Το Coffee time το έγραψα το 2012. Ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο μου πεζό, πριν μπω στην εποχή των ιστορικών μυθιστορημάτων που ακολούθησαν, Σοχούμ (εκδόσεις Αιώρα, 2017) και Ίσκιλι (εκδόσεις Αφοί Κυριακίδη, 2020). Μητέρα τότε με πολύ μικρά παιδιά, φρέσκια ακόμα στην εμπειρία της οικογένειας, πήγαινα πολύ συχνά σε πάρκα και πλατείες, όπου συναντούσα και παρατηρούσα γύρω μου γυναίκες ρουφηγμένες από τις πολλές υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει λόγω γάμου, οικογένειας, παιδιών, εργασίας. Ήταν ένα ειδικό «ρούφηγμα», που κυρίως σε γυναίκες το είχα δει. Στραγγισμένες από την εξουθένωση ως πολυεργαλεία οι γυναίκες αυτές μου προκαλούσαν θλίψη. Προφανώς υπήρχε από κάτω και ο φόβος, μην καταλήξω κάποια στιγμή κι εγώ έτσι.
Μου βγήκε λοιπόν η ανάγκη να μιλήσω για μια γυναίκα που ζει μία τέτοια πραγματικότητα και τι μπορεί να την «σώσει», να την ξυπνήσει, οπότε μου προέκυψε η νουβέλα, την οποία κι έγραψα με μια ανάσα. Κι αυτό γιατί, για να μπω στη διαδικασία της γραφής, πρέπει να είναι κάτι που με αφορά προσωπικά, με συγκινεί, με ταράζει, με καίει. Μπορεί ενδόμυχα να ήθελα τότε να «ξορκήσω το κακό» που λένε.
Η ηρωίδα είναι μια τέτοια γυναίκα λοιπόν, που λόγω αυτής της υπερβολικής πίεσης και κούρασης έχει φτάσει να χάσει τον εαυτό της πια και ζει μηχανικά. Η ερωτική φλόγα που αισθάνεται ξαφνικά για έναν άνδρα που εργάζεται ως ντελίβερι στο καφέ, όπου πηγαίνει κάθε πρωί για ν' αγοράσει έναν καφέ πριν πάει στη δουλειά της, της φέρνει τα πάνω κάτω. Βιώνει μια μεγάλη εσωτερική ανατροπή! Η έντονη ερωτική έλξη αρχικά την ακινητοποιεί, σταδιακά την ξυπνά, παράλληλα την βασανίζει με αντιφατικά συναισθήματα, επιθυμία, ενοχή, δισταγμό, αλλά ταυτόχρονα της γεννά και πάλι λαχτάρα για ζωή και την συνδέει με τον εαυτό της. Τελικά, ούτε και η ίδια γνωρίζει αν θα ενδώσει στον άνδρα που την πολιορκεί και στον πόθο της, ή ο έρωτας αυτός θα παραμείνει ανεκπλήρωτος και θα εξαϋλωθεί στα λίγα λεπτά της κάθε μέρας.
Η νουβέλα γραμμένη πριν από τα δύο ιστορικά μυθιστορήματα, όπου για πολλά χρόνια με απασχόλησε το παρελθόν και η ιστορία των προγόνων μου, αποτελεί το προοίμιο μιας θεματικής ενότητας με προβληματισμό γύρω από τη γυναίκα και το πώς βιώνει τον γάμο, τον έρωτα, το σεξ και την απώλεια της ταυτότητάς της. Η ενότητα αυτή ολοκληρώνεται με το τελευταίο και τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημα που πρόσφατα ολοκλήρωσα. Και στα δύο είναι ανάλογοι οι προβληματισμοί που με ενεργοποίησαν και δέκα δώδεκα χρόνια μετά την νουβέλα επανήλθαν, προφανώς γιατί ως ερωτήματα δεν είχαν απαντηθεί επαρκώς τότε. Δεν είχα καλυφθεί εγώ η ίδια. Κι όπως συμβαίνει και στη ζωή ό,τι δεν βρίσκει απάντηση που να σε ησυχάσει, να μαλακώσει το μέσα σου, έρχεται και ξανάρχεται. Σε βασανίζει.
Τώρα γιατί Coffee time; Γιατί ο χρόνος αυτός του καφέ, καθώς και ο τόπος ενός καφέ, τα «διαλείμματα» της καθημερινής μας ζωής είναι πολύ σημαντικά και μας δίνουν χαρά και απόλαυση. Για μένα ειδικά, ως γνήσια Σαλονικιά, είναι χρόνος και τόπος ιερός. Μια και, αν και συχνά δεν το συνειδητοποιούμε, στις μικρές στιγμές, εκεί που η ζωή σε αιφνιδιάζει, κρύβονται οι μεγάλες εικόνες.
Γιώτα Ιωαννίδου
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η νουβέλα της Γιώτας Ιωαννίδου Coffee time κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν
