Γιάννη Σμίχελη
Τα τσιγκέλια άρχισαν να λικνίζονται στον ρυθμό του συρτού
Τα χαρτιά περιτυλίγματος μεταμορφώνονταν σε μπαλαρίνες
Και οι μπαλτάδες έσκαγαν στα γέλια από τις αταίριαστες φιγούρες
Το πιστόλι εκπυρσοκρότησε, ο ουρανός άρχισε να κλαίει
Και δεν το έβαλαν κάτω, με χειρουργική ακρίβεια αποκατέστησαν τη ζημιά του διαμπερούς τραύματος
Σηκώθηκες, φίλησες όλα τα σφαγμένα ζώα στο χασάπικο
Και ζωντάνεψαν, τα έντυσες με λευκές κορδέλες της ταμειακής
Έγραψες πάνω τους ελεύθεροι πολίτες και τα ξεπροβόδισες
Η τελευταία σου πράξη ήταν να μυήσεις την μια και μοναδική σφαίρα της τσέπης σου
στα θαύματα της ζωής
Αφού την χάιδεψες και της τραγούδησες το ριζίτικο του δέντρου
Την φύτεψες στον κόρφο σου
Και σηκώθηκες πανύψηλο πλατάνι στη θέση του μαγαζιού σου.
Τα κοτσύφια τρελαίνουν κάθε πρωινό τη γειτονιά με τις κελαηδιστές ριπές τους
🌼
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στην εικόνα βλέπετε πίνακα Edvard Munch (Two Women on the Shore; Women on the Beach, 1898)
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της συλλογής «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί» η οποία δημοσιεύεται τμηματικά από τις 23 Δεκεμβρίου 2022 ως τις 28 Απριλίου 2023, κάθε Παρασκευή.
