Γιώργου Δ. Μπίμη
Το νόημα της ύπαρξης στοχάσου,
στον πόλεμο το έχει σου θα χάσεις,
οπλίτη, την υπόσταση σεβάσου,
κι αυτούς που σ' απατούν να τους δικάσεις.
Φαινόμενα δεινά και γεγονότα,
μ' αιτίες στα κατάβαθα κρυμμένες,
στου χάρου του δωσίλογου τα χνώτα,
Κουλτούρα, παραδόσεις και αξίες,
ζητούν οι ζηλωτές να καταργήσουν,
μ' ανθρώπινες ψυχές και με θυσίες,
στην πλάση την οδύνη να σκορπίσουν.
Το πάθος τους το έκαμαν σημαία,
να βάλουν στο ζυγό τους ηττημένους,
να ζήσουνε εις βάρος τους λαθραία,
στους μαύρους τους καιρούς, τους κολασμένους.
…
Η μέρα προσπερνάει και νυχτώνει
κι ο χρόνος το κακό καταδικάζει.
Κι ο πλούτος, μια ιδέα που παλιώνει,
σαν η ψυχή στα τάρταρα βουλιάζει…
🌺
Copyright © Γιώργος Δ. Μπίμης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Kristin Kotse
