Ε, όχι κι έτσι!

Γεωργίου Κονίδη

Σαλόνι, καθιστικό

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Έλεν, μήπως θα πρέπει να πάρεις ένα τηλέφωνο; Έχουν αργήσει, κοντεύει μία.

ΕΛΕΝ: Μα αγάπη μου, δεν είχαμε πει συγκεκριμένη ώρα.

ΜΕΡΙ: Τι τώρα; Δεν θέλω τουαλέτα;

ΕΛΕΝ: Ώρα μαμά μου, ώρα!

ΜΕΡΙ: Θα φάμε επιτέλους; Ο Πίτερ χτύπησε φασιανό και έδωσα εντολή να τον κάνουν με πατάτες στον φούρνο.

ΕΛΕΝ: Ο μπαμπάς δεν είναι πια μαζί μας, δεν το θυμάσαι;

ΜΕΡΙ: Τι χαλβάς και κουραφέξαλα;

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ (αγνοώντας την εντελώς): Δεν ανέφερες το μεσημεριανό; Τι είπες; Σας καλούμε σπίτι μας και ελάτε οπότε θέλετε; Δεν καταλαβαίνω.

ΕΛΕΝ: Όχι αγάπη μου, είπα για το μεσημεριανό γιατί ήθελα να μάθω τις προτιμήσεις τους για να τους ευχαριστήσω.

Ο Έντουαρντ κάνει μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας που δεν βλέπει η Έλεν.

ΕΛΕΝ: Οοοο! Ο Μπράουν κατέφθασε!

ΜΠΡΑΟΥΝ (φουριόζος μετά της Τζούλια): Σε λίγο θα μας κρεμάγατε το κουτάλι, μα η Τζούλια εξασκείται στο καινούργιο της χόμπι, τη φωτογραφία, και σταματάμε συνεχώς.

ΕΛΕΝ: Και τι βγάλατε; Για να δω!

ΜΠΡΑΟΥΝ: Δεν θα δεις και πολλά πράγματα. Στην πρώτη μιάμιση ώρα έβγαζε συνεχώς το δάχτυλό της και εν συνεχεία, όταν η αγάπη μου το έμαθε, έβγαλε δύο κάδους με σκουπίδια, ένα μισό πρόβατο, έναν σκοτωμένο ασβό και τα πόδια ενός παππού που πήγαινε με το ποδήλατό του.

ΤΖΟΥΛΙΑ (Χαχανίζοντας): Στον γυρισμό να σταματήσουμε τον παππού για να τον βγάλω όλον και να βγάλουμε το άλλο μισό του προβάτου.

ΜΠΡΑΟΥΝ (αναστενάζοντας): Ναι μωρό μου, έτσι θα γίνει.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ (στον Μπράουν): Θα πιούμε ένα ποτό πριν το φαγητό;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Φυσικά! Τι λόγος;

ΜΕΡΙ (περνάει ο Έντουαρντ δίπλα της και του βάζει τρικοποδιά με το μπαστούνι της)

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ (αγριοκοιτάζοντας): Τζον! Τζον! Πού είσαι;

Ερχόμενος ο Τζον πολύ αργά...

ΤΖΟΝ: Παρακαλώ, τι θα πάρετε;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Ουίσκι για μένα, με έναν πάγο.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Το ίδιο. Σκέτο.

ΕΛΕΝ: Εγώ τίποτα Τζον, με ζαλίζει πριν το φαγητό.

ΤΖΟΥΛΙΑ: Εμένα θέλω να μου φέρετε γρανίτα μάνγκο με μια ομπρελίτσα και δύο καλαμάκια.

ΤΖΟΝ: Ωραία μήπως μπορείτε να μου πείτε πού θα πάω να μαζέψω τα μάνγκο;

ΤΖΟΎΛΙΑ: Δεν έχετε στον κήπο σας; Τι κρίμα. Εμείς έχουμε τρία μεγάλα δέντρα γεμάτα. Την άλλη φορά θα σας φέρω.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Μωρό μου, αυτά τα κίτρινα δεν είναι μάνγκο. Λεμόνια είναι.

ΤΖΟΥΛΙΑ: Ααα, και τι να τα κάνουμε; Να βάλουμε μάνγκο.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Αγάπη μου, δεν ευδοκιμούν στην Αγγλία, θέλουν τροπικό κλίμα.

ΤΖΟΥΛΙΑ (στεναχωρημένη): Κρίμα. Άκου λεμόνια!

ΜΕΡΙ: Ποιο είναι αυτό το κοριτσάκι;

ΕΛΕΝ: Η Τζούλια μαμά, την έχεις γνωρίσει, η σύζυγος του Μπράουν.

ΜΕΡΙ (απευθυνόμενη στην Τζούλια): Ποια είναι αυτή που με λέει μαμά, επιτέλους;

ΤΖΟΥΛΙΑ (απομακρύνεται γρήγορα): Δεν ξέρω. Συγγνώμη!

ΤΖΟΝ: Έλμερ, πού είσαι επιτέλους;

ΕΛΜΕΡ (αγκομαχώντας ιδρωμένος): Εφτασέεε!

ΤΖΟΝ: Τι έφτασε; Δεν είσαι πια στο καφενείο ηλίθιε. Πόσες φορές στο έχω πει;

ΕΛΜΕΡ: Α ναι, το ξέχασα πάλι, ένα λεπτό, ξανάρχομαι. (φεύγει)

ΤΖΟΝ: Θα τον σκοτώσω.

ΕΛΕΝ: Θα μάθει, πού θα πάει!

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Τέσσερα χρόνια τον έχουμε, τι έχει μάθει; Δεν υπάρχει ελπίδα με αυτόν.

ΕΛΜΕΡ (μπαίνει τρέχοντας με έναν άδειο δίσκο): Παρακαλώ.

ΤΖΟΝ: Πήγαινε στην κουζίνα να βοηθήσεις την Κατερίνα και θα ασχοληθώ εγώ με τα ποτά.

Φεύγουν πρώτος ο Έλμερ και πίσω του αυτή τη φορά με γοργό βήμα ο Τζον για να προλάβει να τον κλωτσήσει αλλά αστοχεί.

ΕΛΕΝ: Τζούλια, θέλεις να σου δείξω τον κήπο μας;

ΤΖΟΥΛΙΑ: Ναι, περίμενε να πάρω τη μηχανή μου να βγάλω τα λουλούδια. Αχ! Τέλεια!

ΜΕΡΙ: Ποιες είναι εντέλει αυτές οι δύο;

Φεύγουν.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Δεν ξέρω τι θα την κάνω όταν γεράσει.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Εγώ δεν ξέρω τι να την κάνω από τώρα. Όλο «αγάπη μου» και «γλυκέ μου»... Πα πα πα! Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το πρωί τα μάτια σου και να βλέπεις την Έλεν να σε κοίτα σαν τον επιτάφιο; Άσε τη μαμά της! Ανυπόφορη! Πα πα πα!

ΜΠΡΑΟΥΝ: Έλα τώρα, έχει άλλες χάρες, γκρινιάρη! Και η μαμά της τα έχει χαμένα.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Ποιες εννοείς αγαπητέ μου; Ιδέα! Να ψάξουμε μαζί. Εσύ πήγαινε πάνω κι εγώ θα ψάξω εδώ. Δεν μπορεί! Κάτι θα βρούμε!

ΜΠΡΑΟΥΝ (γελάει): Να είσαι καλά, μου έφτιαξες το κέφι με τα αστεία σου.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Ωραία, γιατί σκέφτομαι να στην τυλίξω για το σπίτι όταν φύγετε Άλλοι βάζουν αφρικάνικα αγάλματα, άλλοι μάσκες... αλλά κανείς δεν έχει μια Έλεν. Θα σκίσεις σε όλους τους κύκλους. Δώρο και την πεθερά μου.

ΜΠΡΑΟΥΝ (συνεχίζοντας να γελάει): Καλώς τους!

Μπαίνει ο Λάρι με την Μίλβα.

ΛΑΡΙ: Καλώς σας βρήκα!

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Μίλβα, στις ομορφιές σου σήμερα.

ΜΙΛΒΑ (ναζιάρικα): Μόνο σήμερα;

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Πάντα, πάντα. Βρε Λάρι, πώς θέλουν όλες οι γυναίκες να τις θαυμάζεις κάθε στιγμή!

ΛΑΡΙ: Ναι, έτσι είναι. Ματαιοδοξία βλέπεις.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Το βρήκες εύκολα Λάρι;

ΛΑΡΙ (καλοπιάνοντας): Μα και να θέλει κάποιος να το χάσει είναι το μεγαλύτερο και το ωραιότερο σπίτι στην περιοχή.

ΜΙΛΒΑ: Θα μας δείξετε το δωμάτιό μας γιατί θέλω να φρεσκαριστώ;

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Θα σε πάω εγώ. Λάρι εσύ σερβιρίσου κι έρχομαι.

Φεύγουν.

ΛΑΡΙ (βάζοντας ένα ποτό): Μπράουν, είπες στον Έντουαρντ για την επένδυση;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Όχι με λεπτομέρειες.

ΛΑΡΙ: Πρέπει να βιαστούμε, είναι τεράστια ευκαιρία.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Εντάξει, θα μιλήσουμε αργότερα για αυτό.

Μπαίνουν οι κοπέλες από τον κήπο.

ΕΛΕΝ: Λάρι, καλώς ήρθατε! Μα πού είναι η Μίλβα;

ΛΑΡΙ: Ήθελε να φρεσκαριστεί και την συνόδευσε ο Έντουαρντ.

ΜΠΡΑΟΥΝ (προσπαθώντας να το πάει το θέμα αλλού): Πάντα ιππότης ο φίλος μου, άψογος οικοδεσπότης.

ΕΛΕΝ: Ναι, ναι, δεν έχω παράπονο.

Ο Λάρι φιλάει το χέρι της Έλεν και εν συνεχεία της Τζούλια.

ΛΑΡΙ: Τι ομορφιές! Δύο λουλούδια.

ΜΠΡΑΟΥΝ (από μέσα του): Το ένα είναι κάκτος. Είδες τι κάνει ο καθαρός αέρας;

ΤΖΟΥΛΙΑ: Δεν παίζουμε κάτι να μας περάσει και η ώρα μέχρι το φαγητό;

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ (μπαίνοντας): Τι έχεις στο μυαλό σου;

ΤΖΟΥΛΙΑ (σαστισμένη): Τι έχει το μυαλό μου;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Εννοεί τι θέλεις να παίξεις!

ΤΖΟΥΛΙΑ: Ααα, να παίξουμε τρίλιζα;

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Είμαστε έξι.

ΤΖΟΥΛΙΑ: Ακριβώς όσα και τα κουτάκια στην τρίλιζα.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Φυσικά. Τι ρωτώ;

ΜΙΛΒΑ (μπαίνοντας): Τι θα παίξουμε;

ΕΛΕΝ: Η Τζούλια μάς πρότεινε την τρίλιζα.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ (στον Μπράουν ψιθυριστά): Ξέρει τίποτε άλλο;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Γιατί νομίζεις ότι ξέρει τρίλιζα;

ΕΛΕΝ (πολύ ευγενικά): Θα σερβίρουν, παίζουμε αργότερα.

ΜΕΡΙ (στον Άλεξ): Εάν παίξουμε τένις, πήγαινε παιδί μου να φέρεις την ρακέτα μου.

ΑΛΕΞ (ντυμένος στην πένα και αγνοώντας τη γιαγιά του απευθύνεται στον Μπράουν μόνο): Ο, τον αγαπητό! Μα πού χάθηκες; Έτσι κάνουν;

ΤΖΟΥΛΙΑ: Έχει δίκιο, όλο χάνεσαι.

ΜΠΡΑΟΥΝ (ψιθυριστά): Θεέ μου λυπήσου με! Καλησπέρα Άλεξ!

ΤΖΟΝ (με ύφος 10 καρδινάλιων): Θα καθίσετε να σας σερβίρουμε;

Κάθονται.

Στην τραπεζαρία μπαίνει η Κατερίνα έχοντας πίσω της τον Έλμερ που κρατάει μια μεγάλη πιατέλα με το πρώτο ορεκτικό.

Η Κατερίνα θέλει πάντα να ανακοινώνει τα πιάτα, είναι η μεγάλη της στιγμή.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Είμαι έτοιμη να σας σερβίρω το πρώτο ορεκτικό. Φιλετάκια γλώσσας με σάλτσα μουστάρδας.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Εξαιρετικά.

ΕΛΕΝ (στον Τζον): Μπορείτε να σερβίρετε Τζον.

ΤΖΟΝ (στον Έλμερ): Σταμάτα να ταξιδεύεις και σέρβιρε Έλμερ.

ΜΕΡΙ (στην Κατερίνα): Παιδί μου, ο φασιανός θα φτάσει για όλους; Ανησυχώ.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Μην ανησυχείς μητέρα, είναι μεγάλος.

ΜΕΡΙ (Μουτζώνει): Να, τρομάρα σου, που θα με πεις και μεγάλη!

Σε λίγο...

ΛΑΡΙ: Εξαιρετικό! Μα τι καλή μαγείρισσα βρήκατε;

ΜΙΛΒΑ: Την καλύτερη, απ' ό,τι φαίνεται! Υπέροχες γεύσεις.

ΑΛΕΞ (μιλώντας μόνο στον Μπράουν): Σου αρέσει Μπράουν;

ΜΠΡΑΟΥΝ: Ναι, φυσικά, ωραίος συνδυασμός.

ΤΖΟΥΛΙΑ: Δεν έχω ξαναφάει έτσι το κοτόπουλο.

ΜΕΡΙ: Κοτόπουλο τρώμε; Ωραία. Μπράβο Αρετή μου.

ΕΛΕΝ: Κατερίνα μητέρα, η Αρετή πέθανε πριν 15 χρόνια.

ΜΕΡΙ: Και τώρα βρήκατε να μου το πείτε ;Το καημένο το παιδί.

Αμηχανία σε όλους.

Σε λίγο σερβίρεται το δεύτερο ορεκτικό –κομμάτι πεσκανδρίτσας με σάλτσα αχινού– ενώ ο Τζον γεμίζει τα ποτήρια με κρασί.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ: Μετά προτείνω να αναπαυθούμε για δύο ώρες και το απόγευμα να πάμε μια βόλτα στο δάσος, τι λες κι εσύ;

ΕΛΕΝ: Ωραία ιδέα αγάπη μου, κορίτσια θα σας δώσω και ομπρέλα για τον ήλιο.

ΤΖΟΥΛΙΑ: Σούπερ! Εμένα πράσινη.

ΜΙΛΒΑ: Μια απογευματινή βόλτα, μια χαρά το βρίσκω. Ανυπομονώ.

ΑΛΕΞ: Μπράουν, έτσι θα σου δείξω πώς θα μαζέψεις τα σωστά μανιτάρια.

ΜΠΡΑΟΥΝ: Ναι φυσικά! (κι από μέσα του) Ξέρω τι θέλεις τώρα να μου δείξεις εσύ!

ΛΑΡΙ (με την συνηθισμένη δουλοπρέπεια): Μα ο Έντουαρντ έχει κάτι ιδέες άλλο πράγμα. Πάντα δημιουργικός.

Η Κατερίνα παίρνει καινούργιους επαίνους για την πεσκανδρίτσα ενώ σερβίρεται το κυρίως πιάτο. Φιλέτο ξιφία, με μίνι πατατούλες στρογγυλές, πουρέ σέλινο και σαλάτα σπαράγγια συνοδευτικό. Νέοι έπαινοι στο τραπέζι. Η Κατερίνα κορδώνεται τόσο που μοιάζει ότι θα λιποθυμήσει. Σε λίγο μαζεύονται τα πιάτα και σερβίρεται καφές και το γλυκό που είναι τούρτα άσπρη, μανταρίνι.

Η Μέρι έχει πασαλειφτεί τελείως.

Σε λίγο αποχωρούν για τα δωμάτια τους.

Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved, 2025

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Alexei Yawlensky [Νεκρή φύση, 1910]

Το θεατρικό του Γεωργίου Κονίδη Ε, όχι κι έτσι! δημοσιεύθηκε στο koukidaki.gr σε 8 μέρη από τις 16 Ιουλίου 2025 και κάθε Τετάρτη. Η ανάγνωση ξεκινά από εδώ και συνεχίζεται στο επόμενο.