Τι πρόκειται να συμβεί όταν βρεθούν σε ένα κλειστό θέατρο τρεις άνθρωποι που υπηρετούν την ίδια τέχνη αλλά έχουν μεγάλες διαφωνίες για το πώς πρέπει να παιχθεί μια παράσταση;
Ένας βραβευμένος ηθοποιός με Όσκαρ, ο Τζέι (Θανάσης Κουρλαμπάς) επιθυμεί να επανασυνδεθεί με τις ιρλανδικές του ρίζες κουρασμένος από το αμερικάνικο θέατρο, ο Λι (Αιμίλιος Χειλάκης) ένας Άγγλος σκηνοθέτης, που δεν θα σταματήσει σε τίποτα εάν δεν διακριθεί, και η Ιρλανδή συγγραφέας Ρουθ (Αθήνα Μαξίμου) που ο δυναμισμός της την παρασύρει στη διάθεση να σπάσει τα δεσμά που δεν αφήνουν τις γυναικείες φωνές να ακουστούν.
Το πράγμα ξεκινάει χαλαρά, με διάθεση για συνεργασία εν όψει της νέας παράστασης, μέχρι που η συζήτηση θα μεταφερθεί σε τι είδους προκλήσεις θα μεταφερθούν πάνω στην σκηνή. Εκεί, η διαφορά κουλτούρας, η ηθική, η καταγωγή, το φύλο θα εμφανίσουν μέσα από συγκρουσιακές καταστάσεις την αλήθεια που κρυβόταν καλά στον καθένα από τους τρεις αυτούς ανθρώπους.
Από την γραφή του εξαιρετικού Βορειοιρλανδού συγγραφέα Ντέιβιντ Άιρλαντ παρουσιάζεται στο θέατρο Αθηνών το έργο του #Cancel, μια αιχμηρή πολιτική κωμωδία που δεν έχει τη διάθεση να μασήσει τα λόγια της, αλλά να αναδείξει το τι μπορεί να συμβεί όταν πέσουν οι μάσκες και εμφανιστεί το αληθινό πρόσωπο του καθενός, με τις πραγματικές επιδιώξεις, τα πραγματικά πιστεύω και τις αντιθέσεις που προκύπτουν στο τι πραγματικά προσφέρει η τέχνη και πώς την αντιλαμβανόμαστε.
Το έργο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας της τέχνης, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα γραφής, χωρίς υπεκφυγές για το τι επικρατεί σήμερα και τι μπορεί να συμβεί όταν η προσποίηση δεν υπάρχει πια και η πραγματικότητα ανατέλλει με τις αλήθειες της και τα ψέματά της.
Με πολύ χιούμορ, απρόσμενη εξέλιξη, με συνεχόμενες λεκτικές ανατροπές και καυστικό λόγο αναφέρει, μέσα από την σύγκρουση των τριών ανθρώπων, τις πληγές της κοινωνίας όσον αφορά το πώς λειτουργεί η εξουσία στο θέατρο, πώς διαμορφώνουν τα social media την κοινή γνώμη, τη θέση του φεμινιστικού κινήματος απέναντι σε ένα ανδροκρατούμενο σύστημα που έχει μάθει καλά πώς κινεί τους τροχούς ώστε να μείνει στη θέση που επιθυμεί.
Τη μετάφραση και την σκηνοθεσία υπογράφει ο Μανώλης Δούνιας, που με την εμπειρία του θέτει τα ερωτήματα που τόλμησε πρώτος ο συγγραφέας να αναδείξει, τα πολύ καλά σκηνικά από τον Δημήτρη Πολυχρονιάδη, τα κοστούμια από την Έλενα Σκουλά και οι σωστοί φωτισμοί από τον Αλέκο Αναστασίου.
Πάνω στην σκηνή η εμπειρία των τριών ηθοποιών εμφανίζεται στην ερμηνεία τους. Ο πάντα εξαιρετικός Αιμίλιος Χειλάκης δίνει ρέστα με τη διάθεση, την όρεξη και την γοητεία του παρασύροντας το κοινό στους ρυθμούς του ρόλου του. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς, που κάνει εύκολα δικό του τον κάθε ρόλο που ερμηνεύει, το ίδιο κάνει και στο #Cancel παίζοντας τον ηθοποιό με το Όσκαρ που, εδώ που τα λέμε, έχει ξεφύγει λίγο, ενώ η Αθήνα Μαξίμου μας εμφανίζει μια πολύ καλή φεμινίστρια συγγραφέα με την πολύ δυναμική της παρουσία και την εξαιρετική κίνηση που διαθέτει πάνω στην σκηνή.
To #Cancel δεν είναι ένα τυχαίο έργο που προσφέρει την ψυχαγωγία όσο διαρκεί και μετά ξεχνιέται. Είναι μια αλήθεια που φωνάζει ο Ντέιβιντ Άιρλαντ στους θεατές και πρέπει όλοι εμείς να το αφουγκρασθούμε, για να εντοπίσουμε τα νοήματα που μας προσφέρει απλόχερα αυτή η μαύρη κωμωδία με μια διάθεση επανάστασης να τολμά εκεί που οι περισσότεροι κάνουν πίσω. Αυτό είναι και το ισχυρό όπλο της παράστασης που την ξεχωρίζει.
Το θέατρο Αθηνών, μαθαίνω ότι, ξεκινά μια παλιά συνήθεια κάνοντας μεταμεσονύχτιες παραστάσεις. Η αναβίωση αυτής της ενέργειας, κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετική και θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και άλλα θέατρα, κάνοντας τα βράδια μας ομορφότερα από την τέχνη του θεάτρου, που δημιουργεί, που νοιάζεται. Άλλωστε, το ελληνικό θέατρο έχει πολλά να πει και συνεχώς γνωρίζω νέους ανθρώπους με όρεξη και πολύ ταλέντο να προσφέρουν στην τέχνη και να συνεχίσουν την κληρονομιά που άφησαν οι παλιότεροι.
Ευχαριστώ την ακούραστη Μαρκέλλα Καζαμία που δεν σταματά να στηρίζει το θέατρό μας για τις προσκλήσεις που μου διέθεσε με την ιδιότητά της σαν υπεύθυνη επικοινωνίας.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
