Το θεατρικό δοκίμιο του Ζαν Πωλ Σαρτρ θα προσπαθήσει να μας παρασύρει σε μια κόλαση. Όχι στην κόλαση που βλέπουμε συνήθως με τρίαινες, φωτιές, κέρατα, φλόγες αλλά σε μια εναλλακτική κόλαση διαφορετική από την κόλαση του Δάντη· έτσι όπως θέλει να την φαντάζεται ο συγγραφέας. Και αυτή την κόλαση, όσοι θέλουμε να τη δούμε, θα πρέπει να πάμε στο θέατρο Αλκμήνη για να την παρακολουθήσουμε επί σκηνής, σε σκηνοθεσία, καλλιτεχνική επιμέλεια και απόδοση κειμένου Έφης Κιούκη η οποία είναι και μία από τους πρωταγωνιστές μαζί με τους Αλέξανδρο Δαβιλά, Νικόλα Γεωργανής και Ιωάννα Λαπέα.
Ο Γκαρσέν, η Εστέλ και η Ινές βρίσκονται –άγνωστοι μεταξύ τους– σε ένα δωμάτιο να τους υποδέχεται ένα γκαρσόν ξέροντας ότι έχουν πεθάνει και περιμένοντας να αντιμετωπίσουν τα λάθη και τις αμαρτίες τους. Το φουτοριστικό σκηνικό τούς μπερδεύει και τους αποσυντονίζει γιατί είναι τελείως άλλο από αυτό που περίμεναν. Μια κόλαση εναλλακτική μεν αλλά πολύ χειρότερη μόλις συνειδητοποιήσουν το για πάντα, το ότι θα μείνουν εκεί να εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τα κρίματά τους αντιμετωπίζοντας στην αιωνιότητα την προσωπική τους κόλαση.
Ο συγγραφέας επιχειρεί με αυτό το φιλοσοφικό κείμενο να αναλογιστεί το κοινό που θα το παρακολουθήσει τις δικές του αμαρτίες, τις επιλογές που πήρε και θα πάρει στο μέλλον και τη γνώμη τους για τους τρεις καταραμένους εάν είναι δικαίως ή αδίκως εκεί. Ως μια προσπάθεια για να προκαλέσει ένα ξύπνημα στα ήθη και στον άνθρωπο ως οντότητα αλλά και μέσα από την επιρροή που δέχεται από την κοινωνία.
Αναμφίβολα ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά έργα που έχει παιχθεί χιλιάδες φορές σε όλα τα θέατρα του κόσμου και πετυχαίνει πάντα να προκαλεί τον προβληματισμό με την εναλλακτική λογική που εξετάζει το θέμα του: μετά τη ζωή, τι ακολουθεί;
Όλα τα παιδιά που έπαιξαν στην παράσταση μου άρεσαν και ταιριάξανε και σκηνικά.
Μαθαίνοντας ότι παρακολούθησα την τελευταία παράσταση θα τους ευχηθώ καλή συνέχεια σε ό,τι ακολουθήσει.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
