Κ.Μ.: Μου ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία, γιατί, όπως όλοι μας, ψάχνω την απόδραση από μια φυσιολογική ζωή. Είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι, ένα περιπετειώδες σταυρόλεξο που αναζητά τη λύση του. Σε όλα τα είδη λογοτεχνίας αναζητείται η κάθαρση, εδώ όμως, στις ιστορίες μυστηρίου, η δικαίωση μέσα από περιπέτειες είναι ο πρωταρχικός στόχος.
Πώς εμπνέεστε τα θέματα των βιβλίων σας;
Κ.Μ.: Η έμπνευση επισκέπτεται για το ίδιο θέμα πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, οι ίδιες ιδέες ανακυκλώνονται από άσχετα και μακρινά σημεία της γης, από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτε κοινό. Άρα, δεν είναι μόνο τα αντικείμενα ή η φύση ή ένα γεγονός που ακούσαμε και μας δίνει την έμπνευση. Τα εισπράττουμε όμως, τα αφομοιώνουμε και τα επεξεργαζόμαστε. Προσωπικά, δεν μπορώ να ξεκινήσω ένα βιβλίο, εάν δεν έχω τον τίτλο. Αυτός μου γεννά την ιδέα για να προχωρήσω.
Τι να περιμένουμε σε αυτό το νέο μυθιστόρημα;
Κ.Μ.: Το Σταχτόνερο είναι αυτό που δεν περιμένεις. Προσπάθησα να περιπλέξω μια οφθαλμοφανή πράξη εγκλήματος σε κάποιο χωριό, και να προχωρήσω βήμα βήμα τον αναγνώστη, ώστε να αντιληφθεί πως τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Προπάντων, μέσα στις σελίδες του υπάρχει έντονο ψυχογράφημα των ηρώων, αγωνία για την κατάληξη, και ατμόσφαιρα. Σε αυτό βοηθά η πρωτοπρόσωπη αφήγηση.
Πώς θα το περιγράφατε με τρεις λέξεις;
Κ.Μ.: Δραματικό, αληθινό, πολυεπίπεδο.
Τι θέλετε να κρατήσει ο αναγνώστης από το βιβλίο;
Κ.Μ.: Θέλω να σκεφτεί και να νιώσει πόσο μικρός είναι μέσα από μικρές πράξεις. Σε μια κοινωνία μίσους, ο καθένας μας μπορεί πολύ εύκολα να ακολουθήσει τη μάζα και να γίνει μικρόψυχος. Ο φόβος ότι δεν ανήκεις κάπου, σε μια ομάδα, σε μια κοινωνία, μπορεί να σε κάνει λύκο.
Θα θέλατε να μας αφιερώσετε ένα μικρό απόσπασμα;
Κ.Μ.: Από τη σελ. 186: «Το κύριο πρόβλημα ήταν η συνυπευθυνότητα, ήταν η εχθρική στάση που θα εξακολουθούσε να υπάρχει και η βεβαιότητα πως δεν επρόκειτο να γίνω ποτέ αποδεκτή στην κοινωνία των Λιθιωτών. Γι’ αυτούς ήμουν το ξένο σώμα, αυτή που θα αλλοίωνε την αρμονία τους, θα ανέτρεπε τις ζωές τους και θα έφερνε την καινοτομία, την ίδρυση ενός νέου κόσμου, με την επικράτηση ενός “παράσιτου” δηλαδή εμένα της ίδιας. Μήπως αυτή ήταν και η αιτία που σκότωσαν την Ντόνα; Μήπως ήταν κυνήγι μαγισσών και είχε έρθει η σειρά μου;»
Το μυθιστόρημα μυστηρίου της Κωνσταντίνας Μόσχου, Σταχτόνερο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Τι είναι αυτό που κρατά σφραγισμένα τα στόματα στο Λίθι;
Στο μικρό απομονωμένο χωριό της Ηπείρου, πίσω από τα δαντελωτά κουρτινάκια των κλειστών παραθύρων, κάποιοι παραμονεύουν όμοια με ακρίδες, ακίνητες, έτοιμες να χιμήξουν. Όταν είναι πολλές μπορεί να γίνουν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ. Και μπορούν να σκοτώσουν τις αθώες παιδικές ψυχές της Αννούλας και του Νεόφυτου. Όπως κάποιος σκότωσε τη μητέρα τους.
Η δημοσιογράφος Ξένια Μαρίνη είναι εκείνη που θα χαλάσει τη σιωπηλή συμφωνία τους. Γιατί οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Δεν αρκεί όμως να μάθει ποιος είναι ο φονιάς. Πρέπει να μάθει γιατί το έκανε. Έτσι μόνο θα σταματήσει το μίσος.
Η Ξένια είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην κάθαρση, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της. Νερό και στάχτη…
Περισσότερα από/για την Κωνσταντίνα Μόσχου:
