Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία

Κράτα το φως ανοιχτό

Μια ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η συλλογή της Γιάννας Κατωπόδη για αρκετούς λόγους, κάποιους εκ των οποίων θα επιχειρήσω να σας αναπτύξω παρακάτω.

Το βιβλίο περιλαμβάνει δεκατρία διηγήματα περιορισμένης έκτασης, από εκείνα που διαβάζονται παντού, όχι επειδή είναι «εύκολα» ή «εύπεπτα» -κάθε άλλο!- μα επειδή είναι σύντομα και «χωράνε» την ώρα που χρειάζεται το μετρό να σε πάει από το ένα σημείο στο άλλο ή την ώρα της βαριεστημένης αναμονής σε κάποιο ιατρείο, στη δημόσια υπηρεσία, ή όσο παίρνει να βράσουν τα μακαρόνια κ.ο.κ. Το βιβλίο έχει αυτό το πλεονέκτημα που μόνο τα βιβλία αυτού του είδους διαθέτουν κι έτσι διαβάζεται -χωρίς να το καταλάβεις καλά καλά- στα ενδιάμεσα της καθημερινότητας, όμως ο αισθαντικός λόγος της Κατωπόδη, η δραματική πένα της και οι συναισθηματικές της αποχρώσεις (θα) σε ακολουθούν για καιρό.


Εννοείται είναι γεμάτο από φώτα. Μικρά και μεγάλα, φώτα που σηματοδοτούν αναμνήσεις, εικόνες, αισθήματα... παρόν, παρελθόν και μέλλον. Σκέφτομαι αν εκτός από φώτα συνάντησα και «φώτα» αλλά καταλήγω ότι τα δεύτερα είναι κάπως υποκειμενικά και εξατομικευμένα οπότε κλείνω την παρένθεση και εξακολουθώ.

Μια διάχυτη μελαγχολία και μια ατέρμονη θλίψη απαντώνται γενικά. Η συγκίνηση που προσφέρουν οι ιστορίες είναι πολλή. Το ανθρώπινο δράμα πρωτοστατεί με παρονομαστή όλες τις κοινωνικές τυπικότητες, τις ψεύτικες, υποκριτικές κι ανούσιες. Ένας κόμπος δημιουργείται στο λαιμό. Ή στην καρδιά -αναλόγως της ευαισθησίας που έχει κανείς. Συνήθως είναι μεσάνυχτα· ή λίγο πριν ή λίγο μετά... πάντα νύχτα όμως. Θα πεις ότι τα φώτα τότε αποκτούν νόημα. Η συγγραφέας παρατάσσεται μ' αυτό και τα «(παρ-)ακολουθεί».

Μικρά φώτα, μεγάλα φώτα και φωτάκια που χορεύουν ρυθμικά σε χιλιοειπωμένα τραγούδια.

Θα συναντήσεις πολύ φως. Από το κόκκινο φωτάκι της πορνείας, του πληρωμένου έρωτα, της ανθρώπινης υποδούλωσης, της χαμένης αξιοπρέπειας και το Πρωτοχρονιάτικο πυροτέχνημα της αισιοδοξίας -ότι αυτό που έρχεται παρακάτω είναι καλύτερο από αυτό που πέρασε- ως τα δάκρυα των μοναχικών ανθρώπων, των μόνων, εκείνων που περιμένουν το «φως» (τους) που λέγαμε για το καλύτερο αύριο... αυτά τα διηγήματα είναι από εκείνα που θέλεις να διαβάζεις. Είναι, θα λέγαμε, η ποίηση του πεζού. Μικρή, συνοπτική έκταση μεγάλης έντασης.

Μου άρεσε η αντιπαραβολή των φώτων με το σκοτάδι. Τη συναντάμε, για παράδειγμα, σε έναν ζωγράφο που φτιάχνει μάτια από/με κάρβουνο: το φως μέσα από το μαύρο. Σκέφτομαι ότι κάποιες φορές το σκοτάδι είναι εκείνο που σε κάνει να βλέπεις καλύτερα, ειδικά όταν αυτό που θέλεις, ή πρέπει, να δεις είναι αθέατο στα μάτια, άρα να ψάξεις εντός, στην ψυχή.

Τελικά, μια μουτζούρα μένει μέσα (σου) από το μαύρο, που είναι πάντα πιο πολύ μετά τις δώδεκα και το φως, το κάθε φως όπως κι αν το εισπράξει κανείς, δηλώνει, υπογραμμίζει, οριοθετεί... ελπίδες, θέσεις, χρόνους, αγάπες... σίγουρα ιστορίες ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας. Στην τελική, εμάς.

Υ.Γ.: Προσέξατε την προτροπή της συγγραφέα στον τίτλο; Ε, κι αυτό!
Κλικ για περισσότερα της Τζένης Κουκίδου
Η συλλογή διηγημάτων της Γιάννας Κατωπόδη, Κράτα το φως ανοιχτό, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Ευχαριστώ την Γιάννα Κατωπόδη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει απόσπασμα.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου