Η σημερινή νουβέλα διαβάζεται εύκολα, μα όχι γρήγορα. Από τις λέξεις πηγάζουν συναισθήματα, ικανά να προβληματίσουν και να συγκινήσουν τον αναγνώστη. Κρατάς στα χέρια σου το βιβλίο με τρυφερότητα, ακουμπάς στο κείμενο με την καρδιά σου και αβίαστα γίνεται αποδέκτης μιας πληθώρας συναισθημάτων.
Το ξέρετε ότι οι φωνές σκοτώνουν τα όνειρα;
Η Μαρίλια είναι 12 ετών και ο αδερφός της Ιάσονας στα 8. Στη Μαρίλια αρέσει το διάβασμα και ο Ιάσονας διακατέχεται από αστείρευτη φαντασία. Ζουν σε ένα μικρό και όχι άνετο σπίτι με τους γονείς τους, πλην όμως εισπράττουν πολλή αγάπη. Αν και μένουν σχεδόν δίπλα με τον παππού και τη γιαγιά, οι σχέσεις μεταξύ τους είναι τυπικές και αόριστες. Όταν πια αποφασίσουν να μετακομίσουν σε άλλο σπίτι και σε άλλη γειτονιά, η ζωή των παιδιών θα αλλάξει άρδην.
Η μετακόμιση και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ένα πικ νικ στο βουνό για την αγαπημένη οικογένεια, το σετ εξερευνητή του Ιάσονα –αναπόσπαστο κομμάτι του σε όλα– και η Όπερα της πεντάρας, ανοίγουν την αυλαία της ιστορίας, μας υποδέχονται με χαμόγελο και αισιοδοξία και υπόσχονται να μας κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον.
Η πρώτη μέρα που τα παιδιά μένουν μόνα τους στο νέο σπίτι, η ξενάγηση της πολυκατοικίας από τον Άγγελο και η γνωριμία τους με τη Ζωή, αλλάζουν τα δεδομένα τους μα και εκείνα του αναγνώστη. Ο Άγγελος είναι ένας ήσυχος 8χρονος με μεγάλη φαντασία. Ζει σε ένα καταθλιπτικό σπίτι και τα βράδια κοιμάται με δάκρυα στα μάτια. Η Ζωή είναι ένα κορίτσι ξέχειλο χαράς με μόνιμο ένα χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό της. Μεγαλώνει χωρίς τους γονείς της και βρίσκει καταφύγιο στις μεταποιήσεις και τις ανακατασκευές άχρηστων για κάποιους αντικειμένων.
Όπως αντιλαμβάνεστε η παρέα πλέον αποτελείται από τέσσερα παιδιά. Η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη δράση, αλληλεπίδραση και νέες εικόνες. Το κάθε παιδί προσφέρει ό,τι διαθέτει στην ψυχή του και γίνεται αποδέκτης από τις προσφορές των υπολοίπων. Η κάθε μέρα τους είναι μια νέα περιπέτεια. Κάθε στιγμή τους μια νέα αποκάλυψη συναισθημάτων ικανή για προβληματισμό μα και παραδειγματισμό.
Θα διαβάσουμε για τους θησαυρούς του δάσους, για τον ακάλυπτο που θα φιλοξενήσει τα όνειρά τους, για την ιδέα τους να κατασκευάσουν έναν δικό τους κοινόχρηστο χώρο, για την ομάδα της δημιουργίας ΜΑΖΙ (σκεφτείτε λίγο και θα καταλάβετε τι εννοώ), αλλά και για μια κοινή ασχολία η οποία καμώνεται με περίσσεια αγάπη και τελικά στέφεται με επιτυχία.
Θα γνωρίσουμε τη γιαγιά Ουρανία, μια αξία ανεκτίμητη για τους νεαρούς φίλους, θα ακολουθήσουμε τα παιδιά στην εκδρομή τους στη θάλασσα, θα χαρούμε –το δίχως άλλο– για το δέσιμό τους και τη μετάδοση της ενέργειάς τους ακόμα και στους μεγάλους και θα αντλήσουμε ευτυχία από την ευτυχία τους που κατακλύζει κάθε κύτταρό τους.
Το καλοκαίρι αυτό σημάδεψε για πάντα τις ζωές τους. Οι ανέμελες κοινές τους ώρες έκαναν το καλοκαίρι αυτό ξεχωριστό, μοναδικό και αγαπημένο. Λίγο πριν πέσει η αυλαία του, η λέσχη φιλαναγνωσίας, ο διαγωνισμός σκίτσου, ένα ανέλπιστα πετυχημένο πάρτι γενεθλίων και ένα κοινό γραμματοκιβώτιο, δημιουργούν αναμνήσεις που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στις καρδιές τους, αναμνήσεις γεμάτες ανιδιοτελή αγάπη, φιλία, ανεμελιά και παιδικότητα.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαριάννας Αβούρη επέλεξα την παρακάτω:
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι αξίζεις, δες με τι θαυμασμό σε κοιτούν οι άλλοι.
Το τέλος του βιβλίου είναι σε θέση να παραμερίσει τη μελαγχολία του αναγνώστη και να τον φέρει αντιμέτωπο με τα παιδικά όνειρα, με την προσφορά και την αξία αλλά και τη δύναμη της επικοινωνίας.
Όλοι μας κατακλυζόμαστε από προβλήματα μικρά ή μεγάλα. Όλοι μας διαθέτουμε περιορισμένο χρόνο τον οποίο διοχετεύομε, κάποιες φορές, σε λάθος κατευθύνσεις. Οι ένοικοι αυτής της πολυκατοικίας, και δη τα παιδιά του ακάλυπτου, κρούουν τον κώδωνα της συνειδητοποίησης και ξυπνούν έννοιες όπως η αλληλεγγύη και η συνεισφορά.
Κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα της επικοινωνίας, τη θεραπευτική δράση της προσφοράς και η ανιδιοτέλεια, ως ένα μυστικό υλικό της συνταγής, προστίθεται για να ολοκληρωθεί το άρτιο αποτέλεσμα!
Τα παιδιά μεγάλωσαν, ακολούθησαν τη ρότα της ζωής τους, μα πάντα μέσα τους τροφοδοτούν τη φλόγα της φίλιας τους όσο μακριά κι αν βρίσκονται.
Λάτρεψα τη γιαγιά Ουρανία για τη στάση της. Χάρηκα με τις επιτυχίες της ζωής των τεσσάρων φίλων και έκλεισα το βιβλίο με φόρτιση και αισιοδοξία. Πιστέψτε στα υλικά που διαθέτετε μέσα σας όπως έκαναν τα παιδιά και να είστε σίγουροι ότι η ελπίδα και η αγάπη θα πράξουν τα υπόλοιπα.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
