Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία * Τα βάσανα του Τεό και της Λέας

Η ευχή

Χριστίνας Σαρηγιάννη


Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή ευχούλα, που ζούσε ψηλά στον ουρανό στη χώρα των Ευχών μαζί με όλες τις υπόλοιπες ευχές. Η χώρα αυτή ήταν κάπως μαγική, γιατί κανείς δεν μπορούσε να τη δει, παρά μόνο να την αισθανθεί! Βρίσκονταν πάνω από τα σύννεφα, κοντά στο λαμπερό φεγγάρι.
Η μικρή ευχούλα κάθε μέρα παρατηρούσε γύρω της και έβλεπε ότι καμιά ευχή δεν ήταν η ίδια με την άλλη. Άλλες ήταν πιο μικρές, άλλες πιο μεγάλες, άλλες πιο κομψές και άλλες πιο παράξενες. Όλες όμως είχαν κάτι κοινό: ήταν αστραφτερές! Μερικές μάλιστα, ήταν τόσο αστραφτερές που γυάλιζαν από μακριά και έλαμπαν σαν μικροί ήλιοι.
Όλες εμφανίζονταν στη χώρα των Ευχών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: σαν μικρές λάμψεις φωτός, που ξεπηδούσαν από κάτω προς τα πάνω, σκίζοντας τον ουρανό κυριολεκτικά στη μέση. Έμοιαζαν με πολύχρωμα παιχνιδιάρικα πυροτεχνήματα, που δεν έσβηναν ποτέ.
Η μικρή ευχούλα παρατηρούσε γύρω της και έβλεπε άλλες αστραφτερές ευχές να εμφανίζονται και άλλες να σβήνουν. Αναρωτιόταν πώς μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά γύρω της, από πού μπορεί να έρχονται όλες αυτές οι ευχές και πού μπορεί να πηγαίνουν όσες εξαφανίζονται.
Όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα βασάνιζαν για πολύ καιρό την ευχούλα, η οποία αποφάσισε να ψάξει να βρει τις απαντήσεις. Σκέφτηκε λοιπόν να επισκεφθεί τη γηραιότερη ευχή, ελπίζοντας πως θα της λύσει όλες τις απορίες της.
«Θέλεις πράγματι να μάθεις όλα αυτά τα πράγματα;» τη ρώτησε. Η ευχούλα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και κάθισε πιο αναπαυτικά, ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια της. Η γηραιότερη ευχή τότε της είπε: «Κάθε φορά που ένας άνθρωπος εκφράζει μια βαθιά του επιθυμία, τότε γεννιέται μια ευχή. Είμαστε όλες αστραφτερές, γιατί μας φωτίζει η λαχτάρα του ανθρώπου που μας δημιούργησε. Όμως δεν είμαστε όλες το ίδιο όμορφες, γιατί κάποιες φορές οι άνθρωποι κάνουν άσχημες σκέψεις που τους κάνουν να επιθυμούν άσχημα πράγματα για τους άλλους».
«Και γιατί κάποιες ευχές σβήνουν ξαφνικά; Πού μπορεί να πηγαίνουν;» ρώτησε όλο αγωνία η μικρή ευχούλα. «Μα είναι τόσο απλό, της είπε. Όταν μια ευχή πραγματοποιείται, αυτή σβήνει και πέφτει. Γι’ αυτό συχνά οι άνθρωποι όταν βλέπουν να πέφτει ένα αστέρι λένε «κάνε μια ευχή», για να δημιουργηθεί μια νέα. Θυμάμαι μια φορά που πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα χιλιάδες ευχές! Η μία άρχισε να σβήνει μετά την άλλη, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αστροβροχή στη χώρα των ανθρώπων!
Τότε στη χώρα μας επικράτησε για λίγη ώρα το απόλυτο σκοτάδι, ώσπου μετά από λίγο άρχισαν να ξεπηδούν νέες πιο αστραφτερές ευχές και ο ουρανός φωτίστηκε, όπως όταν πρωτοβγαίνει ο ήλιος».
«Είσαι η γηραιότερη ευχή, που σημαίνει ότι έχεις ζήσει περισσότερο από τον καθένα. Δε θα ήθελες να μάθεις γιατί δεν έχεις πραγματοποιηθεί ακόμα;» τη ρώτησε η μικρή ευχούλα.
«Κάποτε ήμουν νέα όπως εσύ… Είχα κι εγώ τις ίδιες ανησυχίες με σένα μικρή μου… Ήθελα να τα μάθω όλα! Ξεκίνησα να ρωτάω τις μεγαλύτερες ευχές, να παρατηρώ γύρω μου, αλλά δεν έβρισκα πουθενά τις απαντήσεις που γύρευα… Έτσι πήρα μια πολύ ριψοκίνδυνη απόφαση! Να επισκεφθώ τη χώρα των ανθρώπων…»
«Μπορούμε να επισκεφτούμε τη χώρα των ανθρώπων; Νόμιζα ότι αυτό απαγορεύεται!» τη διέκοψε όλο έκπληξη η μικρή ευχούλα.
«Φυσικά και απαγορεύεται μικρή μου! Είναι πολύ επικίνδυνο για εμάς να κατέβουμε στη χώρα των ανθρώπων! Εκεί μπορούμε να ακούσουμε τις πιο κρυφές σκέψεις τους, να μπούμε κυριολεκτικά μέσα στην ψυχή τους και να διαβάσουμε τις πιο βαθιές επιθυμίες τους! Τέτοιες αποκαλύψεις θα συγκλόνιζαν τη χώρα μας, η οποία στηρίζεται σε μία και μοναδική αρχή: οι ευχές δεν πρέπει να γνωρίζουν ούτε αυτόν που τις δημιούργησε, ούτε το περιεχόμενό τους!»
«Μα γιατί;» απόρησε η μικρή ευχούλα…
«Γιατί αν όλες γνωρίζαμε τι είχε ευχηθεί αυτός που μας δημιούργησε, τότε θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε εμείς για την τύχη μας…»
«Δηλαδή θα μπορούσαμε να επηρεάζουμε τη ζωή των ανθρώπων, όπως εμείς θέλουμε… Θα μπορούσαμε να τους καθοδηγούμε…»
«Ακριβώς… Όσες ευχές δημιουργούνται από τις πιο βαθιές επιθυμίες των ανθρώπων, έχουν και τη δύναμη να πραγματοποιηθούν. Οι άνθρωποι μάλιστα συνηθίζουν να λένε: κάνε μια ευχή για κάτι που θέλεις πραγματικά και τότε αυτή θα πραγματοποιηθεί! Κι έχουν δίκιο! Φαντάζεσαι να μπορούσαμε να επιλέγουμε εμείς ποιες από εμάς θα πραγματοποιηθούν και ποιες όχι; Ακόμα κι αν είχαμε καλή πρόθεση απέναντί τους θα γινόμασταν εμείς υπεύθυνες για τις ζωές τους. Σημασία έχει όμως οι άνθρωποι να κάνουν μόνοι τους τις επιλογές τους και να καθορίζουν οι ίδιοι την πορεία της ζωής τους… Θα πρέπει να μάθουν από τα λάθη τους, προκειμένου να γίνουν καλύτεροι. Δε θα ήταν δίκαιο να αποφασίζαμε εμείς για εκείνους».
«Κι εσύ… δίστασε η μικρή ευχούλα… έμαθες τι ευχήθηκε αυτός που σε δημιούργησε… σωστά;»
Η γηραιότερη ευχή την κοίταξε στα μάτια και της είπε: «Εγώ έκανα λάθος που κατέβηκα στη χώρα των ανθρώπων. Έμαθα περισσότερα από όσα έπρεπε και τώρα μου είναι αδύνατο να επιτρέψω να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ανθρώπου που με δημιούργησε…»
Η γηραιότερη ευχή έσκυψε το κεφάλι της, αφήνοντας τη μικρή ευχούλα να καταλάβει ότι όλα αυτά τα χρόνια κουβαλούσε ένα τεράστιο βάρος.
«Δε χρειάζεται να κάνεις τα ίδια λάθη με μένα, της είπε η γηραιότερη ευχή».
«Νομίζω ότι έμαθες όλα όσα ήθελες να μάθεις…»
«Νομίζω ότι έχω μια τελευταία απορία… αποκρίθηκε η μικρή ευχούλα. Πού πηγαίνουν όλες οι ευχές που πραγματοποιούνται;»
«Πολύ φοβάμαι μικρή μου ότι δε θα μπορέσω ποτέ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση… Θα το μάθεις όμως όταν έρθει η σωστή στιγμή».
Η μικρή ευχούλα χαμογέλασε στη γηραιότερη ευχή, την ευχαρίστησε για όλα και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Συνεχώς σκεφτόταν όλα όσα είχε μάθει!
Ήταν συγκλονισμένη από τις αποκαλύψεις της γηραιότερης ευχής. Έβλεπε γύρω της να ξεπηδούν καινούργιες ευχές και άλλες να σβήνουν. Έψαχνε με το βλέμμα της να δει πού μπορεί να πηγαίνουν όσες σβήνουν, αλλά αυτές χάνονταν μέσα στο σκοτάδι του ουρανού. Ξαφνικά, ένιωσε κάτι να την ταρακουνάει! Άρχισε να χάνει την ισορροπία της και να πέφτει προς τα κάτω.
Η λάμψη της έγινε τόσο έντονη που σχεδόν την έκαιγε! Πριν προλάβει να σβήσει εντελώς, πρόλαβε να δει μια μητέρα που έσφιγγε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της το νεογέννητο μωρό της και τότε ένιωσε την ευτυχία που πλημμύριζε την ψυχή της.


Χριστίνα Σαρηγιάννη
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα βάσανα του Τεό και της Λέας, MuzoΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου