Ρόζας Βλαχογιάννη
Έκπτωτη Χώρα
Αν ποτέ συναντηθούμε Κύριε, μην αποστρέψεις το βλέμμα Σου.
Σ' αυτή την Έκπτωτη Χώρα δεν υπάρχουν πολλά ν' αντικρίσεις.
Ούτε κραυγές ν' ακούσεις.
Άλλωστε… με κομμένες αρτηρίες ποια προσευχή να ψιθυρίσουμε;
Μας έσπειραν θύελλες και εμείς θερίζουμε δαίμονες.
Ο Ήλιος μας, καίει σαν την πιο σκληρή αλήθεια.
Από πουθενά διαφυγή, τριγύρω μας το Χάος.
Λοιπόν, είμαστε κομπάρσοι στο Έργο Σου.
Κι αν μας πονάνε τα καρφιά,
εμείς δεν πρέπει ν' αποχωρήσουμε απ' τον θίασο.
Κι αν μας χρησιμοποίησαν,
εμείς δεν πρέπει να κλάψουμε.
Κι αν στην ερημιά της ψυχής μας συναντήσαμε τα βέλη τους,
εμείς δεν πρέπει να λυγίσουμε.
Κι αν μας τάισαν χολή και αίμα,
εμείς θα ορκιστούμε στην Αγάπη Σου.
Στο μίσος θ' απαντήσουμε με Φως.
Στα βέλη με χαμόγελο.
Γιατί σ' αυτή την Έκπτωτη Χώρα, ο Ήλιος μας, καίει πάντα.
Σ' αυτή την Έκπτωτη Χώρα, πάντα θα επιστρέφουμε.
🍃
Άγνωστη Χώρα
Από το ανοικτό παράθυρό μου
ατενίζω πάλι το κενό.
Όλοι οι δαίμονες επέστρεψαν
και η απουσία σου η πιο στυγνή τιμωρία.
Ας μην ήταν ο λόγος σου σιωπή,
ας ήταν άνεμος,
βροχή,
δρόμος,
ο μανδύας που θα σκεπάσει την άγνοιά μου,
η ελπίδα που θα νικήσει τις σκιές.
Χωρίς το φως σου στο βλέμμα μου,
όλοι οι δρόμοι είναι άγνωστοι.
Χωρίς εμένα,
όλα τα σκοτάδια ανταμώνουν.
Από το ανοικτό παράθυρό μου
γλιστράω κάθε νύχτα
και το χάραμα,
μια Άγνωστη Χώρα με προσμένει.
Χωρίς εμάς πώς να προχωρήσω;
Αχαρτογράφητοι οι δρόμοι
και μόνο ένας,
θα μας οδηγήσει…
🍃
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Andrew Wyeth (Christina's world, 1948)
