Ένας λαβύρινθος
Γιάννη Σμίχελη
Θ μέρος
12
Βαθιά μέσα στο σώμα
Στ' άδυτα της μήτρας σου
Σαν το ουράνιο τόξο
Το γεμάτο φεγγάρι
Και τον ήλιο του Μάη
Έτσι σου δινόμουν
Κι άφηνε όλο το κορμί μου
Εκείνη την νύχτα
Που μου ψιθύρισες
Κι άνοιξαν οι ουρανοί
Και το πέος μου έγινε
Η ροή έκστασης δυο κόσμων
Του μυστικού κι απρόσιτου
Και του έρωτά μας
Αυτό το πλάσμα έστειλες
Για έκτρωση
🍃
13
Ένα βαρύ σέρτικο
Στη γειτονιά σου
Πίσω από την εκκλησία
Σε είδα στο παράθυρο
Και το 'ξερα πως τέλειωσε
Η σχέση μας μια καύτρα
Σε μια νύχτα δίχως φεγγάρι
Ένα ψέμα δεν κρατάει πολύ
Μα η ψευδαίσθησή του
Μπορεί κι αιώνια να μείνει
Ζωντανή
Ένα δίχως φίλτρο
Και ο καπνός του
Από θανάτου φουγάρο
Τ' αποτσίγαρα ανείπωτες κουβέντες
Σε μια μάταιη σιωπή
Δεν σώζεται η παρτίδα
Η στημένη
Είναι απ' την αρχή
Χαμένη
🍃
14
Κι έπρεπε να μείνω μόνος
Με τη φρίκη μου
Να βρίζω την καταδίκη μου
Από μέσα της να τραβάω την οργή
Και τα ψέματα να πνίγουν τη φωνή
Εκεί που στέκει η ψυχή
Δεν έφτασε το δηλητήριό σου
Έγινα ένα με την πνοή
Που δεν αγγίζει το κορμί σου
Στα πιο σκοτάδια της ερημιάς
Συνάντησα την αντοχή μου
Είπε όχι από 'δώ παραφυλάει
Μια παγίδα της ενοχής σου
Από 'κεί ο δρόμος αν
Τα μάτια σου ανοίξεις
Όπως το κορμί σου στα όνειρα του
🍃
15
Εσύ εκεί πίσω απ' τη γραμμή
Και πέρα απ' τα σύνορα της καρδιά σου εγώ
Τα ματοτσίνορα κλειστά κοιτάζουν ουρανό
Και τα δικά σου ανοικτά τον καθρέπτη της ψευτιάς
Σε ποια αλήθεια άραγε θα σταθείς;
Τον σφυγμό σου τον ακούς;
Ο πόνος σου λέει κάτι;
Το κρακ των σκέψεών σου μήπως;
Δεν το συζητάω για τα συναισθήματά σου
Ποτέ δεν πίστεψα πως ένιωθες
Αγάπησα και για τους δυο μας
Αρκετά για να κολυμπήσω μέχρι το κενό
Μετά ξεκινά η ελευθερία
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Chris Long (Lingering Storm)
Το κείμενο ξεκινά από εδώ
