Άσπρο μαύρο στο θέατρο Επί Κολωνώ, του Cormac McCarthy, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αντώνη Καφετζόπουλου. Παίζει ο ίδιος μαζί με τον Ζερόμ Καλούτα.
Ένα πολύ σοβαρό θέμα, θρησκεία και πίστη στον Θεό. Δύσκολο ως προς την προσέγγισή του λόγω των διαφορετικών απόψεων, αντιλήψεων, πεποιθήσεων και προκαταλήψεων.
Ο πρώην θρησκόληπτος κατάδικος και ο καθηγητής πανεπιστημίου. Ο πρώτος έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του γνωρίζοντας και ασπάζοντας τον χριστιανισμό, ο δεύτερος θέλει να αυτοκτονήσει, άθεος και γεμάτος άρνηση για τα πάντα.
Μια λεκτική μονομαχία, ένας φορτισμένος διάλογος γεμάτος εντάσεις και χιούμορ, δύο άντρες με εντελώς διαφορετικές απόψεις και ανάμεσά τους ο δημιουργός των πάντων και η Βίβλος. Άσπρο - μαύρο, ζωή - θάνατος, φως - σκοτάδι, τόσες αντιθέσεις, δύο κόσμοι διαφορετικοί, το καλό με το κακό, η χαρά με τη λύπη και οι ήρωές μας, ο καθένας από τη δική του μεριά, να προσπαθούν να στηρίξουν τα λεγόμενά τους με επιχειρήματα.
Ο Ζερόμ Καλούτα επί 1 ώρα και σαράντα λεπτά μιλούσε ακατάπαυστα κάνοντας τον συνομιλητή του να θέλει να φύγει, το ίδιο κι ο κύριος που καθόταν δίπλα μου τρώγοντας τους ξηρούς καρπούς του, κάνοντας θόρυβο, ανοιγοκλείνοντας το σακουλάκι και μασουλώντας με θόρυβο. Ο συνοδός μου αποκοιμήθηκε γέρνοντας στο κάθισμα του. Μία άλλη κυρία συνομίλησε στο τηλέφωνο την ώρα της παράστασης σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου.
Θεωρώ ότι κούρασε η μακροσκελής ανάλυση του θέματος, δεν χρειαζόταν η τόσο λεπτομερής περιγραφή. Όποιος γνωρίζει τον Θεό τον έχει δίπλα του, όποιος θέλει να τον έχει δίπλα του τον αναζητάει, όποιος τον αναζητάει τον βρίσκει, οποίος τον βρίσκει τον υμνεί καθημερινά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
