Το υπέροχο κείμενο του Χάρολντ Πίντερ με τίτλο Ο εραστής αποτελεί ένα από τα καλύτερά του έργα κι επιστρέφει για μια ακόμα φορά στην ελληνική θεατρική σκηνή φιλοξενούμενο από το θέατρο Μικρό Γκλόρια, όπου φέτος έχω παρακολουθήσει πολλές –και όλες– εξαιρετικές παραστάσεις. Ο εραστής σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν δεν ξεφεύγει σε καμία περίπτωση από αυτή την κατηγορία αποτελώντας μια πολύ καλή μεταφορά του έργου του Πίντερ.
Η ιστορία περιγράφει τις σκοτεινές πλευρές του πόθου όσον αφορά τον ερωτισμό που αλλάζει σταδιακά τις διαθέσεις ενός παντρεμένου ζευγαριού που πλήττει από την καθημερινότητα και αναζητά τις κατάλληλες σπίθες που θα μετατρέψουν την ρουτίνα σε ενεργό πάθος ξανά. Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι κακό, μάλλον –μπορώ να πω– γίνεται ανάγκη μετά από κάποια χρόνια όταν το ζευγάρι έχει βαλτώσει.
Όμως όχι για την Σάρα και τον Ρίτσαρντ που, πίσω από μια ηρεμία και την καθημερινότητα του ζευγαριού, υπάρχει ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι εξουσίας που προβάλει σκοτεινές επιθυμίες με ρόλους που οδηγούν τους ίδιους αλλά και κάθε επισκέπτη, που επιλέγουν, στα άκρα χωρίς να είναι τίποτα σαφές: ούτε τα όρια, ούτε πού θα οδηγήσει το παιχνίδι κάθε φορά, αφού τα κίνητρα και η πλοκή οδηγείται μόνο από την ερωτική διάθεση του ζευγαριού.
Ξεκάθαρα πρόκειται για ένα ερωτικό δράμα που προβάλει τις αλλαγές της διάθεσης και τα κρυμμένα ένστικτα που μπορούν να υπάρχουν πίσω από τις βιτρίνες που κρύβουν την πραγματικότητα και προβάλει τον ψυχισμό και την επιθυμία που μπορεί να μετατραπεί σε σκοτεινό τοπίο όταν βγουν προς στα έξω οι κρυμμένες επιθυμίες που θέλουν να επιβληθούν χωρίς όρια και χωρίς φραγμούς.
Πολύ καλοί, με σωστή χημεία, ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος και η Νικολέτα Καρνέζη, που επιμελήθηκε και τη μουσική της παράστασης.
Ευχαριστώ την Άντα Κουγιά που μου διέθεσε τις προσκλήσεις για να παρακολουθήσω την όμορφη αυτή παράσταση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
