Επτά διαβολικές περικοπές (Δεκ. 20-Φεβ. 21)
Γιώργου Καριώτη
— Μέρες είχα να σε δω. Πού την κοπάνησες;
— Είχα πάει στο εξοχικό μου στον ουρανό να συγυρίσω γιατί θα πάω να μείνω μόνιμα.
— Από τη φασίνα γίνανε έτσι τα χέρια σου;
— Τα σημάδια από τα καρφιά είναι, δεν θυμάσαι;
— Καλά τώρα! Κι εγώ σου λέω ότι έχω ακμή στα γεράματα.
— Χαμένα τα 'χεις; Τόσος κόσμος ήταν εκεί, σωστό πανηγύρι. Μέχρι και ξιδιασμένο κρασί μού δώσανε με το ζόρι και μετά διαδίδανε ότι πίνω σα σφουγγάρι.
— Πού να ξέρω; Θα μπερμπάντευες με καμιά σαβούρα γιατί οι μπάνικες ήταν εκεί.
— Δάσκαλε, να με συγχωρέσεις αλλά το έχασα. Κάτσε να σε ψηλαφίσω πάντως να δω αν λες αλήθεια γιατί πολλά έχει πει το στόμα σου.
— Τώρα πείστηκες;
— Μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Την ανάγκη φιλότιμο όπως λένε, διαφορετικά δεν θα με αφήσεις να πάω τα ταξίδια που μου έχεις τάξει.
— Με τα μυαλά που κουβαλάς θα 'χεις άσχημα ξεμπερδέματα, να μου το θυμηθείς.
— Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι δηλαδή;
— Μπα, τα ίδια κουμάσια είναι κι αυτοί. Εγώ πάντως σας τα έχω πει αλλά δεν σκαμπάζετε γρι. Καλά να πάθετε. Τουλάχιστον ο ένας τη γλύτωσε, το 'φαγε το κεφάλι του από μόνος του.
Copyright © Γιώργος Καριώτης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε λιθογραφία Φίλιππου Τσιαρά (Η.Π.Α.)
Αρχίστε από την πρώτη Διαβολική Περικοπή