Η ελαφίνα της Κερύνειας
Γιώργου Ζώτου
Κάπου στην Κερύνεια της Πελοποννήσου τριγυρνούσε μια ελαφίνα με χρυσά κέρατα που ήταν πάρα πάρα πάρα, μα πάρα πολύ γρήγορη!
Δυστυχώς όμως, λόγω της έξτρα ταχύτητας προφανώς έκαιγε μπόλικες θερμίδες και μετά έτρωγε τον αγλέουρα ρημάζοντας όλα τα χωράφια της περιοχής!
Παλιότερα, όπως λέει ο μύθος, η ελαφίνα μας ήταν μέλος της Λαφίν-τιμ, μιας λαφινοπεντάδας που τις κυνήγησε η Άρτεμις και τελικά κατάφερε και έπιασε τις τέσσερις τις οποίες και έζεψε στο άρμα της. Μόνο αυτή της ξέφυγε και τριγυρνούσε ελεύθερη στην Πελοπόννησο.
Κι από τότε η Άρτεμις την είχε υπό την προστασία της.
Και έλαχε αυτός να είναι ο τέταρτος άθλος του ήρωα της καρδιάς μας...
Ο Ευρυσθέας τον πρόσταξε να την αιχμαλωτίσει, εννοείται χωρίς να την σκοτώσει, γιατί ποιος είδε την Άρτεμη και δεν την φοβήθηκε!
Πήρε, που λέτε, τα βουνά και τα λαγκάδια ο Ηρακλής για να πιάσει την ελαφίνα.
Αυτή όμως ήταν τόσο σούπερ τρεχαλίτσα που ακόμα και τα βέλη δεν την πρόφταιναν.
Έριχνε βέλος βζιιιιιν, φρρρρ η λαφίνα, τζάμπα το βέλος!
Ναι! Γιατί παραξενεύεστε; Είχε και στιγμές πνευματικής διαύγειας ο παίδαρός μας.
Τι σκέφτηκε ο μπαγάσας;
Να την κουράσει!
Την παίρνει, που λέτε, στο κυνήγι και μόλις πήγαινε το ζωντανό να ξαποστάσει της έριχνε ένα βέλος, από τα απλά όχι τα θανατηφόρα με το αίμα της Ύδρας, ίσα ίσα να της κάνουν χωρίστρα στο μαλλί και να την ξεθεώσουν.
Βγαίνει η ελαφίνα εθνική οδό, ούτε διόδια δεν την σταματούσαν ούτε σύνορα, περνάει Βουλγαρία, ανεβαίνει, περνάει Ρουμανία, Ουκρανία, πιάνει Λευκορωσία, για έναν ολόκληρο χρόνο ξωπίσω της ο Ήρα.
Ε, κάποια στιγμή, λογικό ήταν, τα 'φτυσε η ελαφίνα, ξάπλωσε χάμω με την γλώσσα έξω κάπου στην Λαπωνία.
Κι εκεί ορμάει ο λεβέντης μας και την πιάνει από τα κέρατα. Της έδεσε τα πόδια, την φόρτωσε στον ώμο και την πήγαινε πεσκέσι στον Ευρυσθέα όταν ξαφνικά άκουσε κάτι καμπανάκια πίσω του.
Γυρίζει, βλέπει έναν ασπρομάλλη γέροντα με κόκκινη στολή και ασορτί σκουφί να του φωνάζει:
— Πού τον πας τον τάρανδο μου, παιδί μου;
Κοιτάζει καλύτερα το πεσκέσι ο Ήρα, αγοράκι...
Φτου κι απ' την αρχή!
Με τα πολλά την πέτυχε κάπου στον Βόρειο πόλο κι αφού την έψαξε διεξοδικά για να σιγουρευτεί για το φύλο της, την φόρτωσε στον ώμο και πήρε τον δρόμο της επιστροφής.
Κάπου έξω από την Τίρυνθα τον πέτυχε η Άρτεμις.
— Ρε μεγάλε, πού το πας το ελαφάκι μου;
— Να σας εξηγήσω Θεά μου, απάντησε ο Ηρακλής.
Και της εξήγησε ότι πρόκειται για άθλο. Για όλα έφταιγε αυτός ο άθλιος, ο Ευρυσθέας, που τον έβαζε να κάνει ακατονόμαστα πράγματα και να έρχεται σε ρήξη με τους θεούς και μπλα μπλα μπλα...
Πλάκα πλάκα ο Ηρακλής για δεύτερη φορά στον ίδιο άθλο επέδειξε μια εκπληκτική ευστροφία, μια ανεξήγητη πνευματική διαύγεια που μέχρι τότε δεν είχε φανεί πουθενά!
Η Άρτεμις τον άκουσε!
Πιθανώς ήταν στις καλές της και δέχτηκε να τον αφήσει να παραδώσει την λαφίνα στον άθλιο Ευρυσθέα.
Έτσι κι έγινε!
Μόλις όμως την έπιασε στα χέρια του ο Ευρυσθέας κάνει ένα προυτς, δίνει μια και μην την είδατε!
Έτσι και ο Ηρακλής βγήκε μάγκας και η λαφίνα παρέμεινε λεύτερη και ο τέταρτος άθλος έγινε τσεκ. ☑
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Και συνεχίζονται εδώ
