Η Λίλιαν Χέλμαν γεννήθηκε το 1905 στην Αμερική. Ασχολήθηκε με την συγγραφή θεατρικών έργων και με την πεζογραφία. Επίσης ασχολήθηκε με τα απομνημονεύματά της.
Το 1934 γράφει το δραματικό έργο της Η ώρα των παιδιών. Το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας σχεδόν τις εφτακόσιες παραστάσεις. Λίγα χρόνια μετά, το 1939 θα κάνει πρεμιέρα ένα έργο της, που γνώρισε τεράστια επιτυχία σε όλες τις χώρες όπου παίχτηκε. Οι μικρές αλεπούδες, που θα ανέβει στο Μπροντγουέι και θα ξεπεράσει τις τετρακόσιες παραστάσεις. Το επόμενό της έργο είναι το Φρουρά στον Ρήνο, που ανέβηκε το 1941 και υπήρξε και αυτό επιτυχία. Μια ακόμα επιτυχία έρχεται να προστεθεί με το έργο Φθινοπωρινός κήπος. Πολλοί έκαναν λόγο για το καλύτερο έργο της, αλλά και η ίδια η Χέλμαν το ξεχώριζε από τα υπόλοιπα της εργογραφίας της.
Τα δύο πιο γνωστά και πολυπαιγμένα έργα της είναι Οι μικρές αλεπούδες και τα Παιχνίδια στην σοφίτα, που θα γράψει το 1960 και που έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Τόνι. Τα Παιχνίδια στην σοφίτα θίγουν –για άλλη μια φορά μέσα στα έργα της Χέλμαν– τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια και την εξάρτηση.
Στην μέχρι τότε πετυχημένη καριέρα της, έρχεται και μια αποτυχία με το έργο Η μητέρα μου, ο πατέρας μου και εγώ. Το έργο κατέβηκε αφού είχε συμπληρώσει μόλις δεκαεφτά παραστάσεις.
Η Λίλιαν Χέλμαν άσκησε αυστηρή κριτική στον αμερικανικό τρόπο ζωής.
Παρ' όλα αυτά υπήρξε από τις σημαντικότερες δραματουργούς της Αμερικής. Είχε γράψει επίσης αρκετά σενάρια για τον κινηματογράφο.
Η Λίλιαν Χέλμαν στο ελληνικό κοινό
Οι μικρές αλεπούδες παρουσιάστηκε στην Ελλάδα με δύο από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς που διέθετε τότε η ελληνική σκηνή. Την κυρία Κατερίνα (Ανδρεάδη) με την Έλλη Λαμπέτη. Η παράσταση γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και εμπορική και καλλιτεχνική. Αποτέλεσε δε την τελευταία θεατρική εμφάνιση της κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη).
Επίσης, το έργο είχε γίνει και ταινία με την Μπέτι Ντέιβις, την Πατρίσια Κόλιντζ και την Τερέζα Ράιτ. Η ταινία προβλήθηκε το 1941 και ήταν υποψήφια για εννέα Όσκαρ, μην κερδίζοντας όμως κανένα.
Ένα ακόμα έργο της Χέλμαν, που το ανέβασε η κυρία Κατερίνα το 1961 είναι Οι αθώες. Το έργο ανέβηκε στο θέατρο Άλφα με υπότιτλο Λόξες γυναικών.
Από ανυπόγραφο σημείωμα εκείνης της περιόδου:
Θέλει η Χέλμαν να δείξει τη δύναμη της συκοφαντίας και τις φοβερές της συνέπειες και αυτό το κατορθώνει χωρίς καμία διδαχή. Μόνο με τη δράση και με τις ψυχολογικές συγκρούσεις. Η υπόθεση είναι γνωστή: Δύο νεαρές δασκάλες διευθύνουν ένα σχολείο και για να το φέρουν στην σημερινή περιοπή του, πέρασαν από χίλια εμπόδια και στερήσεις. Ανάμεσα στις μαθήτριες που φοιτούν, υπάρχει ένα κορίτσι διεστραμμένο, παθολογικά άρρωστο. Επειδή οι δασκάλες του το τιμωρούν, αποφασίζει να τις εκδικηθεί. Διαδίδει με τέχνη, με υπαινιγμούς, με ραδιουργίες καμώνοντας πως η ίδια δεν γνωρίζει τις τρομερές συνέπειες της πράξεως της, ότι οι δύο δασκάλες, που είναι διευθύντριες του σχολείου, έχουν μεταξύ τους μια πολύ ύποπτη, ερωτική φιλία. Κατορθώνει ακόμα να πείσει τις συμμαθήτριές της, γι' αυτό και τις εξαναγκάζει με απειλές και με χίλια εκβιαστικά μέσα να ομολογήσουν και αυτές το γεγονός. Οι γονείς την παιδιών, έπειτα από μια τέτοια καταγγελία, αποσύρουν τα παιδιά τους από το σχολείο, που έτσι αρχίζει να «μαραίνεται». Οι δύο δασκάλες προστρέχουν στα δικαστήρια, μην μπορώντας όμως να αποδείξουν την αθωότητά τους, καταστρέφονται υλικά και ψυχικά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα καθώς επίσης και από το περιοδικό Θέατρο του Κώστα Νίτσου.
