Από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής και του κινηματογράφου, ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1921 στην Θεσσαλονίκη. Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση με τον θίασο του παλιού ηθοποιού Λουκά Μυλωνά που εκείνη την εποχή έκανε περιοδείες.
Ερχόμενος στην Αθήνα θα λάβει μέρος στον θίασο της Νίτσας Γαϊτανάκη αλλά και στο θέατρο Μισούρι, που ήταν στον Πειραιά. Λίγο αργότερα θα συνεργαστεί με τον Παρασκευά Οικονόμου ο οποίος είχε θίασο οπερέτας κι επίσης με τον Μίμη Τραϊφόρο στην Όασις. Ακολουθεί η συνεργασία του με τον θίασο της Κούλας Νικολαΐδου, που στέγασε τον θίασό της στο θέατρο Βερντέν, ενώ από αρχές της δεκαετίας του '50 συνεργάζεται με το θέατρο Ακροπόλ σε κάποιες επιθεωρήσεις.
Το 1952 θα συγκροτήσει για πρώτη φορά τον δικό του θίασο αλλά θα ενώσει και ως συνθιασάρχης τις δυνάμεις του με άλλα θηρία της μουσικής σκηνής. Έτσι, από το 1953 και για τα δύο επόμενα χρόνια, θα συνεργαστεί με τον Κούλη Στολίγκα και την Καίτη Ντιριντάουα στον θίασο που θα ιδρύσουν οι τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί. Το 1956 με την Ρένα Ντορ και τον Μίμη Τραϊφόρο θα πραγματοποιήσει άλλη μία σπουδαία συνεργασία.
Με την σύζυγο του πια, την Ντιριντάουα, θα φτιάξουν τον δικό τους θίασο – μαζί τους και ο αλησμόνητος ηθοποιός Νίκος Σταυρίδης. Το 1959 θα ανεβάσει την επιθεώρηση των Γιαννακόπουλου και Νικολαΐδη Σαμπάνια και ρετσίνα και θα συνεργαστεί μερικά από τα πιο δυνατά ονόματα του μουσικού θεάτρου: Ρένα Βλαχοπούλου, Καλή Καλό, Γιώργο Δάνη και Κώστα Δούκα.
Μεταπηδάει από την κωμωδία στην επιθεώρηση με το κοινό τον ακολουθεί σε κάθε του νέα παράσταση. Πότε στον Λήσταρχο Νταβέλη πότε στο Σκάνδαλο στο Μουλέν Ρουζ αλλά στις κλασικές κωμωδίες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές όπως είναι η Σάντα Τσικίτα, που παίχτηκε με τον τίτλο Ο Φώτης Φαγκρής και η Τσικίτα Λοπέζ.
Μια ακόμα επιτυχία έρχεται να προστεθεί με την Ρωμαίικη φιέστα. Επίσης, στο θέατρο θα ανεβάσει την γνωστή κωμωδία από τον κινηματογράφο Ο κύριος πτέραρχος του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, με συμπρωταγωνιστές τους: Βασίλη Αυλωνίτη, Γεωργία Βασιλειάδου και Νίκο Ρίζο.
Τα επόμενα χρόνια εξακολουθεί να μοιράζεται την σκηνή με εκλεκτούς ομοτέχνους, όπως ο Σταυρίδης και ο Γιάννης Γκιωνάκης. Εκατό χιλιάδες δολάρια, Ένας έξυπνος βλάκας, Κομπολόι δέκα χάντρες και τον ήρωα που τον έκανε αγαπημένο και σημάδεψε την μεγάλη πορεία του, τον Ηλία του 16ου των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου αλλά και στις επιθεωρήσεις Παριζιάνα και Σαμπάνια και πενιές.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος είχε συνηθίσει το κοινό της εποχής σε πολυδάπανες θεατρικές παραγωγές με πολυπρόσωπους θιάσους και ακριβά σκηνικά και κοστούμια, όμως το 1963 με το Καζινό ντε Παρί ανέβασε ίσως την πιο ακριβή παράσταση του σημειώθηκε ποτέ στο ελεύθερο θέατρο. Αν και ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο σπουδαίο αυτό, πρωτοφανές, εγχείρημα, τα έξοδα ήταν τόσο πολλά που ακόμα και με γεμάτη την πλατεία του θεάτρου «έμπαινε» μέσα. Μετά το τέλος κάθε παράστασης έπρεπε να πληρωθούν 140 ηθοποιοί και χορευτές. Ένα δυνατό οικονομικού χτύπημα για τον λαοφιλή κωμικό που μπόρεσε όμως να το ξεπεράσει.
Το 1965 είναι μία σημαντική χρονιά για τον κορυφαίο ηθοποιό, αφού στεγάζει τον θιάσό του στο θέατρο Χατζηχρήστου προσφέροντας στιγμές γέλιου στο κοινό που έσπευδε να δει τις παραστάσεις του. Οι τρεις θαλασσόλυκοι, Εκλογική ρουλέτα, Φωνή λαού κάποια από τα έργα που ανέβασε τα πρώτα χρόνια στο θέατρό του.
Το καλοκαίρι του 1966 βρίσκεται στο θέατρο Πάρκ με την επιθεώρηση Άλλος για υπουργείο. Εν συνεχεία, θα πραγματοποιήσει μεγάλη περιοδεία με τον Βασίλη Αυλωνίτη με γνωστές ελληνικές κωμωδίες όπως το Η Ρένα εξώκειλε και τον θρυλικό Μπακαλόγατο. Από τις μεγάλες του επιτυχίες είναι και η παράσταση του έργου Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα των Τσιφόρου και Βασιλειάδη, που ανέβηκε από τον θίασο Χατζηχρήστου, Φόνσου, Παπαγιανόπουλου. Ακολούθως, θα πραγματοποιήσει μεγάλη περιοδεία στην Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία ενώ με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ως θιασάρχης ή συνθιασάρχης, θα ανεβάσει τα έργα Ο αεροπειρατής, Βίβα Απάτα και Η τιμή της αδελφής μου ενώ με τον άλλον σπουδαίο της ελληνικής κωμωδίας, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, θα συνυπάρξουν μαζί στα έργα Καίσαρ και Ναπολέων και Χαρίλαος ο Β' και τελευταίος.
Μέχρι το 1983 θα παίζει επιθεώρηση και κωμωδία, όπως: Αυτός είναι πιλότος, Τα πράσινα καμάκια ενώ θα ακολουθήσει μία θεατρική παύση, μέχρι να ανέβει και πάλι στην σκηνή, το 1994, με την επιθεώρηση των Ναπολέοντα Ελευθερίου και Ντίνου Σπυρόπουλου Δεν ήξερες! Δεν ρώταγες; όπου ανέβηκε στο θέατρό του. Την επόμενη χρονιά παίζει στην κωμωδία του Κώστα Παπαπέτρου Τρελάθηκα και σώθηκα με την σύμπραξη του Γιώργου Πάντζα.
Ακολουθούν οι επιθεωρήσεις: Πίτσες μπλε και σημίτηκες ελιές σε περιοδεία [στη συνέχεια παίχτηκε στην Αθήνα με τον τίτλο Σημίστε μας κι αφήστε μας] των Λάκη Μιχαηλίδη, Βύρων Μακρίδη, Γιώργου Γεωργίου, Σκάι νύφη... σκάι ο γαμπρός των Νίκου Καμπάνη, Βύρων Μακρίδη, Γιώργου Γεωργίου ενώ θα ακολουθήσει η επιθεώρηση στο θέατρο Χατζηχρήστου που είχε τίτλο Αθάνατοι, ξεβράκωτοι και ωραίοι των Γιώργου Γεωργίου και Κώστα Παπαπέτρου.
Κινηματογράφος: Ο πύργος των ιπποτών, Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν, Διακοπές στην Κολοπετινίτσα, Γκόλφω, Λάος και Κολωνάκι, Της κακομοίρας, Ο κύριος πτέραρχος, Ο Ηλίας του 16ου, Ο Δήμος από τα Τρίκαλα, Ο Θύμιος τα 'χει 400, Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει κ.α.
Ο τύπος του Θύμιου, που δημιούργησε ο αξέχαστος ηθοποιός, ήταν αυτός που του έδωσε τις μεγάλες επιτυχίες κερδίζοντας κοινό και κριτικούς.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου Αλέξης Μινωτής μιλάει για τον σπουδαίο κωμικό: Ο ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος είναι άσφαλτα ένας λαμπρός κωμικός πρωταγωνιστής με σύμφυτα τα χαρίσματα της αυθορμησίας και της ικανότητας του αυτοσχεδιασμού. Με έκανε πολλές φορές, όχι μόνο να γελάσω με το τίποτα αλλά και να θαυμάσω την σπιρτάδα και την ευστροφία της τεχνικής του. Ανάμεσα στα τόσα εξαιρετικά τάλαντα που διαθέτει κατά παράδοση το ελαφρό –λεγόμενο– θέατρο στον τόπο μας, ο Χατζηχρήστος ξεχωρίζει σήμερα για το ιδιότυπό του χιούμορ και τον γνήσιο λαϊκισμό του. Είναι αυτό που λέμε, πηγαίος. Του αξίζει κάθε έπαινος και αναμφισβήτητη αναγνώριση της θετικής προσφοράς του στη ψυχαγωγική θεατρική δραστηριότητα ολάκαιρης εικοσαετίας.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος έφυγε από τη ζωή το 2001.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη καθώς επίσης και από τα θεατρικά προγράμματα των Πίτσες μπλέ και σημίτηκες ελιές, Αθάνατοι, ξεβράκωτοι και ωραίοι και Σκάι νύφη... σκάι ο γαμπρός.
