Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Οι Ελληνίδες: Η υποδόρια επανάσταση * Οι μοίρες της αστροφεγγιάς, Οικογένεια Πελτιέ, Η κατάρα, Ροζ, Ανθοπωλείον ο Έρως * Το δάσος των ψυχών * Ρε μπαγάσα * Σε είδα * Μέθεξη * Άννα * Ο καπετάνιος τση Ζάκυθος * Το κορίτσι της Σελήνης * Οι τρεις πίνακες * Η φυγή των τεσσάρων ** Αληθινή ιστορία: Το ανυπεράσπιστο αγόρι * Από τις στάχτες της Καντάνου * Σαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Εν αρχή ην ο έρως ** Διηγήματα: Στερνό μελάνι * Τέσσερις συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις Βακχικόν * Ένα πιο σκοτεινό φως * Η οργή του Θεού και άλλες ιστορίες ** Νουβέλα: Αγόρια και κορίτσια ** Διάφορα άλλα: Οι πουτ@νες κι εγώ * Πέντε βιβλία από τις εκδόσεις Ελκυστής * Έξι τίτλοι από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Μουσικό άλμπουμ: Worthless Treasures

Autobahn - Χρονικά των ηλίανθων, Ντέρτια, θαλάσση και πατρίς και Η ακολουθία των βημάτων

Autobahn - Χρονικά των ηλίανθων Νίκου Βλαχάκη, Ντέρτια, θαλάσση και πατρίς Στέλιου Νικολάου και Η ακολουθία των βημάτων Αντώνη Μπογαδάκη

Στα σύγχρονα ποιητικά βιβλία, που έχουν να προσφέρουν, οφείλουμε να σημειώσουμε αυτές τις τρεις συλλογές, που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Βακχικόν· για διαφορετικό, προφανώς, λόγο για το καθένα όμως σε καθένα από τα ακόλουθα υπάρχει αναγνωστικό ενδιαφέρον.

Και θα ξεκινήσω την περιήγηση από τη συλλογή του Αντώνη Μπογαδάκη Η ακολουθία των βημάτων η οποία, αν και πρωτόλεια εκδοτική απόπειρα, αποτελεί μία ιδιαίτερη ποιητική πρόταση, αφού ο δημιουργός επιχειρεί πάνω στην μακροσκελή φόρμα του ελεύθερου στίχου. Καθένα από τα τέσσερα έργα της συλλογής αποτελείται από πάμπολλους στίχους ενώ ο κύριος Μπογαδάκης γίνεται περισσότερο αφηγηματικός και επεξηγηματικός από τον μέσο ποιητή χωρίς ωστόσο να υπολείπεται το αποτέλεσμα σε ποιητικότητα. Επιτρέπει έτσι, τρόπον τινά, στον αναγνώστη να παραμείνει περισσότερο πάνω σε μία συνθήκη, να εισπράξει περισσότερα ερεθίσματα και υφές... κι αυτός ο περισσότερος χρόνος, που χρειάζεται, είναι που δομεί τη διαφορετικότητα αφού όλο και λιγότερο έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε (πια) τόσο εκτενείς ποιητικές διαδρομές που θα μας κρατήσουν για ώρα στα νήματά τους. Δεν ξέρω αν το στοιχείο αυτό είναι που προσδίδει την ρετρό αισθητική ή αν οι λέξεις και τα νοήματα του δημιουργού οδηγούν προς τα κει... όμως, ναι, υπάρχει διάχυτη μία παραδοσιακή αφηγηματική αισθητική που ωστόσο δεν αφορά στο λεξιλόγιο ή σε κάτι άλλο σχετικό (για παράδειγμα χρήση λόγιας γλώσσας, καθαρεύουσας κ.λπ.). Φυσικά, υπάρχει και μπόλικη θάλασσα... αλλά αυτά, καλύτερα να τα ανακαλύπτει κανείς κατά μόνας.
Αυτή ήταν η θάλασσα
γεροντοκόρη
με το τεράστιο υγρό κεφάλι της,
τα φυκώδη στήθη της,
με τα ψάρια που
λαμπύριζαν σαν αλλήθωρα
βλέμματα
στρέφοντας την κίνησή τους
πότε προς τον ουρανό
και πότε προς τον πάτο
αλλά τις πιο πολλές φορές
στην επιφάνεια εκεί που,
φευ, υπήρχε ακόμα
η ελπίδα να καμακωθούν.
Και έρχομαι στον κύριο Στέλιο Νικολάου τον οποίο είχα πρωτοδιαβάσει όταν κυκλοφόρησε η συλλογή Κυπρίων γη αέναη - Καρπασία πριν από λίγα έτη. Τότε δεν είχα αναφερθεί. Σήμερα, διαβάζοντας τη συλλογή του Ντέρτια, θαλάσση και πατρίς επιβεβαιώνω την θαυμαστή εξέλιξή του ως δημιουργός και μάλιστα με έναν τρόπο που κερδίζει τα μάλα. Η θάλασσα και σε αυτό το βιβλίο έχει μια εξέχουσα θέση και σημειολογία. Ίσως, εμείς οι άνθρωποι που γεννηθήκαμε και μεγαλώνουμε κοντά στη θάλασσα να έχουμε δεσμούς μαζί της –θέλουμε δε θέλουμε– να έχουμε επιρροές από εκείνη, χώρια οι εικόνες, αναμνήσεις κ.ο.κ. οπότε δεν μπορούμε να την προσπεράσουμε ούτε και να τη μειώσουμε φυσικά. Αν τώρα την αγαπάμε και λίγο, οπωσδήποτε το γαλάζιο της σηματοδοτεί πολλά μέσα και γύρω μας, και νομίζω αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Νικολάου, ο οποίος παραμένει ρομαντικός και αποσκοπεί ή οραματίζεται τον ανώτερο άνθρωπο, τον ευπρεπισμένο, τον εκπολιτισμένο ή και σοφότερο.
Μη φοβού, μονάχα αγάπα∙ τις αξίες σου,
τον συνάνθρωπό σου, τον τόπο σου
και τη Μεσόγειο, που σας φιλάει απαλά
ολημερίς κι ολονυχτίς.
Τέλος, μάλλον άργησα να «ανακαλύψω» τον θαυμαστό τρόπο που έχει με τις λέξεις ο Νίκος Βλαχάκης και όχι μόνο. Ο ίδιος, έχοντας υπηρετήσει σε ελληνικές Πρεσβείες σε μέρη του εξωτερικού (Βρυξέλλες, Σόφια, Βερολίνο, Σόφια κ.ο.κ.) και δεδομένης της δημιουργικής του φύσης, έχει φτιάξει μία ποιητική συλλογή σε καθεμιά πόλη κι αυτό είναι ωφέλιμο καθώς βλέπουμε μέσα από τη ματιά του πώς εισέπραξε την παραμονή του εκεί. Με άλλα λόγια, η συλλογή Autobahn - Χρονικά των ηλίανθων δεν ξεχωρίζει μόνο λόγω των άξιων έργων που την αποτελούν. Συντελείται από εμπειρίες που αφορούν την γερμανική επικράτεια και από ιστορικές αναφορές/αναγωγές για την Γερμανία και την Ευρώπη γενικότερα.
Εδώ υπάρχει μία ατμόσφαιρα μοναδική ενώ η διαπεραστικότητα είναι ικανή να μεταφέρει όλες τις υφές: ήχους, μυρωδιές, αισθήματα... Οι ελεύθεροι στίχοι μεταδίδουν εντάσεις, ηχοχρώματα, εικόνες και διαθέσεις άμεσα και αποτελεσματικά. Το μεταφορικό ταξίδι, που προσφέρει η λογοτεχνία, ενώνεται νοερά με έναν αυτοκινητόδρομο (autobahn στα γερμανικά) κι αυτός με την ιστορία, δηλαδή τον χρόνο, και όλα μαζί, υπό τη γραφίδα του κυρίου Βλαχάκη, δομούν ένα «σύμπαν» αρκετά οικείο και ξένο μαζί. Χρήσιμες είναι και οι πληροφορίες που παίρνουμε στο επίμετρο από τον Θεόδωρο Δασκαρόλη (διαβάστε το με επιμέλεια όλο) γιατί εδώ μπορούμε –εκτός από το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που οδήγησε στο βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας– να δούμε, λες από μία κλειδαρότρυπα, κάτι από την κουίντα.
Στίφη προσφύγων παραμονεύουν
στις αλέες του φόβου σου,
στίφη προσφύγων ικετεύουν
εμπρός στις πύλες σου.
Στίφη προσφύγων φοβούνται
στις αλέες
της ικεσίας τους.

Στα αρχεία σου σκονίζονται
τα ομολογιακά δάνεια
της Βαϊμάρης... Φευ!


Ο Λούθηρος κάθε βράδυ
καρφώνει φυλλάδια των Σπαρτακιστών
στις πόρτες μεγάλων αιθουσών σου
και μετά τις συναυλίες
προσφωνεί την Όστια
με βαυαρέζικη μπίρα.


ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Νόστος, Εν ονόματι της μούσας Ερατώς, Διόρθωση Ημαρτημένων, Η χρυσή κληρονόμος και ΦρουτίνοΗ φυγή των τεσσάρων, Χάρη Μπαλόγλου΄Σε είδα, Ιωάννη ΜαρίνουΑγόρια και κορίτσια, Δημήτρη ΣιάτηΈνα πιο σκοτεινό φως, Μαρίας ΣυλαϊδήΟ καπετάνιος τση ΖάκυθοςΗ οργή του Θεού και άλλες ιστορίες, Ιωάννας Σερίφη
Ρε μπαγάσα, Θεόδωρου ΟρφανίδηΈξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΟι τρεις πίνακες, Βαΐας ΠαπουτσήΤο κορίτσι της Σελήνης, Μαργαρίτας ΔρόσουΤο ανυπεράσπιστο αγόρι, Αλέξανδρου ΠιστοφίδηΤο δάσος των ψυχών, Ιωάννη ΜαρίνουΟι πουτ@νες κι εγώ, Γιάννη Ράμνου
Μέθεξη, Μαρίας ΠορταράκηΣαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ, Αντώνη ΠαπαδόπουλουΡοζ, Ανθοπωλείον ο Έρως, Οικογένεια Πελτιέ, Οι μοίρες της αστροφεγγιάς, Η κατάραΕν αρχή ην ο έρως, Ευαγγελίας ΤσακίρογλουΑπό τις στάχτες της Καντάνου, Χριστίνας Σουλελέ
Άννα, Μαρίας ΚέιτζΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη