Ήταν Παρασκευή βράδυ και η διάθεση του ταίριαζε απόλυτα με την ημέρα. Πρώτη μέρα του Μαρτίου και ένιωθε ότι η άνοιξη είχε δειλά εισβάλλει στους ρυθμούς της ζωής του. Μπορεί η κακοκαιρία να μην συνταίριαζε με την τυπική εικόνα της εποχής αλλά αυτό δεν ήταν το κυριότερο ζήτημα που τον απασχολούσε.
Διότι σημαντική θέση στην καθημερινότητα του, κατείχε πλέον ένα κείμενο. Δεν ήταν μεγάλο σε έκταση, αλλά είχε γι’ αυτόν ιδιάζουσα σημασία για ηθικούς λόγους, καθώς αφορούσε μία επιστολή που είχε λάβει. Προέρχονταν από μία θαυμάστριά του λόγω της φήμης που είχε ως συγγραφέας. Συχνά πυκνά βίωνε αυτό το φαινόμενο λόγω της αναγνωρισιμότητας που είχε αποκτήσει, εξαιτίας των δημοφιλών μυθιστορημάτων που είχε γράψει.
Δεν χόρταινε, κυριολεκτικά, να επαναλαμβάνει την ανάγνωση του.
«Το νέο σας έργο είναι η αιτία για να αγαπήσει κανείς. Η αφορμή για να κατακτήσει τον κόσμο. Αυτόν τον γκρίζο, χωρίς ίχνος πάθους, και να τον μεταμορφώσει σε πηγή θετικής ενέργειας και αλλαγής διάθεσης.
Έχουμε ανάγκη οι αναγνώστες από ταξίδια, όσο είναι δυνατόν πιο μακρινά με προορισμό το όνειρο. Και εσείς καταφέρατε να μετουσιώσετε την επιθυμία μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είμαι σίγουρη ότι και στο μέλλον θα συνεχίσετε να εκπληρώνετε τους πόθους μας, με τον δικό σας μοναδικό τρόπο».
Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύει κολάζ από έργα της Elinore Schnurr.
