Η Δανάη, παντρεμένη με τον Αρίωνα, είναι ανιψιά του Αία. Όταν ο τελευταίος έφυγε από τη ζωή, μετά από οδηγίες του, η Δανάη βρήκε ένα χειρόγραφό του, στο οποίο ήταν γραμμένη μια ιστορία αγάπης, του ιδίου με την εκλεκτή της καρδιάς του Δώρα, μια ιστορία αγάπης που δεν είδε ποτέ το φως της ζωής.
Ο Αίας, φοιτητής της νομικής και λίγο πριν το πτυχίο, παρατά τη σχολή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Γνωρίζει τη Δώρα και νιώθει να είναι το άλλο του μισό, ενώ έχει σχέση με την Άννα και η Δώρα με τον Φώτη.
Θα ταξιδέψουν σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, θα ενώσουν τις ζωές τους πολλές φορές και θα καταλήξουν να ζουν χωριστά μη μπορώντας να κουβαλούν το φορτίο των ενοχών ή μη μπορώντας να κάνουν με θάρρος ένα αποφασιστικό βήμα για τη σχέση τους, ενόσω ο καθένας τους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του άλλου.
Μια ανθοδέσμη χωρίς αποστολέα, ένα όνομα χαραγμένο σε ξύλο, μια τυρόπιτα από το «Άριστον», μια φωτογραφία από τη Μύκονο, μια βραδιά στην «πράσινη τέντα» αγκαλιά με αμέτρητες μπύρες, κάποιοι μύστες στη «λέσχη του κομμένου κρεμμυδιού», οι ζόρικες και αβάσταχτες βραδινές σκοπιές, ένα γαλάζιο αγαπημένο πουκάμισο αλλά και δύο αταξίδευτα εισιτήρια, θα χρωματίσουν την ιστορία των δύο νέων που οι συγκυρίες και οι πεποιθήσεις τους τους κράτησαν μακριά.
Γιατί δεν τόλμησαν να είναι μαζί εφόσον αγαπιόντουσαν παράφορα;Γιατί δεν υπάρχει αντίδοτο για τον έρωτα;Γιατί να ζουν κυνηγημένοι όσοι αγάπησαν και δεν κατάφεραν να είναι μαζί;Τι γίνεται όταν έρθει το μπάρκο και αφήνεις πίσω του τον εαυτό σου;Πώς ζει ένας άνθρωπος μια ολόκληρη ζωή μισεμένος και άνυδρος από αγάπη;
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Δημοσθένη Δέπου, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Οι αρχές είναι πολύ βαριές για τους ώμους των κοινών θνητών.
Από φόβο, από ενοχή και από έλλειψη θάρρους, τα ανείπωτα λόγια και οι πράξεις που μένουν μετέωρες, στοιχειώνουν τις ζωές των ανθρώπων, στερώντας τους ένα κομμάτι από την ευτυχία. Η τόλμη πολλές φορές είναι δίκοπο μαχαίρι, μα αν δεν τολμήσεις, δε ρισκάρεις, δεν πάρεις στα χέρια του τα ηνία της ζωής, αν δε τσαλακωθείς για την αγάπη και τον έρωτα, αν δε πονέσεις με κίνδυνο να παρασύρεις τις ζωές αθώων, ένα είναι το βέβαιο, δε θα γευτείς στο έπακρο το πολύτιμο δώρο της ζωής.
Η ιστορία του Αία και της Δώρας έχει πολλά να μας μεταδώσει. Συναισθήματα, τρόπους σκέψης, τρόπους επιβίωσης. Το τέλος δε της ιστορίας αντικατοπτρίζει τόσο την αγάπη τους, όσο και τον άρρηκτο δεσμό τους.
Τέλος, ο λόγος που ο συγγραφέας επέλεξε τον τίτλο Ένα συν τρία βιβλία κρύβεται επιμελώς στις λέξεις και αδημονεί να τον ανακαλύψουμε.
Ο Δηµοσθένης Γ. Δέπος γεννήθηκε το 1959, στην Πλάκα. Σπούδασε νομικά στο ΕΚΠΑ. Δικηγορεί πάνω από τριάντα χρόνια στην Αθήνα. Αρθρογραφεί από το 2015 στο Reporter.gr. Είναι µέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, µε τίτλο «Το κουτί µε τις θύμησες».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
