koukidaki: Ένα αυγουστιάτικο ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι

Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Κλουαζονέ * Οι Ελληνίδες: Η υποδόρια επανάσταση * Οι μοίρες της αστροφεγγιάς, Οικογένεια Πελτιέ, Η κατάρα, Ροζ, Ανθοπωλείον ο Έρως * Το δάσος των ψυχών * Ρε μπαγάσα * Σε είδα * Μέθεξη * Άννα * Ο καπετάνιος τση Ζάκυθος * Το κορίτσι της Σελήνης * Οι τρεις πίνακες ** Αληθινή ιστορία: Το ανυπεράσπιστο αγόρι ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Εν αρχή ην ο έρως ** Διηγήματα: Στερνό μελάνι * Τέσσερις συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις Βακχικόν * Ένα πιο σκοτεινό φως * Η οργή του Θεού και άλλες ιστορίες ** Νουβέλα: Αγόρια και κορίτσια ** Διάφορα άλλα: Οι πουτ@νες κι εγώ * Πέντε βιβλία από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Μουσικό άλμπουμ: Worthless Treasures

Ένα αυγουστιάτικο ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι

Μανώλη Α. Κατσούλη

Έργο του εικαστικού Δημήτρη Βογιαζόγλου (από την ατομική έκθεση με τίτλο «Θάλασσα αλμύρα»)

Ένα αυγουστιάτικο ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι

σε μια ακρογιαλιά απόμερη

του αιγαιοπελαγίτικου νησιού της,

μια κόρη βεργολυγερή

με κάλεσε να δω,

πώς έχτιζε τους πύργους της

και πώς τους χάλαγαν τα κύματα

και οι ανεμοθύελλες

στις κοίτες του κορμιού της.

Και μου είπε:

«Είναι ταξίδι ανυπεράσπιστο η ζωή κι έχει:

Χαρές και λύπες.

Γέλια αλλά και κλάματα.

Φωτιά αλλά και στάχτη.

Στεφάνωμα και σταύρωση.

Και μίσος κι έρωτα κι αγάπη».

Είδα νικήτριες σημαίες ν' ανεμίζουν

σαν στολισμένα στάχυα

στα ολόξανθα και τα κυματιστά

των μακριών μαλλιών της.

κι άστρα ασημοχρυσαφιά να παίζουν μουσική

σαν τους τυμπανιστές της αγάπης και του έρωτα,

με τις χάντρες των ματιών της.

Ρίγωσε η ψυχή μου,

και φτέρωσε η καρδιά.

Πέταξα σαν αετός στους ουρανούς ψηλά,

και είδα πριγκιπική ομορφιά, πορφυρογεννημένη

και δεν είδα τα συντρίμμια

που έκρυβε η καρδιά της,

τον πόνο που έκρυβε ο κόρφος της

και το μαχαίρι που έκρυβε η ποδιά

και τα φτερά της.

Και μου είπε:

«Είναι ταξίδι ανυπεράσπιστο η ζωή κι έχει:

Χαρές και λύπες.

Γέλια αλλά και κλάματα.

Φωτιά αλλά και στάχτη.

Στεφάνωμα και σταύρωση.

Και μίσος κι έρωτα κι αγάπη».

Πίστεψα:

στα κρίνα τα ολάνοιχτα και μουσκεμένα χείλη

που κλέβανε το χρώμα

απ' το αυγουστιάτικο ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι,

στους γλυκούς και δροσερούς ψίθυρους του Ζέφυρου

που ήταν γιος του έναστρου ουρανού και της Αυγής,

στους όρκους και στους χτύπους των φτερών

του ρομαντικού έρωτα

και της αγνής αγάπης.

Πίστεψα σε χίλια φιλιά και αγκαλιές:

μέσα στις θαλασσινές σπηλιές,

σε ποταμόνερα με καταρράκτες,

σε ανθισμένες γκρέμνες,

σε μονοπάτια ξέφωτα,

σε κελαϊδίσματα αηδονιών,

σε μαγικές ερωτικές φωτιές.

Πίστεψα σε όνειρα ηδονικά

που πρωτόγνωρα πια

και στον ξύπνιο μου

άρχισα να βλέπω.

Δεν πίστεψα στους ξαφνικούς βοριάδες,

μπουρίνια που σήκωναν

και σάρωναν στις ακρογιαλιές

τις αμμουδιές

ακόμα και τους βράχους.

Την ρώτησα:

«Στα πόσα δάκρυα άραγε η ψυχή

αδειάζει απ' τον πόνο;»

Και μου είπε:

«Είναι ταξίδι ανυπεράσπιστο η ζωή κι έχει:

Χαρές και λύπες.

Γέλια αλλά και κλάματα.

Φωτιά αλλά και στάχτη.

Στεφάνωμα και σταύρωση.

Και μίσος κι έρωτα κι αγάπη»..

🌴

Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του εικαστικού Δημήτρη Βογιαζόγλου (από την ατομική έκθεση με τίτλο «Θάλασσα αλμύρα»)