Όπως εκείνα τα όμορφα σκληρόδετα βιβλία με τους δικούς τους σελιδοδείκτες που τόσο αγαπάμε, είναι η καινούργια συλλογή της Δέσποινας Ντάση, η οποία καταπιάνεται με θύμησες, με αναμνήσεις, με την μνήμη.
Όπως μαρτυρά και ο γενικός τίτλος, διάφορες μνήμες μικρής έκτασης, μα μεγάλης σημασίας ή διάρκειας, παρελαύνουν εμπρός μας. Στιγμές ανθρώπου από τους πρωτόπλαστους και ως ολόκληρη την ιστορία του (όλη η διαδρομή) με άτακτες ή σκόρπιες ρίμες -λες και αντανακλούν τις άτακτες υπενθυμίσεις.
Διάσπαρτη, εδώ κι εκεί, και η μελαγχολία. Αυτή η θλίψη που τόσο ταιριάζει στην ποίηση· εδώ σιγοντάρει (με) τη νοσταλγία, την απουσία -εκείνον/-ους που λείπει/-ουν-, το πένθος για το/τον χαμένο ή για το/τον νεκρό, τον οριστικά απών(;)...
...και ν' αναδύει το χώμα θύμηση, / το σώμα νοσταλγία.
γράφω δίχως κόμμα/άνω τελεία/αναπνοή
αυτό το ποίημα έχει άρωμα γεράνι/όχι, γιασεμί
...ο θάνατος, / σαν να μετράει αντίστροφα / σ' ένα κρυφτό που απ' την αρχή / γνωρίζει τις κρυψώνες.
Μα γνωρίζει πώς να κρατήσει ζωντανή τη θύμηση και τους απόντες παρόντες, ξέρει πού θα τους βρει, πού/πώς να τους συναντήσει.
Οι αναμνήσεις [...] -όσο γι' αυτές μιλάνε- [...] θάβονται στα μάτια.
γιατί είναι ο έρωτας, αγάπη μου, αντίδοτο θανάτου.
Είναι και οι αναμονές (της). Το γραμμένο που δε λησμονείται. Και κάπου εκεί, είναι κι ένας (ακόμη) λόγος για να γράψει. Να κρατήσει ζωντανή την εικόνα, την αφή, το συναίσθημα...
Χρόνια μετά, / καταλαβαίνω γιατί κελαηδούν στον κήπο τα πουλιά / τα ξημερώματα.
οι λέξεις [...] έχουν τις μνήμες που τους χάρισα / αρνούνται να ξεχάσουν
Μου είπες να γράφω, / αργά και σταθερά να ξύνω το σκοτάδι μου
Με ενθουσιάζουν οι στίχοι. Συνήθως, κατά μέσο όρο, υπογραμμίζω δυο-τρία σημεία ανά συλλογή, όμως εδώ παρατηρώ ότι σημειώνω με μεγάλη συχνότητα, απόδειξη ότι με έχει συνεπάρει. Και είναι πολλά αυτά που με κερδίζουν: ο αισθαντικός λόγος, η ουσία ανάμεσα στις λέξεις, το θεωρηματικό υπόβαθρο, το άνοιγμα ψυχής, το λιτό που είναι τελικά το πιο σπουδαίο πράγμα αρκεί να είναι αληθινό, η αλήθεια (της)... οι στίχοι που αφήνουν στίγμα, η προσεγμένη επιλογή: λέξεων, κειμένων, εκφράσεων...
Αρχίζω από το μηδέν και γράφω: / Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
[...]
δεν υπήρξαμε πιο πριν από τον έρωτα / και μόνο η θάλασσα γνωρίζει τ' όνομά μας
να θυμάσαι, αγάπη μου: / Σκέπαζε μέχρι πάνω την ψυχή πριν κοιμηθείς.
Μοιάζω περισσότερο με Ιούλη [...] τις Κυριακές συχνά προσεύχομαι / ότι αυτό το ποίημά μου καλά κι εσένα βρίσκει!
Βέβαια, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να περιγράψει μια ποιητική εμπειρία, το πιθανότερο είναι να αποτύχει ή έστω εν μέρει. Η ποίηση είναι και εσωτερική υπόθεση κι ο κάθε αναγνώστης την εισπράττει αλλιώς. Όμως, με «ακαδημαϊκά» κριτήρια, η συλλογή «Μνήμες μικρού μήκους», είναι από εκείνες που διεκδικούν μια εγκάρδια θέση στην πλειονότητα των φιλαναγνωστών· δικαίως!
Η συλλογή της Δέσποινας Ντάση, Μνήμες μικρού μήκους, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ευχαριστώ τη Δέσποινα Ντάση και τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
