Το 1969, περίπου έξι χρόνια πριν από την ένταξη των Lindsey Buckingham και Stevie Nicks στους Fleetwood Mac, η μπάντα βρέθηκε στην κορυφή της πρώιμης πορείας της. Στην αρχική τους μορφή, οι FM, αποτελούνταν από τον τραγουδιστή Peter Green, τον ντράμερ Mick Fleetwood, τον μπασίστα John McVie και τον κιθαρίστα Danny Kirwan, έπειτα από τη διάλυση των Bluesbreakers του John Mayall.
Στο δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ The Beatles: Get Back του Peter Jackson (2021), ο John Lennon ρώτησε τα υπόλοιπα μέλη των Beatles αν είχαν δει τους Fleetwood Mac την προηγούμενη βραδιά στην εκπομπή Late Night Live. «Είναι τόσο γλυκούληδες», σχολίασε. «Και ο τραγουδιστής τους, ο Peter Green, είναι υπέροχος. Δείχνει καταπληκτικός και τραγουδάει ήσυχα. Δεν είναι από αυτούς που ουρλιάζουν». Ο Paul McCartney συμφώνησε, λέγοντας ότι θύμιζαν τους Canned Heat. «Ναι, αλλά είναι καλύτεροι από τους Canned Heat», πρόσθεσε ο Lennon. Πέρα από αυτόν τον ενθουσιώδη έπαινο, ο Lennon τόνισε και το ιδιαίτερο στιλ που έφερε ο Green στη μουσική των Fleetwood Mac.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, πολλά συγκροτήματα επιδίωκαν να «σπάσουν τύμπανα» με δυναμικό blues rock. Ο John Bonham και ο Keith Moon είχαν ήδη προκαλέσει μια «σεισμική δόνηση», αναγκάζοντας τους τραγουδιστές να φωνάζουν για να ξεχωρίσουν. Αντίθετα, οι Fleetwood Mac ακολούθησαν μια πιο χαλαρή προσέγγιση, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στο ορχηστρικό τους single του 1968, το Albatross. Νωρίτερα το ίδιο έτος, στο άλμπουμ English Rose (1969), ο Green πρόσφερε μια από τις καλύτερες φωνητικές και κιθαριστικές του ερμηνείες στο Black Magic Woman. Το τραγούδι ήταν αντιπροσωπευτικό του ήχου των Fleetwood Mac εκείνης της περιόδου –ενός ήπιου blues rock– και έγινε αγαπημένο πολλών, συμπεριλαμβανομένου και του Carlos Santana, ο οποίος το διασκεύασε με μεγάλη επιτυχία το 1970.
Το Black Magic Woman έχει τις ρίζες του σε δύο παλαιότερα κομμάτια με συμμετοχή του Green και διαμορφώθηκε σταδιακά. Αρχικά, ο Green εμπνεύστηκε από το κλασικό blues κομμάτι του Otis Rush, All Your Love (I Miss Loving You) του 1958, το οποίο είχε επανεκτελεστεί το 1966 από τους John Mayall & the Bluesbreakers, με τον Eric Clapton στην κιθάρα, πριν αντικατασταθεί από τον Green.
«Ένα από τα πράγματα που μου είχε πει ο John Mayall», θυμάται ο Green στη βιογραφία του Peter Green: The Biography «ήταν ότι αν σου αρέσει πραγματικά ένα τραγούδι, να παίρνεις τις πρώτες του γραμμές και να δημιουργείς κάτι νέο από αυτές. Έτσι έκανα με το Black Magic Woman».
Πριν φτάσει στη γνωστή του μορφή, ο Green είχε γράψει το I Loved Another Woman, που εμφανίστηκε στο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των Fleetwood Mac το 1968. Παρόλο που οι στίχοι ήταν διαφορετικοί, η απαλή σύνθεση σε μινόρε με λατινικό ρυθμό ήταν ήδη εκεί.
Στο I Loved Another Woman, ο Green τραγουδάει: «My baby gone and left me / Crying by myself / My baby gone and left me / Crying by myself / I loved another woman / I lost my best gal». Αυτοί οι στίχοι μεταμορφώθηκαν σε μια πιο μυστηριακή αφήγηση στο Black Magic Woman: «Yes, I've got a black magic woman / Got me so blind I can't see / But she's a black magic woman / And she's tryin' to make a devil out of me».
Οι νέοι στίχοι, σύμφωνα με φήμες, ήταν εμπνευσμένοι από μια πρώην σύντροφο του Green, τη Sandra Elsdon, την οποία αποκαλούσε Magic Mamma.
Η εκδοχή των Fleetwood Mac σημείωσε επιτυχία, αλλά η διασκευή του Santana –με φωνητικά του Gregg Rolie και ένταξη στο άλμπουμ Abraxas– έγινε πιο δημοφιλής. Το Abraxas ήταν το δεύτερο άλμπουμ του Santana και, παρόλο που είχε ήδη κερδίσει φήμη μετά το αξέχαστο πέρασμά του στο Woodstock, το Black Magic Woman ήταν η μεγάλη του επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο 4 του αμερικανικού Billboard Hot 100.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
