Γνωρίστε τον κόσμο και την ύπαρξή σας διαβάζοντας λογοτεχνία
Ευγένεια και στην σύγχρονη εποχή: όχι μόνο κάνοντας μικρή υπόκλιση όταν σου συστήνουν κάποιον, αλλά στην προσευχή δεν ζητάς, ευχαριστείς.
Η νεαρή ηρωίδα περιμένει την –μέσω του έρωτα– ανύψωση της ψυχής μετά την πίκρα μιας ερωτικής απογοήτευσης, με την ίδια απομόνωση, όπως σε δύσκολες εποχές για τις γυναίκες, και παράλληλα με τα μεγάλα ωράρια στη δουλειά και τις ψεύτικες υποσχέσεις αγάπης. Μου θύμισε, όχι βέβαια την νοικοκυροσύνη, αλλά τη μοναξιά στο Youtube, την καθημερινότητα κάποιας νεαρής επιστρέφοντας από τη δουλειά, το μαγείρεμα στον ατμό, την ετοιμασία των ρούχων και του κολατσιού της επόμενης ημέρας.
Μια νεαρή κοπέλα που εργαζόταν χωρίς να έχει αγγίξει λογοτεχνία στα μικρά καφέ ανάμεσα στα μαγικά παλαιοβιβλιοπωλεία του κέντρου του Τόκιο ανακαλύπτει τη ζωή και την ανθρώπινη κατάσταση με τη βοήθεια ανθρώπων που γράφουν ή που διαβάζουν. Που δραπετεύουν από μια δουλειά ή ένα γάμο για να στοχαστούν και ανασυνθέσουν τον εαυτό τους. Και ο ρατσισμός της ηλικίας στην παράδοση της χώρας –τώρα σε όλες της χώρες– λόγω έλλειψης γνώσης του τι πρόσφεραν οι παλαιότερες για ν' απολαμβάνουν οι νεότερες. Σχολιάζοντας την 35χρονη, πρώην σύζυγο του θείου, αναφέρεται ότι έδωσαν δουλειά σε μία μεσήλικα. Σ' εμάς θα έλεγαν μεσήλικα μια σαρανταπεντάχρονη, στην εποχής της επιφάνειας και του φελλού. Νομίζουμε ότι είναι λάθος της μετάφρασης των ιαπωνικών μέσω της αγγλικής γλώσσας αλλά, τράτζικ, όχι! Έτσι είναι τα πράγματα. Επειδή χωρίς περιεχόμενο οι άνθρωποι παθαίνουν νεύρωση με την νεότητα και την επιτυχία.
Κάποιοι φοίτησαν σε κολλέγια και αγνοούν πώς σχηματίζεται η γλώσσα τους. Διαστρεβλώνουν το σημαίνον, αγνοούν το σημαινόμενο. Και η Τατόκο πήρε την κατάσταση της ύπαρξής της στα χέρια της και προχώρησε αφού ήρθε σ' επαφή μ' αυτόν τον κόσμο μακριά από τον μικροαστισμό της επαρχίας. Εδώ, στην πόλη –όπου την φιλοξενεί ο φευγάτος θείος· έτσι της τον παρουσίαζαν– ενώ απ' ότι φαίνεται στην κωμόπολη που μεγάλωσε δεν είχε την εμπειρία. Αποφάσισε να πάει εκδρομή και έμαθε από την φίλη της την επαφή με τη φύση, τα πεζοπορικά μονοπάτια, την ανάβαση, τη διαμονή σε παλιά πανσιόν με τοπικό χρώμα, που ακόμα και στις σύγχρονες κωμοπόλεις οι νέοι πια δεν προσεγγίζουν.
Έρχονται σε πρωτεύουσες, εργάζονται δωδεκάωρα για να πληρώσουν κοσμοπολίτικες διακοπές... Και να, η Τατάκο σε παλιό ναό του πολιτισμού της όπου ανθίζουν τα λουλούδια ν' ακούει ιστορίες από ηλικιωμένες και ηλικιωμένους ορειβάτες. Η ζωή είναι δίπλα. Όπως γράφει κάπου ο Τολστόι στις ιστορίες για νέους: Να δείχνουμε ενδιαφέρον σε ανθρώπους που συναντούμε στο τώρα. Μήπως τίποτα δεν είναι τυχαίο; Γι' αυτό είναι σημαντικό το ταξίδι. Σε κάποιες χώρες και τα παιδιά των οικονομικά εύρωστων ταξιδεύουν πριν σπουδάσουν για έναν χρόνο μ' ελάχιστα χρήματα. Έτσι έκαναν και πολλοί μετέπειτα σημαντικοί στοχαστές της ιστορίας.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το βιβλίο του Satoshi Yagisawa Οι μέρες στο βιβλιοπωλείο Μορισάκι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα σε μετάφραση από τα αγγλικά Άρη Σφακιανάκη
