Χρήστου Ντικμπασάνη
στου απείρου και της αιώνιας νύχτας
τους δρόμους που ταξιδεύεις
Το χρυσό φως των άστρων
να σε συνοδεύει πάντα
σε κάθε άγνωστη γωνιά του γαλαξία
Πόσο θέλω να φύγουμε μαζί
όσο πιο μακριά γίνεται
απ' τη μολυσμένη Γη,
να τρυπήσουμε με το αστρόπλοιό μας
το σκοτεινό σώμα της θλίψης
και να χαθούμε σε υπερκόσμιους τόπους
απ' όπου δεν υπάρχει επιστροφή!
Πόσο ποθώ να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου!
Θέλω να φύγω πια από εδώ,
ν' απομακρυνθώ απ' την υδρόγειο
πέρα ψηλά, πολύ ψηλά να πετάξω
σε αχαρτογράφητους πλανήτες
του παράξενου και των μυστηρίων
Θέλω να μεταμορφωθώ
σε ηλιαχτίδα και να εισβάλω
σε κάθε ρωγμή του διαστήματος
Πόσο ποθώ να ταξιδέψω μαζί σου
σιωπηλέ κατακτητή
των αγνώστων σωμάτων του Σύμπαντος!
🌸
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Αγλαΐας Θανάσου [Γυμνές ψυχές σε θύελλα, λάδι σε καμβά]