Από τους σπουδαιότερους Πολωνούς δραματουργούς, ο Σλάβομιρ Μρόζεκ, με έργο αξιοσημείωτο, γεννήθηκε το 1930 και εκτός από θεατρικός συγγραφέας υπήρξε δημοσιογράφος, σκιτσογράφος και ζωγράφος. Είχε σπουδάσει επίσης αρχιτεκτονική, εικαστικές τέχνες και φιλολογία. Στα θεατρικά του έργα υπάρχει εμφανής η επίδραση από το θέατρο του παραλόγου.
Στο ελληνικό κοινό είναι γνωστός από τις μεγάλες επιτυχίες του Τάνγκο, που ανέβασε με τον θίασό του ο Νίκος Κούρκουλος στο θέατρο Αλάμπρα, και από τους Εμιγκρέδες, που γνώρισε κι αυτό πολλά ανεβάσματα. Το Τάνγκο γράφτηκε το 1964 και παίχτηκε την επόμενη χρονιά στο Βελιγράδι ενώ Οι εμιγκρέδες γνώρισαν περισσότερα ανεβάσματα από πολλά θέατρα του κόσμου.
Στο Τάνγκο θίγει θέματα όπως αυτό της εξουσίας, των ανθρώπινων αδυναμιών μέσα από τη βία και την παρακμή. Και εδώ το γκροτέσκο στοιχείο υπερτερεί καθώς ο δημιουργός θέλει πάνω σε αυτό να βασιστούν οι χαρακτήρες και οι διάλογοι του έργου του. Το γκροτέσκο στοιχείο άλλωστε υπήρξε πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της δραματουργίας του.
Το ύφος των έργων του Μρόζεκ από την μια είναι ρεαλιστικό και από την άλλη σουρεαλιστικό και το χιούμορ του είναι άγριο και σαρκαστικό. Κυρίαρχο στοιχείο το γκροτέσκο.
Το σημαντικό για τους Πολωνούς ομότεχνους του Μρόζεκ είναι ότι πριν εμφανιστεί στο θέατρο ήταν πολύ δύσκολο κάποιος Πολωνός θεατρικός συγγραφέας να δει το έργο του να ανεβαίνει σε άλλες χώρες του κόσμου. Ο Μρόζεκ κατάφερε να τιμήσει τη χώρα που γεννήθηκε όσο κανείς άλλος δραματουργός και να ανοίξει τα σύνορα όρος τους συγγραφείς συμπατριώτες του.
Από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβηκε το έργο του Ένα ευτυχές γεγονός σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Τερζόπουλου, με τους: Δημήτρη Βάγια ως σύζυγος, τον Τάσο Πεζιρκιανίδη ως ενοικιαστή, την Σοφία Λάππου ως σύζυγο, το Νίκο Βρετό ως παππού και τον Κοσμά Ζαχάρωφ ως γιο. (Για ιστορικούς λόγους αναφέρω ότι το έργο παίχτηκε μαζί με το μονόπρακτο του Νίκου Ζακόπουλου Απογευματινή περιπέτεια.)
Εκτός από το Τάνγκο και τους Εμιγκρέδες, είχε γράψει κι άλλα έργα, κάπου κοντά στα τριάντα πέντε. Το Στριπτίζ το 1961, το Πάρτι το 1962, τον Θάνατο του υπολοχαγού το 1963, το Ένα ευτυχές γεγονός το 1971, το Σφαγείο το 1971, το Κυνήγι της αλεπούς το 1977, τον Ράφτη το 1977, το Μία καλοκαιρινή μέρα το 1982, το Συμβόλαιο το 1986, την Όμορφη θέα το 2000 κ.α.
Έγραψε, επίσης, το 1957, σατιρικά διηγήματα με τον τίτλο Ο ελέφαντας.
Από τις αρκετές μετακινήσεις που έκανε στη ζωή του σημειώνονται αυτή το 1963 στην Ιταλία και εν συνεχεία στην Γαλλία και στο Μεξικό. Στην γενέτειρά του, την Πολωνία, επέστρεψε χρόνια αργότερα, το 1996, και εγκαταστάθηκε στην Κρακοβία. Αργότερα όμως έφυγε και πήγε ξανά στην Γαλλία.
Στην προσωπική του ζωή είχε κάνει δύο γάμους με αρκετά μεγάλη χρονική διαφορά. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την Μάρια Ομπρέμπα, η οποία έφυγε νωρίς από τη ζωή, το 1969, και ο δεύτερος γάμος του ήταν με την Σουζάνα Οσίριο, που πραγματοποιήθηκε το 1987.
Τιμήθηκε με το βραβείο Φραντς Κάφκα, με το Κρατικό βραβείο της Αυστρίας για την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και έγινε επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κρακοβίας.
Ο σπουδαίος Πολωνός δραματουργός Σλάβομιρ Μρόζεκ, που βοήθησε το θέατρο στη χώρα του και γνώρισε κι άλλους θεατρικούς συγγραφείς στις διεθνείς σκηνές, έφυγε από τη ζωή το 2013.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Κώστα Νίτσου και από το περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα.
