Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθοπλασίες: Το παιχνίδι της νύχτας: Η αφύπνιση των θρύλων * Το αγόρι * Έξι τίτλοι των εκδόσεων Ελκυστής * Ασμοδαίος * Ετοιμόρροποι: Αναζητώντας τα μυστικά της σύντηξης * Ο κύριος Σάλβο και η πριγκίπισσα που ταξίδεψε στο φως * Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!) * Η εφημερίδα της λέσχης των φαντασμάτων * Άμμος και Λιανή = Αμμουλιανή * Στο Camping: Πυρ, γυνή και θάλασσα ** Διηγήματα: Η ενδεκάτη εντολή * Στιγμές ζωής * Ακατάσχετη ψυχορραγία ** Ποίηση: Ονειρεύτηκα τη Διοτίμα και άλλα εφήμερα ειδύλλια * Τριθέκτη Ώρα * Οδυσσέας * Ναι, αρνούμαι

Γεγονότα

Γεωργίου Κονίδη

Πίνακας Ελένης Σαμέλη [από την ατομική της έκθεση ζωγραφικής Stalactites of Soul]

Βαμμένα γεγονότα από τις πικρές στιγμές.
Τίτλοι που στάθηκαν στην αυταπάρνηση.
Λέξεις σπουδαίες που χάθηκαν στην απεραντοσύνη.
Και εμείς, τόσο μικροί, σαν δύο κόκκοι άμμου, σαν δύο κομματάκια σκόνη, κολλημένα,
αποδιωγμένα.
Συνάντησα την ευτυχία με τα μάγουλά της να στάζουν δάκρυα.
Μοβ δάκρυα
Βρέθηκα να διώχνω το απρόσκλητο.
Το μαύρο.
Ξαφνικά ο τοίχος έγινε ξύλινος, και σαν ακουμπούσες την παλάμη σου ζεσταινόταν
Σαν ακουμπούσε το αφτί σου ακουγόταν ένας χτύπος συνεχόμενος σαν της καρδιάς
Δεν ξεχάστηκες ποτέ.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι δεν θα σε ξαναδώ.
Χωρίς να το ξέρει κανείς εσύ υπάρχεις.
Σαν κοιτώ τον ουρανό.
Σαν θα κλείσω τα μάτια μου
Όταν ακούω μουσική
Όταν κλάψω
Όταν γελάσω
Παντού
Στην σκόνη του τραπεζιού γράφω το όνομά σου που δεν είναι άλλο από το δικό μου.
Ό,τι έχεις είναι δικό μου.
Είμαστε δύο άνθρωποι με μια καρδιά που σαν αποκοιμιόμαστε μπορούσαμε να ακούσουμε τους χτύπους της.
Σαν μουσική.
Σαν τη λέξη σ’ αγαπώ

🍈

Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ελένης Σαμέλη [από την ατομική της έκθεση ζωγραφικής Stalactites of Soul]