Αριστομένη Λαγουβάρδου
Την  Άνοιξη  πηγαίνοντας  το  βράδυ,
στο  περιβόλι  όπου  ευωδιές  σκορπούσε,
εστάθηκα  στην  άκρη  εις  το  σιάδι,
που  το  φως  του  φεγγαριού  λαμποκοπούσε.
Εκεί  θωρώ  κόκκινο  ρόδο,  όπου  υφάδι,
η     αράχνη      μετάξινο      εκεντούσε.
Κελάηδημα    γλυκό    δίχως     ψεγάδι,
ο  Κότσυφας  στην  νεραντζιά  λαλούσε.
Σ’ ένα  άλλο  μπουμπούκι,  το  ματάκι
που       έβγανε,     με   γέλιο  εχαιρέτα, 
το  πέτρινο  του  κήπου  μου  βρυσάκι.
Κι ήταν  πουλί  η  ευωδιά  κι επέτα!
Και  το  νερό  κελάρυζε  στ’ αυλάκι…
🌸
Copyright © Αριστομένης  Λαγουβάρδος All rights reserved, 2020
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής της Καίτης Λιανού-Ιωαννίδου (Παπαρούνες, ακρυλικό σε καμβά)



