Η μοναξιά είναι τόσο απέραντηώστε έρχονται δυο δυο για να την υπομείνουν.Στα πρόσωπά τους οι βαθιές ρυτίδεςείναι τ' αυλάκια που κυλάει ο χρόνοςπέφτοντας αθόρυβαστην αιωνιότητα....κι είναι περίεργο πόσο ψεύτικα φαίνονται καμιά φοράτα πιo αληθινά πράγματα...Ήθελε να ζήσεικαι δεν υπάρχει άλλος τρόπος ζωής, έξω απ' τη ματαιοδοξία.Δεν ήξερε,πως το κλειδί της φυλακής του καθένας το κρατάει στην τσέπη του...Τάσος Λειβαδίτης, Οι γυναίκες με τα αλογίσια μάτια
Το βιβλίο αυτό δεν είναι βιβλίο βιολογίας. Είναι μια νουβέλα με ήρωες μια γριά γυναίκα και τις αράχνες του παλιού σπιτιού της.
Μια γεροντοκόρη, η Μις Σάλιβαν, είναι κλεισμένη σε ένα σπίτι άρρωστο, που αναπνέει με δυσκολία, ένα παλαιό αρχοντικό. Η γριά έχει αποτρελαθεί, φωνάζει δυνατά, βγάζει κραυγές για τη μοναξιά της, δεν επικοινωνεί με κανέναν και έχει μοναδικές συγκατοίκους τις αράχνες – με αυτές μοιράζεται τον χρόνο της μοναξιάς της…
Η Μις Σάλιβαν παρατηρεί και έχει παρέα τις αράχνες, που γέμισαν όλο το παλιό αρχοντικό, αράχνες που είναι ζώα αρχοντικά και που ολημερίς φτιάχνουν ιστούς με συμμετρία για να πιάσουν μικρά ζωύφια και έντομα να τα φάνε.
Η Μις Σάλιβαν είχε εγκαταλείψει τον άντρα που αγαπούσε την ημέρα του γάμου της. Κινείται αργά στα σβηστά παράθυρα του σπιτιού, την αγκυρωμένη πόρτα, τις άδειες κάμαρες... τα γλυκά του γάμου της δεν φαγώθηκαν, η άσπρη τούρτα του γάμου πέτρωσε, τα ποτήρια δεν γέμισαν κρασί, το σκισμένο νυφιάτικο πέπλο... δεν απαντά στα αραχνιασμένα γράμματα που της έρχονται, από τον κότσο των μαλλιών της βγαίνουν αράχνες, συναντά σε γνωστές γωνίες αράχνες και θέτει ερωτήματα που την απασχολούν και περιμένει απαντήσεις από τους αναγνώστες...
Οι αράχνες είναι εκλεκτικές στο φαγητό τους;
Οι αράχνες δεν τρώνε σκοτωμένα ζώα;
Οι αράχνες αγαπούν;
Αυτές που πλέκουν δίκτυα είναι μόνο θηλυκές αράχνες;
Μετά τη συνουσία οι θηλυκές αράχνες καταβροχθίζουν τα αρσενικά;
Αν χαλάσουμε έναν ιστό αράχνης θα λυπηθεί;
Πώς η αγάπη καταλήγει τόσο μόνη;
Γιατί μια αράχνη επιλέγει να μείνει σε ένα σπίτι και γιατί μια άλλη απλώνει τα δίχτυα της στη φύση;
Πώς μαθαίνουν να υφαίνουν οι αράχνες;
Γιατί κάθε επιθυμία γίνεται τροφή μιας αράχνης που περιμένει υπομονετικά να πέσει στα δίχτυα της;
Από τη στιγμή που θα βρουν οι αράχνες το «σπίτι» τους, τη γωνιά όπου φτιάχνουν το δίχτυ τους, το εγκαταλείπουν ποτέ;
Εάν η περιοχή δεν είναι ικανή να τους προσφέρει την τροφή τους, πάνε σε άλλο σπίτι;
Οι αράχνες τρώνε ό,τι πέσει στα δίχτυα τους χωρίς καμία τύψη;
Η τρέλα είναι μια αρρώστια μόνο των ανθρώπων;
Τα ζώα με το ασθενές και λιγοστό μυαλό τους δεν νοσούν;
Πώς θα συμπεριφερόταν μια τρελή αράχνη;
Οι αράχνες τραγουδάνε, μιλάνε μεταξύ τους, συνεννοούνται; Πώς;
Παραπαίοντας ανάμεσα στην ανάμνηση ενός «θείου» φυσιοδίφη, του Λουί Βλαβόν –ο οποίος ταξίδεψε ως τη Μαδαγασκάρη για να βρει και να σκοτώσει τη μεγαλύτερη αράχνη του κόσμου– και την πραγματικότητα, διάφορα ερωτήματα της Μις Σάλιβαν μένουν μετέωρα, όπως ποιος παρατηρεί ποιον και... είναι ο θύτης ίδιος με το θύμα;
Ένα βιβλίο για τη μοναξιά, τη μνήμη, τα γηρατειά, τη σήψη, την τρέλα, την απώλεια, τον θάνατο, το σκοτάδι, τις ενοχές, τις επιθυμίες, την έλλειψη επικοινωνίας, τα άδεια και άρρωστα σπίτια, τις αράχνες...
Μια συναρπαστική και εξαιρετική νουβέλα. Ένα τόσο μικρό βιβλίο με τέτοια μεγάλη επίδραση.
Διαβάστε το.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η νουβέλα της Θεοδοσίας Μπίτζου Μις Σάλιβαν κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Η Θεοδοσία Μπίτζου σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και εργάζεται στον τομέα της έρευνας, με ειδίκευση στη σχεδίαση μέσω υπολογιστή, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα συγγραφής με τον Λευτέρη Γιαννακουδάκη. Κείμενά της έχουν διακριθεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπως: Α' Βραβείο παραμυθιού (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, 2013), Έπαινος νουβέλας (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, 2012), Α' Βραβείο θεατρικού μονόπρακτου και Β' Βραβείο παραμυθιού (Αγ. Νικόλαος, 2012), Γ' Βραβείο διηγήματος - Larry Niven (2012), B' Βραβείο διηγήματος (Αγ. Νικόλαος, 2011 και 2014). Η ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Αν είναι να με πετάξεις (Ημερολόγιο) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Βραβείο ποίησης «Θράκα 2022». Η Μις Σάλιβαν είναι το πρώτο της βιβλίο.
