Caveman, στο θέατρο Αθηνών, του Rob Becker με τον Σωτήρη Καλυβάτση, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γαλίτη.
Αν θέλετε να γελάσετε αβίαστα, να περάσετε ευχάριστα κι αν σταθείτε τυχεροί (οι άντρες κυρίως) να πιείτε και μια μπίρα –χωρίς αλκοόλ όμως– σπεύστε να δείτε αυτόν τον απολαυστικό μονόλογο.
Μετά τον άνθρωπο τον σπηλαίων με την προβιά και το ρόπαλο, έρχεται ο σύγχρονος άντρας με το κινητό στο χέρι, τις πιστωτικές του κάρτες, Wi-Fi,Τικ Τοκ, Facebook, Instagram κι ό,τι άλλο κυκλοφορεί στην πιάτσα εν έτει 2025.
Κυνηγός ήταν τότε, κυνηγός είναι και τώρα, μόνο που παλιά κυνηγούσε θηράματα για να εξασφαλίσει την τροφή του ενώ στη σημερινή εποχή κυνηγάει τον χρόνο αφού τρέχει και δεν φτάνει, την επαγγελματική του ανέλιξη, τις οικογενειακές υποχρεώσεις, την προσωπική του ευχαρίστηση. Η σχέση με το αντίθετο φύλο πολύπλοκη· αιώνια αυτή η μάχη ανάμεσά τους, τεράστιο το χάσμα και δύσκολη η επικοινωνία. Άλλα θέλει εκείνος, άλλα έχει ανάγκη εκείνη, μαύρο ο ένας, άσπρο η άλλη, δύο παράλληλοι δρόμοι που δεν συναντιούνται πουθενά.
Μέσα από την απολαυστική ερμηνεία του Σωτήρη Καλυβάτση παρακολουθούμε όλες τις εκφάνσεις που έχει ο έγγαμος βίος. Σπαρταριστές περιγραφές που όλοι μας έχουμε βιώσει. Σίγουρα θα δούμε εμάς τους ίδιους να πρωταγωνιστούμε σε πολλές από αυτές, από το πατάκι του μπάνιου που έχει φύγει από τη θέση του μέχρι την αναμονή έξω από τα δοκιμαστήρια γνωστών πολυκαταστημάτων...
Στην ουσία των πραγμάτων όμως αυτά που ενώνουν το κάθε ζευγάρι είναι πολλά περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Με διάλογο, κατανόηση και θέληση μπορούν να βρουν τις ισορροπίες και τη χρυσή τομή.
Τελικά, ο άνθρωπος των σπηλαίων δεν είναι τόσο πρωτόγνωρος όσο φαίνεται, έχει κι αυτός αισθήματα και μάλιστα δυνατά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
