Χρήστου Ντικμπασάνη
στην υδρόγειο που καταστρέφεται
Σε λίγο θα διαλυθεί, δεν θα υπάρχει
και θα φταίμε εμείς οι άνθρωποι γι' αυτό
Είναι προτιμότερο να μην τη δεις
να πεθαίνει πληγωμένη θανάσιμα
απ' τα ίδια τα παιδιά της
στο έναστρο σκοτάδι
Ταξίδεψε, ταξίδεψε
όσο πιο μακριά μπορείς
μέσα στην αιώνια νύχτα
Κάρφωσε το βλέμμα σου
στο πιο απώτερο σημείο του διαστήματος
και προσπάθησε να το φθάσεις
Αναζήτησε καινούργια όνειρα μέσα στο χάος
Κλείσε τις ανοιχτές ακόμη πληγές
που σου προκάλεσε η Γη
Βούλωσε τ' αφτιά σου
να μην ακούς τις κραυγές
των παρωχημένων σου επιδιώξεων
που ξεψυχούν στην καμένη
επιφάνεια του γήινου λίκνου σου
Τώρα κάπου αλλού σε προσμένει
ένας άλλος, επουράνιος Παράδεισος
🌸
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη [Κόσμος, 2024]