ποτέ. Εκείνοι που το αίμα τους έγινε η μελάνη που υπογράφηκε η πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας.
    Θυμόταν πως εκείνα τα χρόνια ο μπαμπάς του Γιαννάκη και ο θείος της Μαρίας εξαφανίστηκαν. Όταν ρώτησε τη μάνα της που ήταν ο μπαμπάς του Γιαννάκη εκείνη την αποπήρε και της είπε να κοιτάζει τη δουλειά της και να μην είναι περίεργη. Τα χρόνια περνούσαν και ούτε ο μπαμπάς του Γιαννάκη ούτε η θεία της Μαρίας γύρισαν πίσω. Και αν θυμόταν καλά είχαν χάσει και κάναν δυο ακόμα από τη γειτονιά, αλλά η μάνα της επέμενε να μην απαντά στις ερωτήσεις της. Μια μέρα μάλιστα η αδερφή της φίλης της Ρηνούλας είχε γυρίσει σε κακά χάλια στο σπίτι. Το πρόσωπό της ήταν μελανιασμένο και κούτσαινε. Εκείνη γεμάτη απορία είχε τρέξει πίσω στη μάνα της να της πει τι είχε δει και εκείνη τη μάλωσε. «Μαμά τι έπαθε η Ευρυδίκη;» την είχε ρωτήσει. «Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου» της είχε απαντήσει αυστηρά η μαμά της, κάτι που σπάνια έκανε. «Κακοί άνθρωποι της επιτέθηκαν και τη χτύπησαν την κοπέλα» της είχε πει.
    Και ξημέρωσε μια μέρα χειμωνιάτικη… 17 Νοεμβρίου ήταν. Όλοι στη γειτονιά ήταν ανάστατοι από το πρωί. Τα ραδιοφωνάκια όλα ήταν ανοιχτά, αλλά ακούγανε σιγανά. Η μητέρα μπαινόβγαινε και μυξόκλαιγε... μια έκλαιγε και μια θύμωνε, μια έβριζε και μια σταυροκοπιόταν. Είχε περάσει το μεσημέρι και κίνησε να νυχτώνει. Ο Σταμάτης του κυρ-Νικόλα του κηπουρού τους ακόμα δεν είχε γυρίσει σπίτι. Ούτε η Ευγενία από δίπλα, ούτε και η Ελένη με τον Σταύρο της κυρα-Παναγιώτας. Οι γονείς των παιδιών μπαινόβγαιναν στο σπίτι τους και μιλούσαν με τους δικούς της. Ήταν όλοι ανάστατοι, αλλά στα μικρά δεν έλεγαν τίποτα.
    Τα γεγονότα εκείνης της νύχτας ήταν συγκεχυμένα στο μυαλό της τότε. Μια κλαίγαν και μια γέλαγαν οι μεγάλοι. Αργά το άλλο πρωί γύρισε ο Σταμάτης του κυρ-Νικόλα σπίτι. Θυμόταν τη μάνα του να τον αγκαλιάζει και να τον φιλά σαν να είχε γυρίσει από τον πόλεμο. Ο Σταύρος της κυρα-Παναγιώτας δεν είχε γυρίσει. Τον πλάκωσε είχε ακούσει η πόρτα στο Πολυτεχνείο, που την έριξε ένα τανκ. «Μαμά, τι δουλειά είχανε τα τανκς στη σχολή των παιδιών; Τα τανκς δεν πάνε μόνο στον πόλεμο;» είχε τολμήσει να ρωτήσει η Ελένη. Η μάνα της δεν είχε προλάβει να της απαντήσει… μια κραυγή κι ένα κλάμα της σφράγισε το στόμα… και η Ελένη δεν ξαναρώτησε τίποτα.
    Ένα κορνάρισμα ειδοποίησε την Ελένη πως η φίλη της η Μαργαρίτα είχε φτάσει για να την πάει στο αεροδρόμιο. Μόλις την άκουσε, βγήκε από την μπροστινή πόρτα κρατώντας μια γκρι βαλίτσα στο χέρι. Φορούσε το καινούριο της φόρεμα στο χρώμα της άμμου, που είχε πάρει πριν δυο τρεις μέρες. Τον όμορφο λαιμό της στόλιζε μια χρυσή αλυσίδα στην οποία κρεμόταν ο πράσινος γυάλινος αστερίας.
Σιγουρεύτηκε πως είχε κλειδώσει και την είσοδο της αυλής και προχώρησε προς τον δρόμο.


Copyright © Σταυρούλα Δεκούλου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Εξώφυλλο: Ράμπα Τάμπα (Άγγελος Μαρίνου)
Η νουβέλα της Σταυρούλας Δεκούλου, Το βραβείο, δημοσιεύεται κατ' αποκλειστικότητα στο koukidaki σε συνέχειες. Διαβάστε το επόμενο!

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα βάσανα του Τεό και της Λέας, MuzoΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου