Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθοπλασίες: Το παιχνίδι της νύχτας: Η αφύπνιση των θρύλων * Το αγόρι * Έξι τίτλοι των εκδόσεων Ελκυστής * Ασμοδαίος * Ετοιμόρροποι: Αναζητώντας τα μυστικά της σύντηξης * Ο κύριος Σάλβο και η πριγκίπισσα που ταξίδεψε στο φως * Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!) * Η εφημερίδα της λέσχης των φαντασμάτων * Άμμος και Λιανή = Αμμουλιανή * Στο Camping: Πυρ, γυνή και θάλασσα ** Διηγήματα: Η ενδεκάτη εντολή * Στιγμές ζωής * Ακατάσχετη ψυχορραγία ** Ποίηση: Ονειρεύτηκα τη Διοτίμα και άλλα εφήμερα ειδύλλια * Τριθέκτη Ώρα * Οδυσσέας * Ναι, αρνούμαι

Μάτια, μνήμες, φωνές

Γεώργιου Κονίδη

Ελένης Μπαχτή (Blurred 08)

Δευτερόλεπτα θανάσιμα.
Χτύποι που σουβλίζουν την καρδιά, σαν τις μαρτυρικές στιγμές πριν από τον βέβαιο θάνατο.
Η συνειδητοποιημένη αμαρτία χώνει τα νύχια της βαθιά στην πλάτη του νεαρού άνδρα ενώ της κάνει έρωτα.
Η συνήθεια του εγώ μου μέσα στα μάτια σου.
Μια άγνωστη μελωδία που ακούγεται από το κοχύλι που ψαρεύτηκε μόλις τώρα.
Ο ήχος του, σφυρίζει στα αφτιά του και του σπάει τα τύμπανα, το σκοτάδι σχίζει τη βάρκα στα δύο σαν χάρτινη.
Είναι η δύναμη του αγνού και η αντίδραση στο άγγιγμα του ανθρώπου.
Η σφαίρα έφυγε από το όπλο του κυνηγού, όμως στην ίδια ευθεία ήταν και το φεγγάρι που πληγώθηκε.
Χαμένο φεγγάρι, ξεχασμένο από τον νου, από την αίσθηση, ακόμα και από τον ίδιο τον έρωτα.
Και αναρωτιέται πώς γίνεται να ερωτεύονται χωρίς να του ρίξουν μαζί έστω μόνο μια ματιά.
Μόνο ηδονή.
Το άγγιγμα των δακτύλων στα πλήκτρα του πιάνου, το στρυφογύρισμα της γλώσσας στα χείλη τα ποτισμένα από πόθο, η λευκή σκόνη και η ζαλάδα στο κεφάλι, ναι, είναι ηδονή.
Σήμερα γιορτάζουμε την ανεξαρτησία του τίποτα, την ελευθερία μέσα από την σκοτεινή και υγρή φυλακή που ζούμε.
Τη γνώση του μηδενός και τον δρόμο που πήραμε και δεν μας οδηγεί πουθενά.
Μάτια στεγνά.
Μνήμες κενές.
Φωνές απόγνωσης.


Copyright © Γεώργιος Κονιδης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Ελένης Μπαχτή (Blurred 08)