Το τανγκό των χαμένων ονείρων στο θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής του Λάκη Παπάζογλου με την ομάδα Θεατρείς.
Ο Έκτορας αναπολεί στιγμές της ζωής του από τα φοιτητικά του χρόνια όταν που έπινε τζιν με τόνικ στο μπαρ Κόκκινος ιπποπόταμος με τον τότε δεσμό του, τη Βέρα, μέχρι σήμερα που είναι εσώκλειστος σε μια εγκαταλειμμένη αποθήκη δουλεύοντας για να επιβιώσει.
Καφκικό, δυστοπικό περιβάλλον. Στα έργα του Κάφκα δεν υπάρχουν κανόνες, η δικαιοσύνη είναι τυφλή, το σύστημα εχθρικό, οι άνθρωποι αβοήθητοι, η κοινωνία απάνθρωπη. Αποξένωση, γραφειοκρατική τυραννία και κανένας έλεγχος πουθενά.
Ο ήρωάς μας ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, θέλει να πιαστεί από κάπου αλλά είναι εγκλωβισμένος σε μια συνθήκη που δεν του αρέσει. Χορεύει το τανγκό των χαμένων ονείρων, άλλοτε κρατώντας στα χέρια του την αγαπημένη του κι άλλοτε μια άψυχη κούκλα γιατί κι αυτός ένα άδειο σαρκίο είναι, έρμαιο στις διαταγές του εργοδότη του.
Λυπάμαι αλλά δεν με έπεισαν οι ερμηνείες των ηθοποιών, ήταν πολύ κατώτερες των προσδοκιών μου. Δεν υπήρχε ένταση, τουλάχιστον τόση όση εγώ θα ήθελα για να απογειωθεί το έργο. Η σκηνή του αυνανισμού όπου επί δέκα συνεχόμενα λεπτά ο ηθοποιός μας είχε γυρισμένη την πλάτη και αυνανιζόταν με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση· θεωρώ ότι έπρεπε να αποφευχθεί. Το καταλαβαίνω ότι με αυτή τη σκηνή ο σκηνοθέτης ήθελε να μας περάσει το μήνυμα ότι ο συγκεκριμένος άντρας ζει σε έναν γάμο που έχει βαλτώσει, δεν υπάρχει ερωτική επιθυμία για τη γυναίκα του, έχει έρθει η φθορά του χρόνου κτλ. αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου. Με μια ματιά που έριξα γύρω μου, στους υπόλοιπους θεατές, είδα ότι κι άλλα άτομα αναδεύτηκαν στα καθίσματά τους νιώθοντας εξίσου άβολα, κοιτώντας ο ένας τον άλλον.
Η Χιονάτη και ο νάνος δεν κατάλαβα γιατί ήρθαν στην παρέα μας, συγχωρέστε με αλλά εκεί κάπου χάθηκα. Μάλλον ήταν ένα παραμύθι, ένα όραμα, σαν τα όνειρα που έβλεπε ο Έκτορας στον ύπνο του.
Κάποιες στιλιστικές λεπτομέρειες τώρα που έκαναν μπαμ. Βελόνα και κλωστή Παγώνα, βελόνα και κλωστή, το κουμπί, έχει φύγει ένα κουμπί.
Στο κοστούμι του πρωταγωνιστή το ένα κουμπί από τα τέσσερα, που είχε το μανίκι στο σακάκι, είχε γκρι χρώμα αντί για μαύρο όπως ήταν και τα υπόλοιπα στο άλλο μανίκι. Τα παπούτσια του ήταν σκονισμένα. Υποτίθεται ότι είναι ένας άντρας με κύρος και πυγμή και κυκλοφορεί με αγυάλιστα υποδήματα; Το φόρεμα της Βέρας δεν την κολάκευε καθόλου. Ήταν μια αέρινη, αιθέρια ύπαρξη που κουνούσε το κορμί της στον ρυθμό του τανγκό αλλά το φόρεμα δεν ακολουθούσε τα βήματά της λόγω του ραψίματός του. Θα μου πείτε τώρα, καλά εσύ κυρία μου πήγες για να δεις επίδειξη μόδας ή θεατρική παράσταση; Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά και εδώ έβγαζαν μάτι αυτές οι μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες.
Δεν πέρασα καλά αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Δεν γίνεται να μας αρέσουν πάντα όλα. Αυτή είναι και η μαγεία του θεάτρου, με αντιθέσεις, διαφορετικές απόψεις και διαφορετική οπτική ματιά για το πώς βλέπει ο κάθε θεατής την εκάστοτε παράσταση και πώς αντιλαμβάνεται τα μηνύματα που θέλει να του περάσει ο δημιουργός της.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Σύνδεσμος:
Σκηνοθεσία: Μαριλένα Μοραγλή
Βοηθός σκηνοθέτη: Ευδοκία Κατερινιού
Κινησιολογία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
Μάσκες, ειδικά κοστούμια: Μαριλένα Μοραγλή
Πρωτότυπη μουσική, επεξεργασία ήχου: Νίκος Ιωάννου
Σχεδιασμός φώτων: Σάββας Σουρμελίδης
Βίντεο, επεξεργασία εικόνας: Νίκος Παγωνάκης
Φωτογραφίες: Πάνος Ζουλάκης
Επεξεργασία εικόνων, σχεδιασμός αφίσας, banner: Μαρία Σκιαδά
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Κατερίνα Γρυλλάκη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Άπος Κυπραίος, Δημήτρης Κωνσταντέλης, Μαριλένα Μοραγλή
