Η ποίηση με δίδαξε

 Μανώλη Α. Κατσούλη

Όπως ο Ήλιος διαβαίνει αδιάκοπα

πάνω απ' τα ψηλά βουνά

και συντρίβει τις αποστάσεις

και κάθε ανατολή και ηλιοβασίλεμα

σκύβει και φιλάει τη θάλασσα,

μπαινοβγαίνοντας στην αγκαλιά της,

η ποίηση με δίδαξε

ότι η αγάπη διαρκεί για πάντα

και με μαγότροπες λαλιές σαϊτευμένων αηδονιών,

τις διαφωνίες και τα εμπόδια

που υπάρχουν ανάμεσά μας,

τα προσπερνάει.

Η ποίηση με δίδαξε,

ότι της αγάπης είναι επιλογή

να δημιουργώ με επιμονή τις συνθήκες

ώστε να ομορφαίνω τα όνειρά σου,

να ημερώνω τις σκέψεις σου

και τα ομορφότερα αισθήματά σου.

Η ποίηση με δίδαξε,

αφού απευθύνεται στο συναίσθημα

και όχι τη νόηση

να φέρω μόνιμα πάνω μου

κλειδιά από:

καθρέπτες ουράνιου τόξου,

θροΐσματα ανέμων που σπρώχνουν

το ολόγιομο κίτρινο φεγγαράκι

να προλάβει να κρυφτεί στης μέρας την αγκάλη,

μεθυστικά αρώματα λουλουδιών

γεύσεων σάμπως μύρων

απ' τα χείλη και το κορμί σου,

χάδια λωτών

και ν' ανοίγω τα ρυάκια

της υπέροχης καρδιάς σου.

Τι όμορφα που είναι όλα

στο μαγεμένο δάσος της.

Χρειάστηκα χρόνο

για να σε γνωρίσω τόσο καλά

αλλά τώρα πλέον για μένα

είσαι μια πόρτα θαυμαστή

πάντα ανοιχτή.

Κάποτε κοίταγα μέσα απ' τα παράθυρά σου

και δεν είχα την υπομονή να ακούω τις κραυγές

και τους τρίσβαθους αναστεναγμούς σου,

και δεν έβλεπα τους καπνούς

από τ' απελπισμένα σου γράμματα

και βουβαμένος προσπερνούσα.

Όπως ο Ήλιος διαβαίνει αδιάκοπα

πάνω απ' τα ψηλά βουνά

και συντρίβει τις αποστάσεις

και κάθε ανατολή και ηλιοβασίλεμα

σκύβει και φιλάει τη θάλασσα,

μπαινοβγαίνοντας στην αγκαλιά της,

η ποίηση με δίδαξε

ότι η αγάπη διαρκεί για πάντα

και με μαγότροπες λαλιές σαϊτευμένων αηδονιών,

τις διαφωνίες και τα εμπόδια

που υπάρχουν ανάμεσά μας,

τα προσπερνάει.

Μόνο η φωτιά της αγάπης

που δεν έχει εγωισμούς

που έχει μοιρασιά και συμβιβασμούς,

παραμένει αθάνατη

και ίσως είναι αυτή

που κρατάει ακόμη τη γη

να γυρίζει γύρω από τον Ήλιο,

μαγνητισμένη από το φως…

Άκου το τραγούδι της σιωπής

γλυκόλαλο να σέρνει τη ζωή

αλλά και τη στερνή ανατριχίλα του θανάτου.

Όταν ο Ήλιος σβήσει,

όταν η φωτιά και το φως που πάνε πάντα μαζί σβήσουν

κανένα σπίρτο δε θα είναι ικανό

να φέρει νέα ελπίδα για ξεκίνημα νέας αυγής.

🌰

Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Angus Wilson (Arrangement for Spring)