Μια αναρχική κωμωδία, πολύ διαφορετική από το σύνηθες και μάλιστα σε μονόλογο, είναι Η κατσαρίδα Κ. Όχι, δεν είναι του Κάφκα. Είναι μια ευφυής δημιουργία του Μάριου Ιορδάνου, που έχει αναλάβει και την σκηνοθεσία, και της Σοφίας Καζαντζιάν που ερμηνεύει στην σκηνή. Ναι, έχει πάρει υλικό από την Κατσαρίδα του Κάφκα για να προχωρήσει την κλασική ιστορία ένα βήμα παρακάτω. Μπα, κι αυτό λάθος ακούγεται. Όχι ένα βήμα, μα πολλά, αφού όλος ο Κάφκα θα περάσει μπροστά μας αφού η δικιά τους Κατσαρίδα Κ., σε ένα παραλήρημα αυτογνωσίας, αναφέρεται στΗ μεταμόρφωση, στΗ δίκη, στον Πύργο, στον Καλλιτέχνη της πείνας, στο Γράμμα στον πατέρα, στα Γράμματα στη Μιλένα – όλα έργα του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα.
Η Κατσαρίδα ξυπνάει βιώνοντας μια αγωνία, μια αμφισβήτηση της κανονικότητάς της στον υπόνομο όπου βρίσκεται διαβάζοντας τα βιβλία διάσημων ανδρών όπως του Ντοστογιέφσκι, του Ίψεν ή του Νίτσε, που κάποιοι πέταξαν στα σκουπίδια, αμφισβητεί την τελειότητά της και μετατρέπει τον εαυτό της σε ένα ατελές πλάσμα γεμάτο φόβο, γεμάτο ενοχές, γεμάτο αναπάντητα γιατί, που την κυριεύουν και την μετατρέπουν σε άνθρωπο και όχι έναν συνηθισμένο, αλλά στον ίδιο τον Κάφκα, βιώνοντας τις επαρξιακές του ανησυχίες μέχρι να βρεθεί στο απόλυτο φινάλε που θα αφορά μια επιλογή κόσμων τόσο διαφορετικών μα όλοι βιώματα του Τσέχου συγγραφέα. Τότε, η πάλη της θα τελειώσει αφήνοντας την Κατσαρίδα να αναζητά με πάθος την επαναφορά της στην τελειότητα που βίωνε πριν.
Μια ανεπανάληπτη ερμηνεία από τη Καζαντζιάν, που υποστηρίζει υπέροχα τη δημιουργία της νέας Κατσαρίδας με ένα εμπνευσμένο κείμενο που μεταφέρει με σαρκασμό, μια διαφορετική ιστορία. Τολμηρό, σκοτεινό, σαρκαστικό, έξυπνο. Είναι μια παράσταση που μετατρέπει το θρίλερ σε κωμωδία με υπαρξιακούς τόνους. Η κίνησή της, ο χορός της, η έκφρασή της, το πάθος της μας υπνωτίζουν όλους σε έναν από τους πιο φανταστικούς μονολόγους που έχω δει, όχι φέτος αλλά στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο. Στο τέλος, βγαίνοντας, όλοι ανεξαιρέτως φύγαμε σιωπηλοί μέχρι να συνέλθουμε από αυτή την υπέροχη ερμηνεία που είναι αδύνατο να λησμονήσεις όσος καιρός κι αν περάσει.
Το θέατρο Αργώ φιλοξενεί αυτό το έργο που θα απασχολήσει το επόμενο χρονικό διάστημα το θεατρόφιλο κοινό και ευχαριστώ την Μαρίκα Αρβανιτοπούλου για τις προσκλήσεις που μου διέθεσε για αυτή την υπέροχη παράσταση, που επέμενε να δω οπωσδήποτε και είχε απόλυτο δίκιο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
